Groep 1/2

Leuke verhalen voor de kleintjes, voorgelezen door bekende Nederlanders bij niemand minder dan Woezel & Pip.

Groep 6/7/8

Hoe schrijf je een verhaal? Daar weet de schrijver van het kinderboekenweekgeschenk Jozua Douglas alles van. In deze schoolplaat kun je rondkijken in zijn schrijfkamer. Bekijk de video's over inspiratie, ontdek de handige schrijftips en ga zelf aan de slag met het schrijfkistje en de hoge hoed van Jozua Douglas. Misschien schuilt er wel een schrijver in jou!

Interactieve schoolplaat bij de Kinderboekenweek 2018

De schrijfkamer van Jozua Douglas

Letterjungle afbeelding

De kleine apen Jip, Flip en Pip plakken letters aan elkaar en maken woorden. Waar zie jij letters om je heen en wat betekenen ze? Je ontdekt het in de Letterjungle.

Letterjungle

In de Letterjungle zijn een heleboel letters en klanken verstopt. Kun jij ze allemaal vinden? Zoom in om ze te ontdekken en de bijbehorende video te kijken. Of doe je best in het zoekspel en het letterspel: als je alle letters en voorwerpen weet te vinden, win je een kleurplaat van de Letterjungle. Veel plezier met zoeken, kijken en lezen! 

Interactieve schoolplaat met letters en klanken

Groep 3/4/5

De Kinderboekenweek komt eraan! Wat weet jij van lezen en boeken? Start de quiz en beantwoord de vragen!

Quiz over boeken lezen

Wat weet jij over lezen?

