Klas 1/2/3

Klas 4/5/6

Daan Schuurmans onderzoekt het verleden van onze hoofdstad, vanaf de allereerste huizen tot de rolkoffers van nu. Vanaf 5 februari 2025 elke week een nieuwe aflevering.

Het verhaal van Amsterdam in de klas

Steden en staten

Televisie en computer

Verhaal van Nederland

Meer over de serie

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

In 1933 komt Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. Met als gevolg de onderdrukking en vervolging van Joden en andere minderheden in heel Europa. Ze worden opgepakt en gedeporteerd naar vernietigingskampen. In nog geen vijf jaar tijd worden hier miljoenen Joden omgebracht. Geallieerde strijdkrachten bevrijdden in 1945 Europa. En ook de kampen. Dit is het verhaal van Amsterdam. De weinigen die de verschrikkingen hebben overleefd keren aan het einde van de oorlog terug naar huis. Zo ook de Amsterdamse Joden. Vaak zonder ouders, zonder broers en zussen, zonder vrienden. Eenmaal terug in Amsterdam zijn ze op zichzelf aangewezen. Het enige waar ze nog op kunnen hopen is dat hun huis er nog staat. Veel huizen van gedeporteerde Joodse gezinnen zijn tijdens de oorlog doorverkocht. Eruit. M’n huis uit. Eruit! De enkeling die terugkeert zoekt zelf maar uit waar ze naar toe moeten. Joden die hun huis terugwillen worden bepaald niet met open armen ontvangen. Vaak hadden ze hun eigendomsbewijzen niet meer en de gemeente stelde zich uitermate strikt op. Direct na de oorlog kijkt de stad liever vooruit. Schouders eronder en vergeten wat er is gebeurd. Wat de Joodse huizenbezitters ook proberen zonder precies de juiste documenten krijgen ze hun huis niet terug. Totdat er niets anders opzit dan de gang naar de rechter. Na de oorlog wordt het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie opgericht. Vijf jaar lang verzamelen de medewerkers alles over de bezettingstijd. De rechtbank begrijpt…Maar de eigendomskwestie van de Joodse huizen wordt daarbij onderbelicht. Echter, gezien de huidige bewijsvoering en de informatie waarover wij beschikken is er geen grond om anders te beslissen. Dat alles overwegende verklaar ik eiseres niet ontvankelijk. De experts vinden geen bewijs dat Amsterdammers zich schuldig hebben gemaakt aan de roof en doorverkoop van huizen van Joodse eigenaren. Die bewijzen komen pas veel later aan het licht. Zo'n huis werd dan vaak op één dag via tussenhandelaren, via tussenpersonen meerdere keren verkocht, waarbij die prijs steeds verder werd opgedreven. Maar omdat dat een paar keer al was verkocht was dat niet direct herleidbaar tot een vroegere Joodse eigenaar. En dat is eigenlijk de realiteit die de Joden na de oorlog ook aantreffen. Er zijn ook allerlei Amsterdammers die toch vuile handen hebben gemaakt tijdens die oorlog. Maar als die oorlog voorbij is, zeggen ja. De handen wassen in onschuld en zeggen ons valt eigenlijk niks te verwijten. Pas vanaf 2016 wordt er uitgebreid onderzoek gedaan naar de huizenroof van Joodse eigenaren en het onrecht wat hen is aangedaan.

Programmalogo's

Na de Tweede Wereldoorlog keren Joden die de Duitse vernietigingskampen hebben overleefd, terug naar huis. Maar in Amsterdam worden ze niet met open armen ontvangen. Hun huizen zijn vaak doorverkocht en hebben nieuwe bewoners gekregen.

