Jan Berend Stuut, marien geoloog, doet onderzoek naar de invloed van stof op klimaatveranderingen en gezondheidsaspecten.
Er zijn een hoop relaties te maken tussen een stof en klimaat en de meest simpele is als je een ijsvlakte hebt zoals een gletsjer, die is mooi wit, als je daar stof op gooit, dan wordt ie bruin. En wit reflecteert warmte, heel efficiënt, terwijl dat bruine oppervlakte absorbeert warmte, dus dat is gelijk een temperatuurverschil. Dan heb je een stof wat hoog in de atmosfeer terechtkomt, dat blokkeert op grote hoogte datzelfde binnenkomende zonlicht, dus die warmte wordt gelijk weer terug gestrooid, dus dat is een afkoelend effect. Aan de andere kant stof in de lagere atmosfeer kan de grotere deeltjes, die kunnen de weerkaatste energie, wat er weerkaatst wordt aan het aardoppervlakte, kunnen ze vangen door op te warmen. Daarbij werkt het als broeikasgas. Dus hetzelfde stof wat in de lucht wordt omhoog geslingerd heeft op lagere hoogte een warmend effect, een opwarmend effect, een broeikaseffect, en op een grotere hoogte juist een afkoelend effect. Dus dat is een behoorlijk complex gebeuren en daar weten we heel weinig van nog. Daarnaast heb je dan dat CO2-verhaal, dus dat je ijzer als kunstmest kunt gebruiken om CO2 te verlagen. Voor de rest zijn er natuurlijk de menselijke gevolgen, je kunt stoffen inademen waardoor je last krijgt van astma. Zo zijn bijvoorbeeld in de Caribbean, Barbados en Trinidad en Tabago de hoogste aantallen gevallen astma. Juist omdat het fijnstof wat daar aankomt het dichtst bij de bron ligt. Onderweg van bron naar afzettingsgebied wordt het materiaal steeds fijner. Het grove materiaal blijft natuurlijk het dichtst bij de bron liggen en hoe verder je weg komt, hoe fijner het materiaal wordt. En juist dat materiaal wat je in je longen krijgt, veroorzaakt astma.
Daarnaast zijn er nog de microben die aan het stof kunnen zitten, die ook voor menselijke ziektes kunnen zorgen, maar ook veeziekten bijvoorbeeld, mond en klauwzeer in Engeland kon gerelateerd worden aan een stofuitbraak in de Sahel die twee weken daarvoor plaatsvond. Door satellietbeelden kon je zien, dat het inderdaad naar Engeland werd gebracht en twee weken later was daar een uitbraak van mond en klauwzeer, wat ook origineel niet voorkomt in Engeland, maar echt een Afrikaanse ziekte is.