Wat hebben we het leuk! Ik lig helemaal in een deuk! Nee, nee, nee, nee! In de kreuk! Nooit een dag sip. Met Woezel en Pip.  Jullie eten toch wel jullie boterhammetjes op, he. Oo...Hee... Ik hoor geklop. Hee, Woezel en pip.Hee. Wat leuk, jullie zijn thuis. Wat goed om jullie te zien. Goed om ons te zien? Ik vind het ook leuk om jou te zien. En ik vind het leuk om jou te zien, haha! Eh, mag ik misschien binnenkomen? Eh...Nou, nou, nee. We moeten eerst nog onze boterhammetjes opeten. We mogen van tante Perenboom niemand binnenlaten die we niet kennen. Maar misschien kennen jullie mij wel. Ik ben Andre Kuipers, de astronaut. Zei hij nou astronaut? Een echte? Een echte. Ik wou jullie een verhaaltje voorlezen. Ooh! Ooh! Ja, voorlezen! Dat is leuk! Voorlezen! We hebben nog nooit een echte astronaut in ons hok gehad. Nee. Ehm, wacht even, meneer de astronaut. Ik wacht. Tante! Er staat hier, eh... Hoe heet u ook al weer? Andre Kuipers. Andre Kuipers. Die komt uit de ruimte om ons voor te lezen. Is dat goed? Ja, leuk he, jongens. Ik had 'm al naar jullie toegestuurd. Veel plezier! O, leuk, kom maar binnen, meneer de astronaut .Kom ik binnen. Dit is wel heel bijzonder. Dat ik bij jullie thuis mag komen. Dat vind ik wel heel erg bijzonder. Een mooie plek. Het lijkt wel alsof ik hier eerder ben geweest. U bent hier toch voor het eerst? Ja, maar het lijkt erg op mijn ruimteschip. Want daar zit je ook met z'n drietjes zo. Ja. Best krap. Je zit dicht tegen elkaar. En hoe ziet de ruimte er dan uit?
De ruimte is heel bijzonder. Dat kan ik laten zien, want ik ga een stukje voorlezen uit het boek. Kijk, het gaat over Andre, het astronautje. En die gaat naar de maan. Waar? Kleine Andre vindt de maan heel erg mooi. Elke dag kijkt hij naar de maan. Waarvan is de maan eigenlijk gemaakt, vraagt hij aan muis. 	Van diamant. Of van kaas misschien. Of van spekjes! Hahaha. Dat heb ik een keer gedroomd. Echt? Ja. Dan was aan het einde van de droom vast niets meer over van de maan. Dat weet ik niet meer, want toen werd ik wakker. Hahaha. Muis, in de schuur van opa staat nog een oude raket. Ja, we hebben een raket nodig. En natuurlijk een ruimtepak. Want in de ruimte kunnen we niet ademen. He? He? Is daar geen lucht? In de ruimte is geen lucht. Dat moet je dan meenemen. Dan heb je een soort pak op je rug. Daar kan je lucht uit halen, net zoals bij duikers, die hebben ook een fles op hun rug. Dus dat moet je allemaal hebben. In de tuin van opa staat een raket, klaar voor vertrek. Niet te dichtbij komen, hoor. Dat is te gevaarlijk, waarschuwt de agent. Want zo'n raket is met een hoop vuur en zo. Zullen we gaan lanceren? Ja! Ja! Met z'n drietjes bij elkaar. En dan gaan we aftellen. 