In deze fabriek maken ze spelden. Het begint allemaal met deze grote spoel/spiraal met ijzerdraad. De draad wordt afgewikkeld en in deze machine gestopt. Hier dus. Hier is het dan. We kunnen niet veel zien. Daarom zetten de mensen die in de fabriek werken, de machine op pauze. Even wachten. Daar gaan we. De draad wordt in alle richtingen gebogen tot dat het een rechte lijn is. Dit wordt rechttrekken genoemd. Eerst was het gebogen, en nu is het recht. Het gaat heel snel. Zodra de draad rechtgetrokken is, wordt er hier geknipt. Nog een keer maar dan langzaam. Knip. Knip. Knip. Zo snel gaat het in het echt. Knip, knip, knip. Allemaal kleine stukjes ijzerdraad. Je kunt je bijna niet voorstellen dat dit straks een speld wordt. En niet één speld. Robert pakt een grote bos en voert het aan de volgende machine. Ze zijn netjes opgesteld. En daar gaan ze. Met schuurpapier worden de stukjes draad geschuurd en geslepen. De vonken vliegen ervan af. Robert controleert of de stukjes draad goed zijn geslepen. Het ziet er goed uit. Vóór…En na. Robert stopt de stukjes draad in een tweede, bijna dezelfde, machine. Het schuurpapier is hier nog fijner. Het wordt voor de tweede keer geschuurd. Er vliegen nu nog maar een paar vonkjes af. De eerste keer schuren. De tweede keer schuren. De stukjes ijzerdraad buigen nog wel makkelijk. Een naald speld doet dat niet. Er mist nog iets. Daarom stopt Stefan ze in de volgende machine. Daar gaan ze. Hier gaan de ‘bijna-speldennaalden’ op een kleine reis. Ze worden op een soort bakplaat gelegd. Maar ze worden niet gebakken. Ze worden alleen heet gemaakt. Stefan bekijkt het proces van boven. De bijna-spelden zijn rood van de hitte. In koud zout water laten ze de stukjes schrikken. Dat wordt hier voorbereid. Je kunt er alleen niet veel van zien. Maar na de hitte en de schrik in het koude water zijn de spelden die uit de machine komen hard geworden. Je kunt ze niet meer buigen. De geslepen en geharde stukjes ijzerdraad gaan weer in een andere machine. Hier zie je een staaf van glas. In dit geval een gele staaf. Het glas is zo heet gemaakt dat het begint te smelten. Elke keer als er een naald langs het vloeibare glas gaat neemt het een druppel glas mee. De gekleurde kop draait en wordt vanzelf rond. Langzaam koelen de spelden af. Verschillende kleuren glas maken verschillende kleuren speldenkopjes. Maar ze zijn nog steeds niet helemaal af. Ze glijden in een trommel. Dat doet Kamil. In de trommel worden de spelden verchroomd. Eerst zien ze er zo uit. En nu zien ze er zo uit. De spelden glimmen nu mooi. Marian controleert of ze allemaal goed zijn gelukt. Degenen die er niet goed uitzien worden eruit gehaald. Met deze spelden is iets misgegaan. Maar ze zien er wel grappig uit. De meeste spelden zijn wel recht met mooie ronde speldenkopjes. Ze zien er goed uit. Een heleboel spelden waar je van alles mee kunt doen. Je kunt bijvoorbeeld een kaart op het bord prikken.