Bij het bouwen van een robot kom je problemen tegen die mensen schijnbaar moeiteloos overwinnen. We gaan langs bij Martijn Wisse van de TU Delft. Hij laat zich in zijn robotlab inspireren door de mens. Het blijkt dat wij onze opbouw daarvoor gebruiken. De manier waarop de hand, het been is ontworpen hoe de pezen aan de spieren en de botten vastzitten, dat blijkt al voor een groot deel ons gedrag te bepalen en ervoor te zorgen dat wij zo makkelijk bewegen. Ons lichaam is gemaakt om te bewegen. Dat we makkelijk dingen kunnen beet- pakken zit in de bouw van onze hand. Wat we hier hebben gedaan is het ontwerp van een menselijke hand kopiëren. Althans, de goede ideeen daaruit. Het bijzondere is eigenlijk: Dit stangetje en dit stangetje…vervangen, of representeren de pezen in onze vinger die zo naar spieren toe lopen. Die pezen trekken aan dit kootje...dit kootje en dit kootje tegelijk. In de robotarm zit ook zo'n verbinding. Daardoor kan hij zo bewegen en zich aanpassen aan de vorm die je hem geeft. Het beste kun je dit ondervinden door te voelen. Wil jij je vuist beschikbaar stellen aan de wetenschap? Oke. Je ziet dat hij overal probeert aansluiting te vinden. En als je beweegt, beweegt hij mee en houdt de hele tijd druk. Ja! Hij probeert dus hier, hier, hier, hier, hier en hier...op zes plekken overal dezelfde kracht te houden. Ik zeg 'probeert', alsof de arm nadenkt. Maar het mechanisme is zo dat dat automatisch gebeurt.
