Wauw! Ja hoe werkt bellenblaas. Water en sop bij elkaar, roeren en hoppatee. Bellenblazen, het lijkt heel simpel maar er komt meer bij kijken dan je denkt. Eerst moet het houdertje gevuld worden met een vliesje van zeepsop. Met alleen water lukt het niet. Met appelsap dan? Lukt ook niet. Melk? Ja! Stroop? Gaat het ook wel goed. Wat is dan het verschil tussen appelsap en stroop? Appelsap is heel vloeibaar en stroop is juist heel stroperig. Afwasmiddel maakt het water ook stroperig. Er ontstaat een vliesje. Maar kan je dan met stroop ook bellen blazen? Nee dat kan dan weer niet. Blijkbaar is er nog iets aan de hand. Ik heb hier een schone, droge doek en puur water. Wanneer ik het water op een doek leg dan blijft het als een bol er bovenop liggen. Blijkbaar zitten er krachten in dat water zodat het als een bol bij elkaar blijft en die krachten zijn nodig om een bel te kunnen maken. Maar nu doe ik een beetje zeep in het water en dat leg ik op de doek dan ontstaat er geen bol maar trekt het in de doek. Zijn die krachten die in het water zitten dan verdwenen? Nee, die zorgen er nu voor dat er een stevig en elastisch vlies kan ontstaan. Bak met zeepsop en een beugel met touwtje ertussen en er ontstaat een vlies. Als ik nou aan het touwtje trek, dan trekt het vlies het touwtje weer omhoog. De stroperigheid van het sopje en de krachten van het water zorgen voor de sterkte van het vliesje en dus ook van de bellen. Als ik heel zacht tegen het vliesje aan blaas dan bolt hij op en rekt hij uit maar zodra ik stop schiet hij weer terug. Pas wanneer ik harder ga blazen ontstaan er bellen. Hoe die bellen precies ontstaan kunnen ee niet zien, dat gaat gewoon te snel. Nu hebben ze bij de Universiteit van Wageningen een speciale camera waarmee ze heel veel beeldjes per seconde kunnen maken. Door die beeldjes heel langzaam af te spelen hebben ze bijvoorbeeld kunnen onderzoeken hoe de tong van een kameleon werkt. Nou mochten wij die camera van hun lenen om onze bellenblaas te filmen. Wanneer je tegen het vlies blaast, ontstaat er een lange, bewegende slang die op sommige plekken dikker en dunner wordt. Wanneer hij zo dun wordt dat hij zichzelf raakt dan sluit het vlies zich en ontstaat er een bel. Gaaf hé? Van dichtbij kun je het nog beter zien. Daar gaat hij en pats daar is de bel. Er is weer een nieuw vlies in het houdertje en daar kun je weer een nieuwe bel mee blazen. Omdat je voor die bellen maar heel weinig sop nodig hebt omdat ze heel dun zijn, kun je met 1 keer onderdompelen meerdere bellen maken. Weet je wat nou nog leuker is?