De thuiskomst van Amsterdamse Joden

Het Amsterdam van de jaren vijftig staat in het teken van de wederopbouw, het herstellen van de economie en de zorg voor maatschappelijke voorzieningen, zoals huisvesting. Overal werd gegraven, geheid en beton gestort. Zoals hier in Geuzenveld, een van de Westelijke Tuinsteden. Plannen voor die grootse stadsuitbreiding lagen voor de oorlog al klaar, maar er werd nu pas vaart achter gezet. Dit is het verhaal van Amsterdam. Amsterdammers woonden tot de Tweede Wereldoorlog vaak opeengepakt driehoog achter in de negentiende-eeuwse wijk of in de binnenstad. En daar moest iets aan worden gedaan. En wordt er nagedacht over hoe kunnen we die Amsterdammers een betere woontoekomst geven in die Westelijke Tuinsteden. Het woord tuinstad suggereert al dat mensen in een groene omgeving komen te wonen. Het idee was echt daar kunnen we de arbeider mee verheffen. De wederopbouw leidt tot een enorme opleving van de economie. Mensen geloven weer in de toekomst. De welvaart neemt toe en er komen nieuwe, moderne woningen beschikbaar in ruim opgezette groene wijken. Een plek voor een auto voor de deur. Halverwege de jaren zestig komen er luxeproducten op de markt die het leven aangenamer moeten maken. Stofzuigers, broodroosters, koelkasten en televisies. Burgers worden consumenten. Maar niet iedereen lijkt gelukkig te worden van al die spullen. Steeds meer mensen voelen zich ongemakkelijk bij de consumptiemaatschappij. Er komen protesten. Op het Spui komen elke zaterdag jongeren bijeen om te protesteren tegen de tabaksindustrie. En eigenlijk tegen alle grote bedrijven die mensen verslaafd maken aan hun producten. Ze verzamelen zich bij Het Lieverdje, een bronzen beeld dat de stad cadeau kreeg van een tabaksfabrikant. Ze sluiten aan bij wat oudere kunstenaars, eigenlijk, Robbert Jasper Grootveld. Die staat iedere week bij het standbeeld Het Lieverdje allemaal happenings te houden tegen de rookindustrie. Want de rookindustrie, de tabaksindustrie, dat is natuurlijk de meest consumptiegerichte foute vorm van de industrie. De protestacties in Amsterdam stapelen zich op en temidden van het tumult ontstaat er een opvallende groep: Provo. Provo daagt het gezag uit. Het stadsbestuur en de politie. Provo's zien zichzelf als een anarchistische, geweldloze protestbeweging met als doel verzet waar het maar kan. Maar wat grappig is, is dat de naam Provo. Die is gewoon eigenlijk gejat. Provo is namelijk het wetenschappelijke woord dat een criminoloog gebruikte om die losgeslagen jeugd van de jaren vijftig te duiden. Die zeggen van: zij willen provoceren. Wij noemen hen provo's. En toen dachten de oprichters van Provo hey, maar dat is een goede naam. Dit wordt onze geuzennaam. De Amsterdammer is mondiger geworden en spreekt zich steeds meer uit tegen de soms megalomane plannen van de gemeente. De gemeente had het plan opgevat oude stadswijken te slopen om zo ruim baan te maken voor auto en bedrijfsleven. Deze gracht hier had vervangen moeten worden door een zesbaanssnelweg. Wat ooit begon met kleine protesten leidde uiteindelijk tot meer zeggenschap van de Amsterdamse burger. En zo blijft het historisch centrum tot op de dag van vandaag intact. Ondertussen werden steeds meer migranten naar Nederland gehaald. Ze kwamen onder meer hier terecht. Op de Burgemeester de Vlugtlaan. Arbeiders uit Griekenland, Turkije en Marokko waren van harte welkom om hier te komen werken. Gastarbeiders, die weer zouden vertrekken als ze hier niet meer nodig waren. Maar de Amsterdamse werkgevers willen hun goedkope arbeidskrachten niet kwijt. Hun contracten worden keer op keer verlengd en zo worden ze na verloop van tijd permanente bewoners van de stad. In 1973 wordt de Wet op gezinshereniging aangenomen. Vanaf dat moment mogen gastarbeiders hun vrouwen en kinderen naar Nederland halen. Amsterdam wordt als vanouds weer een migrantenstad. Het is eind jaren zeventig en de Koude Oorlog verdeelt de wereld in Oost en West. De economie hier loopt vast. Inflatie rijst de pan uit en massaontslagen zijn aan de orde van de dag. Amsterdamse jongeren zoeken een uitlaatklep en vinden die in een nieuw fenomeen. Punk. Voor de punkbeweging blijkt Amsterdam een prima toevluchtsoord. Want punk mag dan weerzin opwekken bij een groot publiek in Amsterdam bloeit de beweging op. De economische malaise van eind jaren zeventig verergert begin jaren tachtig. Een generatie jongeren groeit op in de overtuiging dat er geen enkele toekomst voor hen is. Geen zicht op een baan of woonruimte. In de buitenwijken mogen jongeren niet huren, want daarvoor moet je ouder dan 27 zijn en getrouwd. En in de binnenstad is simpelweg geen aanbod. Tegenover het gebrek aan woonruimte staat de enorme leegstand in de binnenstad. Talloze onbruikbare gebouwen worden verwaarloosd door hun eigenaren en vastgoedspeculanten laten de panden leegstaan  om ze later voor meer door te verkopen. De jongeren nemen het heft in eigen hand. Ze gaan kraken wat nog niet strafbaar is. Maar de eigenaren zetten alles op alles om de krakers eruit te krijgen. En die verbouwen op hun beurt de panden tot halve forten. De economie krabbelt uit het donkere dal van de jaren tachtig. No Future maakt plaats voor het gevoel dat de bomen in de komende eeuw wel eens tot in de hemel zouden kunnen groeien. De stad wordt opgeruimd en schoongepoetst. Hele wijken worden in hoog tempo opgeknapt. Tegenwoordig is kraken bij de wet verboden. Wie het toch doet riskeert een gevangenisstraf van een jaar en een boete van 8.500 euro. De binnenstad wordt het terrein van rijke yuppen, dure merken en toeristen. Hier op het Damrak en eigenlijk overal in de binnenstad hoor je boven het stadslawaai uit het geratel van rolkoffers. Overlast ditmaal niet veroorzaakt door armoede, maar door welvaart. Amsterdam is door de eeuwen heen altijd een stad geweest voor migranten en passanten. Mensen op de vlucht voor geweld vervolging, armoede. Mensen met kleine wensen en grote dromen. Zolang de stad er is, zullen die mensen blijven komen. En dankzij hen bestaat Amsterdam.

