Mexico en zijn Maagd, een hele bijzondere geschiedenis is dat. Ik denk niet, dat er nog een land bestaat waar de Maagd zo’n belangrijke rol speelt als in Mexico. Ja, je hoort me goed, ik heb het over een maagd. Bij ons beter bekend als Onze Lieve Vrouwe oftewel Maria, de moeder van Jezus. Mexico is natuurlijk een heel Katholiek land. En als ik het goed heb, is het zelfs het land met de meeste Katholieken. Kerken zitten er nog elke week stampvol. En Heiligen zijn heel populair. En de Paus, die heeft er de status van een echte held. Al die dingen helpen natuurlijk wel wat betreft het succes van de Maagd. Er is toch meer aan de hand met maagden en Mexico. Ja, de populariteit en het belang van maagden is meer dan een Katholiek verschijnsel.
In Mexico hebben de Maria’s pré-Spaanse wortels. Ik zou zelfs durven zeggen, dat in de figuur van de Maagd het beste uit de twee werelden samenkomt: de pré-Spaanse wereld van Indianen en de Spaanse wereld van het geloof. De Maagd staat zowel voor Vruchtbaarheid als voor Liefde en Genade. Ze is zowel de Bron van Leven als van Barmhartigheid.
Voor de Spanjaarden binnenvielen leefden er in Mexico Indianen. Olmeken, Azteken, Maya’s, Zapothecen en vele andere -tecen, die allemaal leefden van de landbouw, of beter gezegd: van maïs, want graan, dat kenden ze niet. Een pakezel en een wiel, dat ook niet, maar daar hebben we het nu niet over. Landbouw dus. En wie “landbouw” zegt, zegt “vruchtbaarheid”. Inderdaad, daar draaide het hele leven van de Indianen om: vruchtbaarheid.
En daarvoor hadden ze ook een Godin: Tonanzin heette die. De Godin van de Vruchtbaarheid.
De bekendste en populairste Maagd van nu is de Maagd van Guadeloupe. Je ziet haar echt overal, op straathoeken, in cafés, overal. Ze zit in het hart en in de geest van iedere Mexicaan. Ze is dan ook de Beschermheilige van Mexico, “Muye importante”. De Geest van Guadeloupe is verschenen in 1531, nog geen tien jaar na de verovering van het Azteekse Rijk door de Spanjaarden.
En jawel, dames en heren, ik heb de eer en het genoegen u de ware geschiedenis van onze Mexicaanse Maagd te mogen vertellen. En dan moet ik beginnen bij Tonanzin. Deze Azteekse Godin werd vereerd in een tempel, ergens op een heuvel aan de rand van de stad. Het is precies daar, dat Maria verscheen en wel aan een simpel Indianenboertje. Maar het vreemde was, dat haar huid donker was en dat ze Indianentaal sprak. Ze zei dat haar naam Guadeloupe was. En ze vroeg aan het boertje om de Bisschop van Mexico te overtuigen om een Kathedraal voor haar te bouwen. “Ik geloof geen snars van jouw verhaal”. “Juan Diégo, ik wil bewijzen”. “Maar Meneer de Bisschop…”. “Niets te maren”. “Okay dan”. En Juan Diégo vertrok, maar de Maagd verscheen opnieuw aan hem. “Juan, wat zei de Bisschop?”. “De Bisschop geloofde niet dat u mij verschenen bent, hij wilde bewijzen”. “Maar Juan toch, dan geven we hem toch bewijzen?”. “Ja, maar hoe dan?”. “Nou, ga gewoon rozen plukken en geef hem dat als teken van mijn verschijning”. “Maar Mevrouw de Maagd, er groeien helemaal geen rozen in Mexico!”. “Nou, ga, ga rozen plukken!”. Juan was heel teleurgesteld en voelde zich in de steek gelaten. Hij wandelde naar huis en kon zijn ogen niet geloven, want langs de kanten van de weg groeiden er bloemen die hij nog nooit eerder had gezien. “Dit moeten de rozen zijn waarover Guadeloupe het had!”. Juan gooide ze in een tas en trok als bliksem naar Bisschop. “Meneer de Bisschop, Meneer de Bisschop, kijk!”. En Juan gooide alle rozen voor de voeten van Bisschop. “Gelooft u me niet?”. En om elke twijfel weg te nemen verscheen de Maagd ook nog eens op de tas van Juan, zodat de Bisschop haar met eigen ogen kon zien. “Ja Juan, nu geloof ik je, ik zal eens even met mijn architect gaan praten”.
En zo geschiedde: de eerste basiliek werd gebouwd en gewijd aan de Maagd van Guadeloupe. De basiliek is nu het meest populaire bedevaartsoort van heel Mexico. Zó populair, dat er nog een nieuwe basiliek is gebouwd vlak naast de oude en nog groter, met zelfs een lopende band om alle mensen snel langs Maria te kunnen laten gaan.
