Nelleke, welkom. Ja, dank je. Nelleke, wat leuk dat je er bent. Vertel eens eventjes, jij was...Sorry! Friso, wat doe je nou? Ik ga optreden. No no, not yet, nog niet, het is pas na dit gesprekje. Jij zei net: je begint over een paar minuten. Ja. Ja, en een paar is twee. Ja, nee...Een paar schoenen, dat zijn twee schoenen. Maar... Dus een paar minuten is twee minuten en de twee minuten, zijn nu voorbij. Aan de kant alsjeblieft. Wat gebeurt er toch? Bernie! Yes, super. Oke jongens. Ja. Een, twee, drie, vier. Ik hou van opgeruimd en schoon, ik heb een hekel aan vies. Ik kan totaal niet tegen rommel, want ik hou van precies. En als ik er ergens iets scheef ligt nou dan leg ik het recht en ik word boos als dingen niet zo netjes terug zijn gelegd. Ik weet precies de juiste volgorde waarin alles moet. Je kan het anders doen dan ik, maar ja, dan doe je het niet goed. Dus laat de anderen veranderen, doe mij een plezier. En doe het ook op mijn manier, want ik wil alles precies zo. Ik wil alles precies zo, niet ongeveer, niet min of meer, ik wil alles precies zo. Ik doe de kleine bij de kleine en de grote bij groot en wit bij wit en blauw bij blauw en rood natuurlijk bij rood. En als het eventjes een keertje niet op mijn manier gaat, dan word ik best behoorlijk kwaad. Want ik wil alles precies zo. Ik wil alles precies zo. Niet ongeveer, niet min of meer, ik wil alles precies zo. Eerst een stukje piano, dan een stukje gitaar. Drie keer slaan op het drumstel. En alles nu bij elkaar. Hij wil alles precies zo. Hij wil alles precies zo. Niet ongeveer, niet min of meer, ik wil alles precies...Zo? Nee. Zo? Nee? Zo. Oh. Ja, dankjewel Friso van de Veld. Het is van derrrr Veld. Mijn voornaam is Friso en ik wil alles precies zo. Dankjewel.