Na de Tweede Wereldoorlog neemt de welvaart in Amsterdam toe. Er worden nieuwe wijken gebouwd en de economie leeft op. Gastarbeiders geven de stad kleur. Jongeren zetten zich tegen de consumptiemaatschappij en slaan aan het kraken van gebouwen. Tegenwoordig is Amsterdam het domein van yuppen, dure merken en toeristen.

Amsterdam na de Tweede Wereldoorlog

Begin negentiende eeuw telt Amsterdam ongeveer 200.000 inwoners van allerlei komaf. De helft daarvan verkeert in diepe armoede. Dit is het verhaal van Amsterdam. Aan het begin van de negentiende eeuw wordt het machtige Franse leger verslagen. Een grote troepenmacht uit heel Europa dwong Napoleon bij Waterloo op de knieën. Amsterdam bleef berooid achter met een schuld van ruim 20 miljoen gulden die ontstond doordat de Fransen hier tientallen jaren bivakkeerden op kosten van de stad en haar inwoners. Mensen leven onder erbarmelijke omstandigheden. Besmettelijke ziektes hebben vrij spel en leiden niet zelden tot blijvende fysieke beperkingen, zoals blindheid. Tijdens de genadeloze koude winters vriest het in de meeste huizen net zo hard als buiten, want brandstof kan bijna niemand zich veroorloven. Vanaf de negentiende eeuw groeit een nieuwe generatie in grote armoede op, waaronder de jonge, briljante denker Johan Rudolph Thorbecke. Een Zwollenaar uit een arm milieu door zijn vader met geleend geld naar Amsterdam gestuurd om te studeren. In de twee jaar dat hij hier studeert ziet hij een verloederde stad. Thorbecke ziet een stad bestuurd door gemakzuchtige regenten die teren op de goede naam van hun families. Voor hen geldt vooral het eigenbelang. Volgens Thorbecke is het tijd voor een nieuw soort bestuur. Niet op basis van afkomst, maar op basis van kundigheid. Bestuurders die het belang van het volk voorop stellen. Mensen zoals Thorbecke zelf. Ondanks de economische malaise zijn er nog steeds welgestelde Amsterdammers zoals deze Christiaan Pieter van Eeghen. Piet van Eeghen groeit op tot een ambitieus man vol idealen. Zoekt u uw map? En hij heeft grote plannen voor de stad. Dank je wel. Succes! Ja, dat verantwoordelijkheidsgevoel kwam ook met name vanuit die geloofsovertuiging. Hij was doopsgezind en daar is zonder geen woorden maar daden centraal. Dus hij wilde ook echt actief bijdragen aan het leven van de minderbedeelden van de stad Amsterdam. En dat waren er nogal veel. Zeker aan het begin van de negentiende eeuw. Idealisten zoals Van Eeghen waren hard nodig in een stad waar het met de meeste mensen slecht gesteld was. Het stadsbestuur bemoeide zich liever niet met armoedebestrijding. Dat was niet alleen uit politieke overtuiging. Er was door de torenhoge schulden uit de Franse tijd simpelweg geen geld voor. De rente op de schuld bedroeg 800.000 gulden per jaar. Dat was een kwart van de totale begroting. Het aflossen schoot er dus jaar in jaar uit bij in. Niet alleen de armoedebestrijding, maar de hele ontwikkeling van de stad stond daardoor al meer dan veertig jaar stil. Terwijl Duitsland, Frankrijk en Engeland in hoog tempo industrialiseren, gebeurde hier lange tijd niets. Maar uiteindelijk kwam de vooruitgang ook naar Amsterdam in de vorm van een spoorlijn, uiteraard met een station. En dat stond hier, station D’eenhonderd roe. Op 20 september 1839 vertrekt de hypermoderne trein van station D’eenhonderd roe naar Haarlem. De jonge Piet van Eeghen staat aan het begin van zijn carrière en is een van de geldschieters van de spoorwegmaatschappij. Haarlem was de eerste stap op een belangrijke route naar Rotterdam en lag niet