Allemarters, waarom lukt het nu niet... Ik wil... Als ik nu eens... O, was ik al begonnen? Gekkemorgen allemaal, ik wil het vandaag over rare dingen hebben. Rare dingen die eigenlijk heel normaal zijn.
Kijk, wij wezels eten het liefst met onze poten, maar we leren, als we wat ouder zijn netjes te eten met mes en vork.
Maar dat is niet overal zo. Mijn familie in Japan eet met twee stokjes.
Ik probeer dat nu ook, maar het is lastig, ik krijg geen hap binnen. Een honger dat ik heb! Maar goed, wat ik wil zeggen is dit: soms vinden wij dingen gek die anderen heel normaal vinden. In sommige landen eten ze met hun handen, in sommige met stokjes. Dat is niet vreemd, want als wij in die landen zouden wonen zouden we het net zo doen.
Maar dat is niet het enige. Moet je kijken.
In China schrijven ze niet met letters...
Maar met karakters.
En wacht... er is nog meer. Ik ben zo terug!
Kijk dit boek komt uit Egypte. Boeken die in het Arabisch zijn geschreven lees je achterstevoren.
Je leest in het Arabisch de zinnen ook andersom. Van rechts naar links.
In het Nederlands lezen we juist van links naar rechts.
Als je naar Engeland gaat moet je zelfs oppassen. De auto’s rijden daar aan de andere kant van de weg. Ze houden links terwijl we bij ons altijd rechts houden.
Dus bij het oversteken in Engeland moet je ook goed opletten. Je moet niet eerst naar links kijken, maar juist naar rechts!!!
Als je dat niet weet dan kom je echt in de problemen. En trouwens ik zit nu ook flink in de problemen want ik wil nu echt wel eens een hap van mijn pannenkoek.
Zo, dat was lekker. Burp!
O, sorry... Hoewel, nee, helemaal geen sorry. In China is een boer laten aan tafel juist heel beleefd. Het betekent dat je heerlijk hebt gegeten! Burp! Tot wezels!