5, 4, 3, 2, 1...start! Woo! Woo! Woo! Helemaal op onze stoel gedrukt de ruimte in. Woooe! Jeee! Helemaal de ruimte in. Dat is best spannend. Ja! Zo'n spannende raketlancering, he. Een paar minuten na de lancering is het buiten al pikkedonker. Echt? Muis, het is gelukt. We zijn in de ruimte. Haha. Kijk eens, ze hangen op z'n kop. Ja, want dat gebeurt er in de ruimte. Alles wat beneden is... Alles gaat zweven. Dan lijkt het dat wat beneden is, boven en wat boven is, beneden! Ja. En niet alleen Andre en muis zweven plotseling rond... maar ook de appels van oma, de dropjes...de zaklantaarn en het schoolschrift, dat hadden ze ook bij zich. In de ruimte weeg je niks en daarom zweef je. Maar meneer Andre, hoe moet dat nou met plassen? Nou, dat is wel bijzonder. Want dat zweeft ook. Alle plas en poep gaat ook zweven. Dus voordat je naar de wc gaat moet je een soort stofzuiger aanzetten, zodat alles in een zak of pot komt. Want anders zou het gaan zweven. Ja. Bleh! Ieeuw! En je kan natuurlijk mooi naar buiten kijken. Hee, de aarde lijkt wel een blauwe knikker. Kijk! Hee, wat is dat? Dat is een ruimteschip. Een stel vreemde figuurtjes zwaait naar Andre en muis. 'Hallo', roepen ze. Hallo! Hallo! Hallo. Wij komen van Mars. Gaan jullie naar de Maan? Mogen wij mee? We willen ook wel eens zien waar de maan van gemaakt is. Ja, leuk! Kom maar mee, hoor! Jullie mogen mee. Van spekjes. Ja. Nou, dan komen ze in de buurt van de maan. Muis, het wordt tijd om af te remmen. Dan ga je afremmen en dan ga je op de Maan landen. Ze staan op de Maan. De deur van de raket zwaait open. Hee, dat is raar. Ik kan heel hoog springen. Andre begint te dansen en gek te doen. Kom vrienden van Mars, laten we de Moonwalk doen. Dat is gek. Je bent heel sterk op de Maan, he. Dan zweef je helemaal rond. Ja, en dan natuurlijk...Hee muis, nu kunnen we eindelijk zien waar de Maan van gemaakt is. Oh, ik ben benieuwd! Ik ook, ik ook, ik ook! Met een lepel vult Andre z'n emmer. O, het is gewoon zand.	 Zand? Zand? Geen kaas te bekennen. Ja...Is dat echt waar? Echt waar. Muis kijkt ook erg beteuterd. Hij had wel trek in een lekker hapje. Ja. Andre lacht en doet de deksel op de emmer, zodat het zand straks niet wegzweeft. Ja, muis, het is niet meer dan zand. Maar het is wel... ALLEN: Zand van de Maan! Heel bijzonder zand, heel bijzonder zand. Dat zou ik ook wel willen hebben. Ja. Maar dan moet je toch weer terug naar huis. Dag zeggen ze tegen hun vriendjes van Mars. Dag! Daag! We gaan maar weer eens. En dan komt een hele spannende: De landing. Terug naar de Aarde. En dan moeten we gaan landen. Ooh! Ooh! We gaan door de dampkring. We gaan landen. We schudden door elkaar. 
We zakken naar beneden, wiebel, wiebel. Hij gaat naar beneden. En dan...Ja? Gaat de parachute open. He? Ja. Parachute? Aan het einde hang je aan een parachute. Dan hang je aan een parachute... en dan klap je met een grote klap op de grond. Maar je zit goed in je stoel met je riemen vast en dan sta je weer op de grond. Terug op de Aarde. Wauw. En iedereen is blij. Ja. Ook de burgemeester. En de burgemeester is zo trots dat hij Andre en muis tot ereburgers...van de stad benoemd. Echt? Ik hoop dat jullie nog veel mooie reizen zullen maken, zegt hij. Prachtig, he? Wauw. Andre, u bent de erebezoeker van de Tovertuin. Ja, haha! Dank je wel! Wat was dat een spannende reis, zeg. En dat gewoon in onze eigen hok, Woezel. Ja.