ver van Amsterdam. De trein wordt gezien als een wonder van techniek  maar er zijn ook zorgen. Het is ook een vervaarlijk monster dat met een duizelingwekkende snelheid van 38 kilometer per uur door het landschap jakkert. Als daar maar geen ongelukken van komen. Boeren met landerijen langs het spoor maken zich zorgen om die koeien. Die zouden wel eens zoveel stress kunnen ervaren dat ze geen melk meer geven. Halverwege de negentiende eeuw komt er eindelijk weer wat werkgelegenheid. Amsterdam maakt kennis met een modern betaald beroep. De vuilnisman. Een primeur voor Nederland. In 1847 gaan de eerste vuilophalers langs de deuren om huisvuil en verbrande turf op te halen. Zelfs de menselijke uitwerpselen worden vanaf nu wekelijks opgehaald. Eindelijk doet het stadsbestuur eens iets goeds, zou je denken. Maar ook dit initiatief komt niet van de overheid. Het is bedacht door deze man Samuel Sarphati, tijdgenoot en collega stadsverbeteraar van Van Eeghen. En Sarphati en Van Eeghen waren een soort concullega's, dus ze maakten zich druk om dezelfde dingen. Ze waren allebei heel sociaal bewogen. Ze hebben allebei heel veel betekend voor de ontwikkeling van Amsterdam maar ze waren ook een beetje concurrent. Maar Sarphati is een doorzetter.In zijn tijd als huisarts zag hij hoe de stad geteisterd werd door epidemieën. Zijn oplossing: hygiëne. De compost verkoopt hij als mest aan de Veenkoloniën in Groningen en Drenthe, wat weer geld oplevert voor het salaris van de vuilnismannen. Vanaf de jaren 1850, 60, 70 ontstaat er stromend water in Amsterdam. Er komt gasvoorziening, er komt elektriciteit. Allemaal nieuwe vindingen. Later in de eeuw telefonie en ook de tram de eerste paardentram, en later de elektrische tram. En aanvankelijk zijn dat allemaal initiatieven van ondernemers die zoiets beginnen in Amsterdam. En die krijgen van de gemeenteraad een concessie om voor tien of twintig jaar deze nutsvoorziening aan te bieden aan hun klanten. Dankzij het succes in de wereldhandel was Amsterdam tot de negentiende eeuw oppermachtig. Maar daar was niet veel meer van over. Ondanks de teloorgang heeft het Amsterdamse gemeentebestuur nog steeds alle macht over de stad. Totdat deze man met een verrassing kwam. De jonge student die ondertussen minister-president van Nederland is geworden. Thorbecke. Thorbecke voert een aantal drastische veranderingen door in Nederland. Met zijn nieuwe Gemeentewet wordt Amsterdam gelijkgesteld met elke willekeurige andere gemeente zoals Urk of Heeze. Geen baas meer in eigen huis. Nooit meer een soevereine macht op het wereldtoneel, maar gewoon een gemeente. Net als 209 andere gemeenten.In die rol heeft Amsterdam zich dus moeten schikken. Want ook na de Gemeentewet van 1851 maken allemaal duidelijk dat Amsterdam weliswaar een belangrijke en zeer belangrijke stad is, waaraan zeer veel waarde gehecht wordt, ook economisch nog steeds een grootmacht binnen Nederland. Maar Amsterdam was een stad geworden in Nederland die vanuit Den Haag bestuurd werd. Thorbecke beschouwt de Gemeentewet als een noodzakelijke stap voor een betere toekomst. Ook voor Amsterdam. Maar dat ziet het bestuur van Amsterdam toch net even anders. Twee Amsterdammers en de Zwolsche Thorbecke trokken de stad in de negentiende eeuw uit het slop. Sarphati kreeg een eigen park naar zich vernoemd. Van Eeghen een statige straat langs zijn eigen Vondelpark. Zelfs de Zwollenaar wint uiteindelijk het respect van de hoofdstad, want hij staat hier toch maar mooi. Premier Thorbecke op zijn eigen Amsterdamse plein.

