Hoe denk je dat ze zich gevoeld hebben? Niet prettig, omdat ze hun ouders moesten achterlaten. Ze lachen ook niet. Geregeld komt groep 7 van de Van Rijckevorselschool naar dit monument op de boulevard van Hoek van Holland. Ze hebben het standbeeld geadopteerd. Wij hebben als school het monument zeg maar soort van geclaimd...en daardoor is het echt van onze school en krijg je er les over en meer over het monument zelf. Het is niet zomaar een standbeeld wat daar staat. Het monument gaat over het Kindertransport. Bijna 70 jaar geleden vertrokken in Hoek van Holland schepen met aan boord Joodse kinderen. Ze waren op weg naar Engeland. Alleen, zonder hun ouders. Er mochten alleen maar kinderen zijn, want kinderen moesten in veiligheid gebracht worden. Ouders moesten zichzelf maar zien te redden, zeg maar. Ze moesten hun ouders achterlaten. Al voor de Tweede Wereldoorlog hadden Joodse mensen het heel moeilijk in Duitsland. Adolf Hitler was al een aantal jaren aan de macht...en hij beweerde dat Joden slechte mensen waren, waar geen plek voor was in Duitsland. Veel Duitsers waren het met hem eens. Joden werden gediscrimineerd. Zo moesten Joodse kinderen naar aparte scholen. En op straat werden Joden uitgescholden. Op sommige plekken mochten ze zelfs niet meer komen. Ze mochten niet meer het zwembad in, ze mochten sommige winkels niet meer in. En het werd nog erger. Plekken die belangrijk voor hen waren werden in brand gestoken of vernield. Winkels, gebedshuizen, scholen en ziekenhuizen. Dat was het moment dat besloten werd om zoveel mogelijk Joodse kinderen naar een veilige plek te brengen. De meeste Joodse ouders zagen de oorlog al aankomen...dus daarom stuurden ze hun kinderen al naar Engeland toe. Vanuit Duitsland en ook een paar andere landen werden Joodse kinderen met treinen naar Nederland gebracht. Via Hoek van Holland gingen ze met de boot naar Engeland. In totaal maakten zo'n tienduizend Joodse kinderen deze overtocht. Tijdens de oorlog zijn zo'n 6 miljoen Joden door de Duitsers vermoord. De meeste kinderen die konden vluchten hebben hun ouders nooit meer teruggezien. Dat vind ik echt heel erg. Maar het is ook een soort van goedheid van hun ouders dat ze hun kinderen hun leven geven. Ik vraag me dan af: door wie wordt je op de trein en de boot opgevoed? De kinderen werden vooral door vrijwilligers geholpen. Eenmaal in Engeland kwamen ze in pleeggezinnen en weeshuizen terecht. Om stil te staan bij het verhaal van deze kinderen, speelt groep 7 het beeld af en toe na. Dit monument betekent voor mij een soort van veiligheid. Ik voel me hierdoor veilig. Ik hoop niet dat er oorlog komt, maar als er oorlog is...dan hoop ik dat er veel kinderen in veiligheid worden gebracht.
