Er is één eigenschap waarin mensen zich onderscheiden van dieren. Huilen. Tranen van verdriet. Nog nooit eerder is er een dier gevonden dat om die reden tranen laat stromen.
Ik ben nu bij huilprofessor Ad Vingerhoets. Hij weet alles over huilen. Ad, waarom huilen dieren niet? Nou, ik moet je corrigeren. Dieren huilen wel, maar niet met tranen. Ze ervaren wel een soort verdriet. Als er een dier dood is, dat andere dieren daar dan sterk op reageren. En we weten uit onderzoek dat wanneer je de jonkies weghaalt bij hun moeder, dan beginnen ze te piepen. En dat is ook een soort huilen. Maar ook weer niet met tranen. Waarom huilen wij mensen dan wel met tranen? Wat hebben we daaraan? Huilen met geluid is best gevaarlijk. Vooral vroeger, in de oertijd. Toen we nog kans hadden dat als we gingen huilen als kind, dat een tijger dat kon horen. En dat we werden opgegeten door die tijger. Het is dan beter om alleen met tranen te huilen. Dus het heeft een functie om soms in stilte te laten zien dat je hulp nodig hebt? Ja. Maar waarom zou je dan eigenlijk je emotie willen laten zien? Wij hebben onderzoek gedaan waarbij we kunnen zien hoe belangrijk die tranen zijn. Oké.
Wat denk je van deze persoon? Ja, neutraal. Niet echt iets. Maar dan. Ja, nu is het ineens... Nu is het ineens een huilende persoon. Ja, nu heeft hij echt verdriet. En wat zie je nu? Oh, huh?! Dit is zo gek. Het heeft heel veel invloed, zo'n traan. Met tranen zijn mensen veel meer bereid om die persoon te helpen. Ze voelen zich meer verbonden met die persoon. De traan is een krachtige manier om mensen samen te brengen. Om anderen te tonen: help me, ik ben verdrietig. Ja, dat klopt.
