Minder dan één gram massa verwoest een complete stad. Dat is wat er gebeurt in augustus 1945 met Hiroshima: een atoombom maakt dan uit minder dan één gram materie genoeg energie los om op slag 80.000 mensen te doden. In de jaren erna sterven nog eens 60.000 mensen aan de gevolgen van de bom.
Hoe kan zo weinig nou zo verwoestend zijn? Dat kunnen we verklaren aan de hand van de formule die Albert Einstein in 1905 publiceert: E = MC2, dat zoveel wil zeggen als dat de energie gelijk is aan de massa M maal de lichtsnelheid C in het kwadraat. En omdat de lichtsnelheid zo hoog is, namelijk 300.000 kilometer per seconde, staat weinig massa gelijk aan heel veel energie, en zo kon Hiroshima dus compleet verwoest worden met minder dan één gram uranium.
Het omzetten van massa in energie kan op twee manieren: je hebt kernfusie en kernsplijting. Dat klinkt moeilijker dan het is. Bij kernfusie smelten twee lichtere atoomkernen samen: een fusie, dus ze vormen samen één nieuw atoom en dat is lichter dan de twee voorgangers bij elkaar. Er blijft dus massa over. En die overgebleven massa wordt omgezet in energie.
Bij kernsplijting gebeurt het tegenovergestelde: een zware atoomkern wordt gesplitst in twee lichtere. En samen zijn deze lichter dan het eerste atoom. Weer blijft er dus massa over die wordt omgezet in energie. Atoombom. De atoomboom, ook wel “kernbom” genoemd, is een voorbeeld van kernsplijting. Hij wordt tot ontploffing gebracht door twee stukken uranium tegen elkaar aan te schieten. Hierdoor splijten de atoomkernen en dit leidt tot een kettingreactie waarbij het splijten van de eerste kern meerdere nieuwe splijtingen veroorzaakt. En zo komt in korte tijd heel veel energie vrij.
Einstein realiseert zich hoe gevaarlijk de atoombom kan zijn en hij richt zich aan het begin van de Tweede Wereldoorlog samen met andere wetenschappers tot de president van de Verenigde Staten: Franklin D. Roosevelt. Ze zijn bang, dat de Duitsers weten hoe je een atoombom moet maken en vragen om geld voor onderzoek om de Duitsers voor te zijn. Uiteindelijk steekt Roosevelt twee miljard Dollar in het Manhattan Project. 130.000 mensen werken samen aan de ontwikkeling van een kernbom. De bommen die later gebruikt worden tegen Japan.
Na de oorlog blijkt, dat de Duitsers helemaal nooit dichtbij een werkende atoombom zijn geweest, maar de bewuste bom bestaat sinds de oorlog dus wel, tientallen jaren proberen Amerika en Rusland de grootste en slimste atoombommen te bouwen om elkaar af te schrikken: de Koude Oorlog. De twee kernbommen op Japan en de vele kernproeven daarna maken duidelijk hoe gevaarlijk radioactieve straling kan zijn. Zo is de bevolking van Hiroshima nu nog steeds minder vruchtbaar. Maar zoals zo vaak is er ook een andere kant: de verwoestende straling kan ook positief gebruikt worden, bijvoorbeeld bij de bestrijding van kanker.
