Waterballonnen! We hebben er superveel plezier van. Maar kunnen we ook iets leren van een waterballon? Jazeker.
Een hele hoop. Laten we even beginnen met een eeuwenoude natuurwet van Sir Isaac Newton. Misschien ken je hem wel. Het is een wereldberoemde natuurkundige en zijn eerste natuurkundige wet luidt: massa is traag. Dat kunnen wij laten zien met deze slowmotioncamera, een waterballon en met deze naald. Zag je dat? De eerste wet van Newton betekent eigenlijk dat voorwerpen lui zijn. Hangen ze stil, dan blijven ze dat graag. Pas met een kracht van buiten, zoals ik met een naald, zal het voorwerp in beweging komen. Sorry! Zo'n ballon is gemaakt van rubber en de belangrijkste eigenschap van rubber is dat het echt ontzettend elastisch is. Je ziet het nu eigenlijk al. Je kan het uitrekken en indrukken, maar het wil altijd weer terugkeren in zijn oorspronkelijke vorm. Kijk maar even wat er gebeurt als ik de ballon kapot probeer te maken met deze boor. Oh oh oh oh oh. Oh, zag je dat? Het rubber van de ballon is zo elastisch dat het niet scheurt als het met het boortje in contact komt. Het draait en buigt gewoon mee. Pas als de spanning te hoog wordt en het rubber te dun, scheurt het. En dat duurt nog best lang. Ai. Ja, hoe elastisch ook, zo'n waterballon kan natuurlijk altijd stuk als je hem gooit. Rustig! Wanneer gebeurt het dan het snelst? Ik heb drie verschillende gevulde waterballonnen en een proefpersoon. Ja, ja. Ja. Let's go! Oh oh oh, dat ging hard. Het rubber doet waar het goed in is: flexibel meebuigen. De volgende zit halfvol, maar ik gooi hem op volle kracht. Oh wow, hij ging niet kapot ook. De ballon rekt verder uit, maar de krachten zijn niet groot genoeg om te scheuren. De laatste na deze zit echt stampvol. Komt ie, klaar? Oh oh. Nu er zoveel water in de ballon zit zijn de krachten te groot en dan scheurt ie. Verfrissend! Wat hebben we toch weer veel geleerd vandaag. En wat blijft rubber... He wacht, nee, nee! Oh yes! Oh oh oh oh mis! Haha.