In de 19e eeuw is de armoede in Amsterdam groot. De ontwikkeling van de stad staat stil. De stad moet het hebben van idealisten zoals Thorbecke, Sarphati en Van Eeghen. Samen trekken zij Amsterdam in de 19e eeuw uit het slop.

Amsterdam in de 19e eeuw

In de tweede helft van de zestiende eeuw breekt een oorlog uit die tachtig jaar zal duren. De Spaanse koning Filips de Tweede ziet het katholieke geloof als het enige ware geloof. Slecht nieuws voor de protestanten uit de Zuidelijke Nederlanden. Voor de protestanten wordt het steeds gevaarlijker. Als Antwerpen en Brussel in 1585 in Spaanse handen vallen, moeten de protestantse gelovigen kiezen: bekeren of vertrekken. Wie het zich kan veroorloven, verkoopt zijn huis. Hij vertrekt naar het noorden, waar de Spaanse koning geen macht heeft. Antwerpen en Brussel verliezen ruim de helft van hun inwoners. De belangrijkste bestemming is de stad die niemand weigert. Amsterdam. Dit is het verhaal van Amsterdam. Tegen het eind van de zestiende eeuw verdubbelde het aantal inwoners van de stad. Zo'n 25.000 Vlamingen, Walen en Brabanders trokken naar Amsterdam. Behalve de protestanten vluchtten ook veel joden voor de Spaanse koning. Daardoor groeide het inwonersaantal van een krappe 30.000 naar ruim 60.000. In amper twintig jaar tijd. Amsterdam heeft eigenlijk die hele bloei in de zeventiende eeuw volledig te danken aan migranten. Die brachten kennis, kennis over cartografie, internationale handelsnetwerken, maar ook die scheepvaart. Die hadden allemaal ontzettend veel mannen nodig om te werken en dat waren grotendeels ook migranten. Dus er was enorm veel arbeidsmigratie eigenlijk naar Amsterdam. Doordat de stad zo veel nieuwe mensen aantrekt ontstaat er al snel een woningtekort. De stad was natuurlijk ontzettend klein in die tijd. Iedereen woonde in dat kleine centrumpje. Die woonden dus allemaal in een veel kleiner stuk Amsterdam dan wat we nu als de binnenstad ervaren. Begin zeventiende eeuw bedenkt de stad van: dit gaat zo niet langer goed. We moeten nog verder uitbreiden en dan komt het ontwerp van de grachtengordel. Het stadsbestuur besloot tot een aantal ingrijpende, zeer kostbare maatregelen om de stad uit te leggen zoals ze het noemde. De stadswallen moesten worden afgebroken en verderop herbouwd. De scheepsbouw werd verplaatst naar stukken land die werden drooggelegd aan de oostkant van de stad en in de Amstel werden vier kunstmatige eilanden aangelegd. Dit was het begin van de grachtengordel. Na zijn vlucht uit Brussel vestigt Petrus Plancius zich in Amsterdam. Behalve een beruchte predikant is Plancius ook astronoom en een van de beste kaartenmakers van zijn tijd. Voor Amsterdamse kooplieden zijn betrouwbare zeekaarten goud waard. De Zuidelijke Nederlanden waren gewoon het centrum van de wereldhandel dus daar werd ook heel veel kennis ontwikkeld over zeevaart en navigatie. En daar zaten hele belangrijke drukkers en kaartenmakers. En Plancius was zo iemand. Dus die kennis verplaatste daarmee ook naar het noorden. Handelaren als deze Cornelis en Frederik de Houtman zijn dan ook zeer geïnteresseerd in de kennis van Plancius. De broertjes De Houtman ruiken het avontuur en het