Hier hebben we een prachtig uitzicht over de Middelbuurt, één van de hoogste punten van het eiland. Je ziet daar voor je hoe beperkt de ruimte is waar de mensen op moesten leven. Die strijd tegen het water, die is er voortdurend, maar je moet je ook realiseren: die mensen waren vissers, scheepvaarders. En die leefden dus ook weer van het water. Dus je moet het beeld ook niet alleen maar negatief zien in de zin van: men ging met angst en beven kroop men in het huisje als het weer slecht werd enzovoort. Het is een bevolking die ongelooflijk gehecht was aan dat kleine stukje grond. En dat water, dat was er voortdurend, maar van het water leefden ze ook. Schokland, dat wordt vaak verteld, werd ontruimd vanwege het gevaar van het water. Dat is niet zo. Schokland is ontruimd, omdat er geen bestaansmogelijkheden meer waren.
Men werd geleidelijk aan armer. De overheid gaf te weinig geld om bijvoorbeeld te kistwerken, maar als er ’s winters natuurlijk geen eten was en er was geen brandstof, dan sloopte men de visdam om dus maar een beetje te kunnen stoken om een beetje warmte te krijgen. Er werd te weinig geïnvesteerd door de overheid om dit eiland goed bewoonbaar te houden. Of men moest heel veel gaan investeren of men moest gaan zeggen van: de bevolking moet elders naartoe. Voor dat laatste heeft men gekozen. En toen kwam dus in één keer de volksverhuizing: waar moesten ze naartoe? De overheid heeft hen natuurlijk niet zomaar van het eiland afgezet. Men kreeg toch allemaal een vergoeding van 100 gulden toentertijd. Nou, de Schokkers, die waren inderdaad wel zo: als de overheid geld gaf en de huisjes waren er nog, dan ging men rustig weer terug met het geld in de zak. Dus de overheid, die had besloten: alles wat hier staat aan huisjes, dat neem je mee naar de plaats waar je naartoe gaat. En die Schokkerhuisjes, zoals dat hier dus was, werden weer opgebouwd op een bepaald gedeelte in Vollenhove, maar het grootste gedeelte in Kampen.
Wat je hier zit, dat is het laatste overgebleven Schokkerhuisje dat dus hier in Kampen nog aanwezig is. Zo kwam er een einde aan het leven op Schokland. De bewoners zetten hun bestaan voort op het vasteland. In 1942 wordt Schokland bij de Noordoostpolder getrokken en is het ook geen eiland meer.
De nazaten van de Schokkers willen graag deze geschiedenis van Schokland vertellen zodat deze bewaard blijft.
Ik neem jullie mee naar het oude Schokland. Het Schokland van rond 1840. Jullie gaan een reisje maken. Jullie gaan in gedachten mee. Ik was maar zo’n klein meisje. Het leven viel niet mee. Ik kon geeneens naar school toe, maar daar zaten ze hier niet mee. Maar ik was hier wel gelukkig en we speulden.
