Van alle hemellichamen staat de maan het dichts bij de aarde. Toch ziet de maan er heel anders uit. Dat komt onder andere omdat er op de maan geen water is. De maan ziet er ook altijd hetzelfde uit, want landschap verandert vooral door stromend water.
Op aarde is wel stromend water, en dat kun je goed zien: het heeft gezorgd voor de meest fantastische landschappen. Bijna al het water op aarde zit in de zeeën en oceanen. 2 % is bevroren - is dus sneeuw en ijs - en 1 % is onderweg. Het is onderweg door de lucht: als regen en waterdamp óf het stroomt door de grond, in meren en rivieren.
Water is dus continu op reis, en die reis verandert ons landschap. Soms langzaam, en soms snel. De reis die het water maakt noemen we de kringloop van het water. Maar hoe gaat die kringloop eigenlijk? Eerst verdampt water. Water uit zee bijvoorbeeld. Hoe warmer de lucht boven zee, hoe meer water er verdampt. De waterdamp stijgt op en terwijl die stijgt, koelt hij weer af. Door die afkoeling verandert de damp in kleine druppeltjes - het condenseert - en die druppeltjes vormen samen een wolk.
De wind blaast de wolken het land in. De wolken gaan langs de helling omhoog en koelen af totdat er zóveel druppels in de wolk zitten dat ze eruit vallen. Het regent. Of het sneeuwt natuurlijk, als het erg koud is. Een deel van de regen en de sneeuw zakt in de grond of blijft liggen, maar het meeste komt terecht in de rivieren. En die rivieren brengen het water weer naar zee. En bij zee zijn we weer terug bij het begin - van de kringloop van het water.