André Kuipers leest voor

Astronaut André Kuipers is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit 'André het astronautje'. En hij vertelt hoe het is om met een raket te reizen en in de ruimte te zweven.

Aan Woezel en Pip

Pip, zullen we in bad? Maar we zijn helemaal niet vies. Dat hoeft toch ook niet? We kunnen ook gewoon erin spelen. Met de eendjes, of duiken onder water met de duikbril. O ja. Nou, ik weet het niet, hoor. Of we kunnen bommetje doen. Ja, bommetje! Bommetje! Als jij het bent, Buurpoes, dan kunnen we niet komen. Pip en ik gaan net in bad. Ik ben het, Laurentien. Laurentien van Oranje. O, hallo Laurentien van Oranje. Wat bent u mooi! U lijkt wel een echte prinses. Misschien ben ik dat ook wel. Ooo! Oh! Woezel, zeg iets! Straks loopt ze weg! Maar wat dan? Maakt niet uit, als het maar met u is. Dag prinses Laurentien, bent u soms verdwaald? Nee, ik kom voor jullie. Voor jullie allebei. Voor ons? Voor ons? Ja. Nou, komt u dan maar binnen. Komt u maar binnen in het hok. Wat hebben jullie een mooi hok! Wauw! Fantastisch! U bent zeker nog nooit in een hondenhok geweest, he? Niet zo'n mooi hok als jullie hok. Maar ik heb wel een hond. O, echt? Ja. Hoe heet-ie? Hij heet Django. Die kennen we niet. Nee, kennen we niet. Nee, maar hij is heel lief. Komt hij ook een keer mee? Die mag zeker een keertje meekomen. Prinses Laurentien, wat komt u eigenlijk doen? Ik kom voorlezen. Ja, voorlezen! Voorlezen, leuk! Maar doet u dat dan vaker? Ik doe dat heel erg vaak. Want ik vind, als je veel wordt voorgelezen...dat je dan beter leert lezen en schrijven. En het is ook heel leuk, Woezel. Ja! Het is heel leuk. Want zonder pret is het niks. Nee. Het is altijd leuk en gezellig. Wat gaat u voorlezen? Het boek heet 'Daan helpt de aarde redden'. Waarom moet je de aarde redden dan? We moeten wel zorgen dat de aarde schoon en heel erg mooi blijft. Precies zoals hij nu is. Ja, wij moeten ook altijd de Tovertuin schoon houden van Tante Perenboom. Ja. Maar het is hier ook heel erg mooi. Ja he? Zullen we beginnen? Ja!Ja! Oke, het gaat dus over Daan.
En het begint bij de juf, in z'n klas.	 Kinderen, zegt de juf, het gaat niet goed met deze aarde. We moeten met z'n allen ons best doen om de aarde te redden. En dan zegt Daan helemaal verbaasd: Maar daar zijn we toch veel te klein voor? Nee! Nee, echt niet! Nee hoor, Daan, er zijn een heleboel dingen die we kunnen doen.	Dat is precies wat de juf zegt. Bijvoorbeeld, om te beginnen kunnen we ons afval scheiden. Glas, papier en plastic moeten we apart weggooien. Plastic? In de Tovertuin hebben we helemaal geen plastic. Daarom is het hier ook zo mooi. En dan zegt Daan: Oh, moet je die windmolens zien! Zo hee! Groot! Groot he, zegt de juf. En wat zegt ze? Hoe meer wind, hoe harder ze draaien... en hoe meer elektriciteit ervan komt. Elektri-wattes? Elektriciteit. Elektriciteit, wat is dat? Daardoor kunnen de lampen branden en kunnen alle apparaten aangaan. Maar wij hebben de vuurvliegjes. Ja, bij ons geven de vuurvliegjes licht. Wat een goed idee, die zijn er altijd! Ja. Oh, dat is goed. En dan komt de mama. Als mama Daan komt halen, begint hij opgewonden te praten. Je moet het thuis maar eens precies vertellen, zegt mama. Ik zal het wel laten zien, zegt Daan. Kijk, Daan heeft een klein windmolentje. O ja!
