Waar is jouw kamertje? Oh, wauw. Jeetje, wat een gave kamer. Je hebt deze arm al zo vanaf je geboorte, hè. Mag ik hem eens even voelen? Je hebt hier nog een stukje, daar kan je natuurlijk goed knopjes mee indrukken. Ja. Hoe reageren mensen erop, soms, dat je geen arm hebt? Dan zeggen ze: Je bent een éénarmig kind. In groep 5 zeiden ze: Zielig voor je, maar ik hoop dat je iets anders krijgt, bijvoorbeeld een robotarm.
Ja, dan ga je zoeken, zoeken, maar dan is eigenlijk alles gewoon te duur. Plus dat ze dat niet doen bij kinderen omdat kinderen groeien, dus die prothese moet dan elke keer vervangen worden en daar zijn de kosten gewoon te hoog van. Dus vandaar dat het ook niet wordt vergoed.
Nou krijg je vandaag je robotarm. Hoe kwam je erbij dat je dacht: die wil ik? Eigenlijk door nieuwsbegrip. En dat is op school? Ja. 'De 9-jarige Guido is één van de weinige kinderen in Nederland met een hand uit een 3D-printer. Het voelt lekker, denk ik. Want als ik het bij mezelf doe... Ja, het voelt lekker.'
Hij kwam uit school, heel enthousiast, met het papier van nieuwsbegrip helemaal naar me toe rennen. Mama, mama, mama. Nu kan mijn droom uitkomen. Hij was echt heel erg enthousiast. En zo kwam ik eigenlijk al heel snel bij de organisatie e-NABLE. e-NABLE leeft eigenlijk op donaties. Dus nu kost het niks.
Als ik nou aan jou zou vragen: Hoe graag wil jij die arm? Heel graag. De stichting e-NABLE Nederland maakt met 3D-printers kunstmatige handen. Alles wordt gedaan door vrijwilligers, zoals Michael Dijkman. Dit is het standaardsetje? Dit is het standaardsetje zoals alleen de hand eruit komt. Jeetje, wat een fijne onderdelen zeg. Wie zet hem dan uiteindelijk in elkaar? Het gros van de onderdelen zetten vrijwilligers in elkaar. Zo'n hand ziet er misschien eenvoudig uit, maar het zelfvertrouwen van kinderen krijgt er een enorme boost door. Kijk nou. Het is best licht materiaal, kwetsbaar. Het is best kwetsbaar. Maar het materiaal zelf is gigantisch stevig.
Hee kerel! Daar zijn we eindelijk. Nou, maak maar open. Heel mooi. Kan je eindelijk in de neus van je moeder knijpen. Armpje drukken!
De arm van Revano werkt volgens een simpel principe. Als je de arm buigt, sluit de hand en zo kan hij dingen oppakken.
Nou, gaan we eens even aan de klas laten zien. Revano is zo trots dat hij meteen naar school wil om de hele klas zijn hand te laten zien.
