Litouwen heeft een roerige geschiedenis. Het land is door verschillende grootmachten bezet geweest. In de Tweede Wereldoorlog werd het land bezet door de Sovjet Unie en vervolgens door Nazi-Duitsland. De vreugde van de bevrijding in 1945 was voor Litouwen van korte duur.
Het land werd opnieuw bezet door de Sovjet Unie. Een bezetting die tot 1990 zou voortduren. Moskou installeerde een Sovjetgezinde regering in Vilnius, die de Litouwse bevolking klein moest houden. Litouwers die opkwamen voor vrijheid en democratie liepen kans te worden gestraft en vervolgd. Het land werd langzaam gerussificeerd.
In de '70 en '80 jaren van de vorige eeuw ging het in de Sovjet Unie economisch steeds slechter en ook Litouwen leed onder de recessie. Toen Gorbatsjov eind jaren ´80 de teugels liet vieren, grepen de Litouwers hun kans. Net als in andere Oostblok landen kwamen ze in opstand tegen hun bezetters.
De geweldloze opstand, onder leiding van Prof. Landsbergis vond plaats op het moment dat de SU uiteen begon te vallen. In het vrije gehavende Litouwen moest veel gebeuren, voordat het een welvarende en democratische staat zou zijn. Voor de wederopbouw was natuurlijk veel geld nodig. Geld, dat Litouwen niet had.
De EU beloofde Litouwen te helpen. Ook werd het lidmaatschap van de EU in het vooruitzicht gesteld. Er werd hard gewerkt en om de infrastructuur te verbeteren de landbouw en de industrie te moderniseren. En woonwijken te renoveren. In 2004 was het zover. Litouwen werd samen met negen andere, voornamelijk Oost-Europese landen, lid van de EU. Groot feest in Litouwen. Een droom was uitgekomen. Litouwen was lid geworden van de vrije, democratische EU.