En wat gaat er dan gebeuren? Thuis loopt Daan naar de keuken. Moet je die afvalemmer zien, denkt hij. Die zit bomvol. Wat een rommel. Ja. En ook luiers, bah! Die komen van Joris. En Joris is z'n kleine broertje. Dat is een baby. Hij is natuurlijk nog maar heel klein. Maar wat maakt hij veel luiers vies! Wacht eens, denkt Daan. Hij heeft een slim idee. Die luiers kunnen ze nog best wel een keertje gebruiken. Wat? Dat gaat toch stinken? Dat kan toch niet? Hij doet ze op de verwarming! O, kijk nou, haha! Best wel een goed idee. En dan gaat hij naar mama en die is de was aan het doen. Mama, weet je wel zeker dat dit allemaal gewassen moet worden? Het is wel veel. Heel veel! Het is ook wel vies. Want de wasmachine gebruikt veel water...en elektriciteit. Kom, ik zal je helpen, zegt Daan. En dit is nog schoon genoeg. En dit. En dit. Hij haalt er allemaal kleren uit.	Maar dat is helemaal niet schoon. Nee. Maar dan hoeft hij wel minder te wassen. En dan komt papa thuis. Na een lange werkdag is papa moe. Een lekker warm bad zal hem goed doen. 
Wij wilden ook in bad, he? Ja! En een bommetje doen toch? Ja! Ja! Maar dat mag niet altijd van Tante Perenboom. Niet te veel water en ook niet zo heel erg warm, vindt Daan. Oh! Maar papa is daar helemaal niet zo blij mee...en zegt: Wat zit er weinig water in! Je moet zuinig zijn met water, papa. Precies, jij begrijpt het. Dat is precies wat Daan ook zegt. En dan gaat hij alvast de boterhammen maken. He? O nee! Hij stopt ze zo in de tas! En dan komt alles onder de jam te zitten!	Want hij zegt: Niet in plastic zakjes, want die gooien we weg. Ja, maar dan wordt alles toch vies? Maar het is wel beter voor de aarde. En Daan kijkt heel tevreden. Het is wel moeilijk om de aarde te redden. Maar, zegt hij, ik ben wel 'n beetje trots op mezelf. Goed zo, Daan! Maar wat gebeurt er nu? Papa heeft het koud en moeder heeft vieze kleren en het zusje heeft jam in haarschooltas. En Joris heeft in z'n broek gepoept! Wat kijken ze boos! Dan zeggen ze allemaal: Daan, nu is het genoeg! Kijk toch wat je hebt gedaan! En die arme Daan zegt: Ik heb zo m'n best gedaan en nu doe ik alles weer fout. Hij is helemaal verdrietig, hij kan wel huilen. Zielig! Maar z'n zusje zegt: Je hoeft niet verdrietig te zijn. En mama zegt: Kom maar mee, dan zal ik laten zien dat er heel veel veranderd is. Veranderd, zegt Daan, hoezo? Ze zien er nog allemaal hetzelfde uit. Jawel, kijk maar. Kijk eens hoeveel veranderd er is. Papa gaat onder de douche in plaats van elke dag een bad te nemen. Ja. En ze hebben nu lunchtrommeltjes in plaats van zakjes. Wat slim! Die kun je gewoon afwassen daarna en nog 'n keer gebruiken. Ja.
Net zoals die luiers misschien. Ja. De was hangt nu aan de lijn te drogen. Want de droger gebruikt veel te veel: Elektriciteit! Ja, dat is het. De wind kan ook gewoon alles droog maken. Ja! En kijk eens naar die lampen. Er zijn overal spaarlampen. Die gebruiken nu ook weer minder: Elektriciteit! En dan is iedereen weer blij. En dan zegt Daan: Het is echt leuk om de aarde te redden. Woow! Wat een mooi verhaal, zeg. Ja, we moeten maar niet in bad, dan gebruiken we veel te veel water. Maar met z'n tweeën gebruiken we maar de helft van het water. O ja, dat is zuinig. Ja. Of we gaan bij de kale rots onder de waterval staan. Net als de papa van Daan, onder de douche. Ja! Waterval, vuurvliegjes: wat hebben jullie een goede ideeen. Ja. Ik vind dat jullie buiten de Tovertuin ook moeten meedenken. Hoe dan? Nou, bijvoorbeeld met de Raad van Kinderen. Of de Raad van Woezel en Pip misschien! En mag Django dan ook komen? Die mag ook meekomen. Leuk. Dan kunnen we er met z'n drieën over nadenken. En met de prinses. En dan gaan we in bad. Bommetjes maken. Ja, we springen in de sloot met z'n allen. Mag Django ook in de sloot? Django mag alles wat jullie doen.