grote geld. Door de oorlog met Spanje is de handel in specerijen vrijwel stil komen te liggen. Door de schaarste zijn de specerijen nog kostbaarder geworden. Wie dus een route naar de Oost weet te vinden, wordt schathemeltjerijk. Met de komst van de kooplieden uit de Zuidelijke Nederlanden zie je eigenlijk dat Amsterdam een nog groter internationaal netwerk krijgt. En dan zie je gewoon de expansie van die handel en ook nieuwe initiatieven opbloeien. Hier in Amsterdam wordt een nieuwe onderneming geboren. Dit zijn de oprichtingspapieren van de Compagnie van Verre. De voorloper van de VOC. Deze mannen handelen in alles. Bier, graan, leer, goud en edelstenen. Ze bezitten grote stukken grond in Amsterdam waarmee ze speculeren op de woningmarkt en enorme winsten boeken. Je zou kunnen zeggen dat dit de eerste superrijken zijn, burgers met vermogens waarvan zelfs enkelen zouden opkijken. Ze financieren een expeditie die de geschiedenis in zal gaan als de eerste schipvaart. Een uiterst risicovolle expeditie naar de Oost met ongekend grote gevolgen. Hier wordt de basis gelegd voor het moderne kapitalisme. Die rijkdom gold voor een kleine bovenlaag, een kleine handelselite die inderdaad heel veel rijkdom vergaarde, maar het merendeel van de bevolking was heel arm. Met de Compagnie van Verre zet Amsterdam de eerste stap op weg naar de wereldhandel. Amsterdam dreef overal handel met macht en hebzucht als belangrijkste drijfveren. Om hun belangen in het buitenland te verdedigen en voerde de stad de ene na de andere oorlog. En dat had gevolgen voor de bevolkingssamenstelling. Zonder immigratie, zonder de aanvoer van nieuwe zeelui, was de expansiedrift van de stad onmogelijk geweest. Amsterdam werd een smeltkroes van culturen die allemaal een stempel op de stad drukten. Een echte migrantenstad, open, loyaal, aantrekkelijk voor minderheden en avonturiers van overal en nergens. Dat zou de komende eeuw sterk veranderen.

Door de Tachtigjarige Oorlog vluchten protestanten uit de Zuidelijke Nederlanden naar Amsterdam. De stad groeit, net als de handel. De arbeidsmigratie leidt tot een woningtekort en de grachtengordel wordt aangelegd. Er breken gouden tijden aan voor de superrijken, maar de gewone Amsterdammer is straatarm.

Migratie en welvaart in de 17e eeuw

Amsterdam begint in de Middeleeuwen als een klein dorpje aan de Amstel, waar mensen gaan wonen die op de vlucht zijn voor overstromingen. Door de drassige grond is het lastig om er te bouwen. Daarom worden huizen en gebouwen op palen gebouwd. Amsterdam groeit, en trekt steeds meer mensen aan: handelaren, vissers en migranten. 

Het ontstaan van Amsterdam

De minister zet een streep door de NTR en daarmee ook door Schooltv.          
Laat Schooltv niet verdwijnen. 

NTR actie logo header

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.

Het verhaal van Amsterdam in de klas

De thuiskomst van Amsterdamse Joden

Amsterdam na de Tweede Wereldoorlog

Amsterdam in de 19e eeuw

Migratie en welvaart in de 17e eeuw

Het ontstaan van Amsterdam

Meer over de serie

Hallo! Welkom terug

Vind alles voor een leuke les!

Met een account kan je

Het verhaal van Amsterdam in de klas

Type videos