Overal in Nederland wordt herdacht en op al die plekken waar het gebeurt vind je bijzondere verhalen. Dat geldt zeker voor deze plek: de Waalsdorpervlakte bij Den Haag. Op deze vlakte zijn meer dan 250 verzetsstrijders door de Duitsers gefusilleerd of doodgeschoten. Voordat ze hier gefusilleerd werden, werden ze gearresteerd en vastgezet in een gevangenis vlakbij, het Oranjehotel, in deze gang. Bij de Dodengang zaten de gevangenen hun lot af te wachten. Door verbouwingen ziet het er hier nu anders uit. Op één cel na, die is nog net zoals toen. 601. Moet je je voorstellen dat je hier zat, helemaal afgesloten van de buitenwereld, van alles en iedereen. Wachten tot je gehaald werd. Wachten tot er op de deur werd geklopt. Op de muur staan ook nog teksten. ‘Mijn schat is Marietje B die ik eeuwig trouw blijf en die ik oprecht liefheb. Wim.’. ‘Eis: dood Straf: dood JK.’ Krijg ik echt de rillingen van. Door deze poort verlieten de verzetsstrijders de gevangenis. Ze werden in wagens geladen en gingen op weg naar de Waalsdorpervlakte. Hun dood tegemoet. Eén van die schokkende verhalen is die van de Oranje Vrijbuiters, een verzetsgroep. Tijdens een van hun acties worden ze één voor één opgepakt nadat ze zijn verraden. En op 29 februari 19 44 uit het Oranjehotel naar de duinen gebracht en gefusilleerd. Achttien mannen waaronder drie broers uit Utrecht, Kees, Leo en Bertus Heij. Rob, jouw vader was Leo één van de drie broers en ik wilde eigenlijk vragen welke van de drie maar dat zie ik eigenlijk al. Dit is mijn vader. Wat gebeurde er precies op die dag? De jongens zijn dus vanuit het Oranjehotel zijn ze in hun wagen geduwd en toen zijn ze met z'n tweeën zijn ze hierheen gebracht. Toen werden ze hier dus neergezet voor het vuurpeloton. En toen werd op een gegeven ogenblik, werd één van mijn ooms, Bart, die werd ertussen uit gehaald en er wordt tegen gezegd: jij wordt niet doodgeschoten. Jij krijgt gratie omdat jij op de dag van diezelfde verjaardag hebt als de fuhrer Hitler. Maar dan moet jij je wel broers doodschieten. En al die anderen. Nou, zei hij, dat doe ik dus niet. Maar hij moest er dus wel bij blijven. Hij heeft dus gezien hoe al die gasten werden doodgeschoten. Hier zijn dus die achttien jongens doodgeschoten en in de kuil gegooid. Ben je trots op je vader? Wel degelijk, wel degelijk ben trots op hem. Ik heb niet alleen aan hem maar aan al die andere mensen die in het verzet hebben gezeten dat we nu in een vrij land wonen. Die twee minuten stilte, iedereen heeft daar zijn eigen persoonlijke beleving bij. Maar het moment waarop alles letterlijk en figuurlijk even stilstaat is wel bijzonder. Het is een klein maar indrukwekkend gebaar naar al die mensen die zijn omgekomen door het verschrikkelijke oorlogsgeweld.
