De gevolgen van overstromingen zijn vaak ellendig, maar een paar van de grootste en mooiste natuurgebieden in Nederland zijn juist ontstaan door een overstroming. Een van die plekken is het verdronken land van Saeftinghe. Ontstaan door de Allerheiligenvloed van 1570, de ergste overstroming die ons land ooit gekend heeft. Grote delen van Nederland lopen onder, en er verdrinken zo’n 20.000 mensen. Nog voordat het land van Saeftinghe zich van de ramp heeft hersteld krijgt het tijdens de 80jarige oorlog in 1584 de genadeklap. De zeedijken worden doorgestoken om de Spanjaarden tegen te houden. De dorpen die er ooit lagen, waaronder het dorp Saeftinghe, verdronken. Nu is het een natuurgebied geworden, met eb en vloed, en komen er veel bijzondere vogels en plantensoorten voor.
Iemand die hier vanaf zijn kinderjaren komt is Richard Bleijenberg. Hij heeft veel spullen gevonden van mensen die er vroeger woonden. Zoals oude potten en bekers en zelfs een vuurtoren.
Voor mij is het verdronken land mijn leven. Ik loop hierin vanaf mijn kinderjaren. Nu staan we midden op een vuurtoren. Hier liggen nog stenen onder van de funderingen. Dit is een boomstam? Ja hier heeft een bos gestaan, en voor die sparren stonden hier eikenbomen.
De huidige Nederlandse regering wil meer natuurgebied zoals het land van Saeftinghe omdat er op andere plekken in Zeeland veel natuur verloren gaat. De Westerschelde wordt namelijk uitgebaggerd zodat grotere tankschepen naar de havens van Antwerpen kunnen varen. Daardoor gaat er veel natuur verloren.
Twee keer per dag komt het water zo hoog? En dat kalft af. Niet alleen hier maar langs de hele Westerschelde, de stromingssnelheden zijn toegenomen door het baggeren. De geul is dieper geworden en ze halen drempels eruit waardoor er meer water doorheen komt en ook grotere boten en die zorgen voor meer golfslag.
Om deze verloren natuur te compenseren hebben de regeringen van Nederland en België besloten dat er stukken boerenland natuurgebied moeten worden door water toe te laten. In Zeeland is dat de Hedwigepolder. De natuurbescherming vindt het een goed idee om land terug te geven aan de natuur. Maar de boeren willen hun land juist behouden.
En dat er voor de mensen die er wonen, die er leven, waar mijn ouders en mijn grootouders een heel bedrijf opgebouwd hebben, een toekomst gemaakt hebben, dat dat zomaar onder water gezet en dat er voor ons absoluut geen alternatieven voorhanden zijn … dus u zegt eigenlijk: wij zijn hier de bedreigde soort, de boeren in de polder? Ja, ja. En met ons wordt blijkbaar geen rekening gehouden, wij zij het opgejaagde wild en de bedreigde diersoort die aan het uitsterven zijn, en niet de zwartkopmeeuwen en de bruine kiekendieven en de…
Het is een lastige kwestie, naar wie zal er uiteindelijk geluisterd worden? De natuurbescherming die opkomt voor de natuur waarvan er al zo weinig is in Nederland, of de boeren die er hard voor gewerkt hebben om het land zo mooi vruchtbaar te krijgen en houden van het landschap zoals het nu is.
