Iedere dag worden zo'n 400 miljoen snaps de wereld in gestuurd. Met Snapchat. De app met het spookje is snel heel populair geworden. En dat gaat voorlopig nog wel even door. Twee miljoen Nederlanders gebruiken hem en de meesten van hen zijn kinderen. Wat is de kracht van Snapchat en zijn er ook gevaren? Milou zocht het uit.
Ik moet nog een beetje wennen aan Snapchat. Joost staat wel beter bekend als Eenhoornjoost op social media. Deze is voor jou. Dank je wel. Hij post veel op YouTube, zit op Instagram en legt z'n hele dag vast op Snapchat. Heb jij je telefoon altijd vast? Ja, het is een verlengstuk van mijn hand. Ik heb hem in mijn zak zitten, maar jij hebt hem altijd vast. Ja, stel je voor dat er nu wat gebeurt, dan kan ik het gelijk snapchatten. Joost is dus snapchatverslaafd.
Maar ook op De Visserschool in Amsterdam krijgen veel kinderen er geen genoeg van. Je kunt je gezicht veranderen en daar een foto van maken. Die kun je aan je vrienden sturen, dat vind ik leuk. Dan komen er regenbogen uit. Met EEN klik op je telefoon kun je alles zien wat Ronaldo heeft gedaan. Wat die popster heeft gedaan, wat er is gebeurd. Je kunt er ook video's op zetten, alles. Je kunt op Snapchat dus de verhalen volgen van je vrienden, maar ook van de grootste sterren.
En het wordt alleen maar drukker op Snapchat. Dat begint al in groep 7 en 8. Van de kinderen van 12 jaar en ouder heeft bijna driekwart de app op de telefoon geïnstalleerd.
En alles wat je post, staat maar 24 uur online. Daarna is het verdwenen. Je moet het zien als een soort bak met snoepjes. Het zijn een soort snacks, je pakt er eentje en wilt er meer, meer. Tot die hele bak leeg is. En morgen is er weer een bak. Hier is Bart weer op zijn fietsje! Maar hoe leuk Snapchat ook is, zoals op alle social media apps gebeuren er soms ook vervelende dingen. Dat hebben de kinderen ondertussen ook wel gemerkt. Laatst stond er: Volg mij, dan krijg je dit en dit te zien. Dat ging ik meteen blokkeren. Wat stond daar dan? Naaktfoto's. Daarna zei hij: Jij hebt lelijke foto's. En: Ik weet waar je woont.
Ik weet wie je vader is. Ik stuur iemand om je moeder te vermoorden. Dan schrik je heel erg? Ja. Toen ik met YouTube begon, kreeg ik ook berichtjes: Ik weet waar je woont. Stop met deze filmpjes, anders... Ik dacht: Waarom zeggen mensen dat? Hoe ga je daarmee om? Ik heb diegene geblokkeerd. Je moet je account privé maken.
Ik heb altijd locatie uit op mijn telefoon. De mensen die mij volgen, respecteren mij voor wie ik ben en ze haten me niet. En anders weet ik hoe ik moet blocken. Tuurlijk zijn er dingen die niet tof zijn, over je familie. Ik vind het toch wel heftig, dat je bedreigd wordt of beledigd. Ik denk dat dat ook kracht van internet is, dat het anoniem is. Veel kids krijgen mee: Je moet het niet zo serieus nemen.
Als er geen gezicht bij zit, wordt het minder serieus genomen. Blocken is de beste optie. Gewoon verwijderen. En vrolijk verder gaan. We gaan lekker even smikkelen.
En Joost gaat ook lekker door. Hij snapt zich een ongeluk.
Dan zitten we te eten en dan opeens zit Joost zijn telefoon in mijn gezicht. Dan denk ik: Er kijken 20.000 mensen.
Oooh, lekker. Wow, het is een man met een dode kat!
Voor Joost is haast niets meer privé, zijn hele leven gooit hij online. Dat veel mensen dat leuk vinden, is wel te merken, want hij wordt overal herkend. Hee, Defano! Gaat het lekker? Hallo. Alsjeblieft. Dank je wel. Gelukt? Fijne dag verder. Maar voel je die druk niet: Ik moet iedere dag posten? Leuke dingen forceren. Dat zou je denken, omdat ik het zo vaak doe. Maar ik doe het vaak, omdat ik het leuk vind en je voelt niet eens een druk. Ik vind het tof om te doen, dan heb ik weer een leuk verhaal. Ik kijk mijn eigen snaps heel vaak. Ik ben denk ik mijn grootste fan.
Hoe belangrijk zijn social media in jouw leven? Een beetje belangrijk. Dan weet je wat er in je omgeving gebeurt.
Iemand is jarig en je weet niet wanneer. Dat kun je dan weten. Ik zou misschien maar een paar dagen zonder kunnen. Zonder social media, wat zou er dan gebeuren met je leven? Je moet met elkaar blijven appen. Ik heb er weleens over nagedacht om back to basic te gaan. Met een oude Nokia of zo. Die nooit stuk gaat. Maar ik vind het gewoon veel te tof. Vroeger, toen de postduif in was, zou ik denk ik ook 50 postduiven hebben gehad. Bedankt, Joost! Ik heb van je geleerd, maar nu moeten we afscheid nemen. Ik ga er wel vandoor.
