Ik ben Lucie en ik heb heel veel verschillende soorten blokfluiten. En dit is mijn inie-minie-minie-fluitje! Ik geef al best veel concerten en zo, en dat vind ik ook echt superleuk. Maar tijdens het concert kijk ik ook altijd de mensen helemaal in de ogen als daarom hun aandacht te trekken, zodat ik als het ware hun iets kan vertellen met de muziek die ik maak, dat ik echt snap van “oh, ze begrijpen me, zij voelen hetzelfde als ik!” en zo. En dan… dan, dat vind ik altijd heel fijn. Zoals ik al zei wil ik dus gevoel overbrengen naar die mensen en dat doe ik met mijn gezicht. Als ik bijvoorbeeld droevig speel, dan kijk ik zo. En als ik iets blij's speel, dan kijk ik zo. Nou, ik ga voor jullie spelen een stukje waar ik altijd eh een bos met vogeltjes bij denk. Dan stel ik me altijd voor: eerst is het heel rustig, dan zie je een bos voor je en dan opeens eh komt er ergens een vogeltje. Een vogeltje vandaan vliegen. En dan... en dan worden het er steeds meer en die gaan met elkaar praten en kwetteren. Ik word echt supergelukkig van blokfluiten, ik wil later zeker muziek blijven gaan doen, zeker. En ik wil ook heel beroemd worden. En ja, zelf les gaan geven misschien. Nou, dat was het dan! Dag!