Prinses Laurentien leest voor

Prinses Laurentien is op bezoek in de Tovertuin. Ze leest Woezel en Pip voor uit ‘Daan helpt de aarde redden’.

Nee, nu ik! Oke, nou, ik vind dat ik het het mooiste kan. Dus de medaille Mooi Blaffen is van mij! Nee, ik heb gewonnen! Nee, ik heb gewonnen! Dat is heel eerlijk!Nee, ik heb gewonnen! Wauw!Wauw! Hee, hallo!Heb je die allemaal gewonnen met mooi blaffen, die medailles? Ik ben Pieter van den Hoogenband en ik heb deze medailles gewonnen op de Olympische Spelen. Wat voor Spelen? Dat is een sportwedstrijd. Dan moet je sporten tegen de allerbesten van de wereld. Ik deed dat in een bak met water, in het zwembad! Zo, spelen in het zwembad! Ja, hartstikke leuk! Ik heb zeven medailles gewonnen en drie gouden. Wow! Dus dan ben je de driedubbel beste in spelen in het water! Ja. Hee, dan kan hij ook onze scheidsrechter zijn. Ja, kom binnen! Kom binnen, Pieter! Scheidsrechter? Wij deden net een wedstrijdje mooi blaffen. Mooi blaffen? Ik was aan het winnen. Nee, ik was aan het winnen. Nee, ik! Luister maar. Stop maar, stop maar. Het is heel erg moeilijk kiezen. Dan doen we het nog een keer. Ja. Nee, nee! Stop maar. Stop maar. Ik zou jullie heel graag een verhaaltje willen voorlezen. Ja! Voorlezen! Ja...Voorlezen! Maar Woezel, onze wedstrijd dan? O, ja. Toch liever een wedstrijdje. Nee, stop, stop! Ik heb een idee. Ik ga jullie een verhaal voorlezen en dan gaan we daarna nog even een wedstrijdje mooi blaffen. Ja! Oh, voorlezen en een wedstrijdje! Leuk, leuk! Moet je kijken. Hoe heet het? Ik heb een heel leuk boek meegenomen. Het heet: De snelste zebra van de wereld. Leuk! Oh! Komt-ie. De zebra staat helemaal alleen, midden in het bos. Hallo, hallo, wie wil er tegen mij rennen! Kijk, de tijger staat verstopt achter een boom! En die slang ook! En de eekhoorn. En de ezel. Waarom verstoppen ze zich? De dieren willen best rennen, maar niet tegen de zebra. Daarom hebben ze zich allemaal verstopt. Oh. Waarom willen ze niet tegen de zebra? Dat ga ik je nu vertellen. De zebra rent veel te hard! O, die wint altijd. Precies. Hij wint altijd en als hij wint, dan verliezen wij! Ja, dat is ook niet eerlijk. En verliezen is niet gezellig. Nee. Nee. Hij heeft wel heel veel bekers. Ja. Pieter, heb jij ook wel eens verloren? Ik heb eigenlijk meer verloren dan dat ik ooit heb gewonnen. Echt?! Ja, dat hoort erbij. Als je een wedstrijd doet, dan kan je ook verliezen. Kun jij ook een keertje verliezen, Pip. Ja, jij ook, Woezel. Nee, ik niet. Jawel. Haha. Dan moet je gewoon veel oefenen, he, Pieter? Heel veel oefenen. Verliezen is dus niet zo gezellig. Maar wie durft dat tegen hem te zeggen? De tijger! Ja! Precies. Die is het sterkst. De tijger loopt naar de zebra en hij zegt: 'Niemand wil tegen je rennen, zebra.' 'Als niemand tegen mij wil rennen wil ik best tegen niemand rennen!, zegt de zebra.' Haha! 'Wie is niemand?' He? Ja, precies, nu moet de tijger wel heel hard lachen. Die gekke zebra. Wie is niemand?, vraagt de zebra weer. Ga niemand maar roepen. Zeg maar dat ik tegen hem wil lopen. Dat wordt lastig, zegt de tijger. Hij is onzichtbaar. Geeft niet, zegt de zebra, ik wil toch tegen hem rennen! Zebra is wel een beetje dom! Waarom is die zebra dan dom? Niemand bestaat toch niet? He? Haha, klopt. Niet alles verklappen! Alle dieren moeten komen kijken, zegt de zebra. Want ik ga van niemand winnen. Dan kan iedereen zien dat ik de snelste zebra van de hele wereld ben. Ja, hup zebra! Hup zebra! Hup niemand! Haha. Meneer Zwaan geeft het startschot. 1, 2, boem! Rennen! Rennen! Rennen! Hup niemand! Hup zebra! Hup niemand! Hup zebra! De wedstrijd is begonnen!, roept de eekhoorn door de toeter. Niemand is sneller weg dan de zebra, die duidelijk achter ligt! De wedstrijd gaat over drie ronden! Door het bos, het veld en de stad! Dat is wel heel erg lang. Hup zebra!Hup niemand! Waar is niemand?, hijgt de zebra. 'Vlak achter je!', zegt het konijn. Waar dan?Ja, dat zie je niet. Want er is niemand! He? Dames en heren, de laatste ronde gaat in, schreeuwt de eekhoorn. Ze liggen precies gelijk! O, zebra! Iedereen roept naar de zebra: Zebra! Zebra! Precies. Zebra! Zebra! Zebra! Zebra! Zebra! De eekhoorn schreeuwt weer: Niemand is er langs! Ze stormen samen op de eindstreep af! 	En het is...niemand die als eerste aan de finish komt! Jaaaa! Hoera, hoera, hoera! Zielig. De zebra begint te huilen. Heb ik verloren?! Denk nou eens na, zegt de tijger tegen de zebra. Niemand bestaat toch niet. He? Niemand is niemand. Ahhhh! Slim! Wat slim! Het was gewoon een grapje! We hadden niemand verzonnen! 'Dus ik liep tegen niemand?', huilt de zebra. 'Precies!', lachen alle dieren. Dus niemand heeft gewonnen en niemand heeft verloren. Ze hebben hem voor de gek gehouden! Dat is wel heel slim! Ja. 'Dus ik heb niet verloren?' De zebra begint te lachen. Ik vind het grappig, zegt de zebra. Niemand heeft gewonnen en niemand heeft verloren. Dus ben ik dan de snelste zebra van de hele wereld! Ja! Ja!En wat roepen alle dieren? 'Ja, zebra, je bent de snelste zebra van de...'Hele wereld! Precies. Wat een leuk verhaal, he. Wat een goed verhaal, Pieter, dank je! Alsjeblieft. Mooi verhaal! Zo...Nou... Dan ga ik maar weer naar huis. Nee! Nee! En onze wedstrijd dan? Ja! Onze wedstrijd Mooi Blaffen! Ehm, ja...maar weet je, ik moet ook gewoon de planten thuis water geven, het licht staat nog aan...Oh! Je had het beloofd! Beloofd! Beloofd! Beloofd! Nou, kom op dan. Ik tel af... Mooi blaffen hebben we het over, he?Ja. 3, 2, 1...Stop! Stop! Stop! Stop maar. Stop maar. En? Ik weet wie heeft gewonnen. En? Wie dan? Ik? Mag ik 't zeggen? Wie dan? Ja. Niemand heeft gewonnen! Niemand heeft gewonnen? Niemand? O, niemand heeft verloren! Precies! Ja! Jongens, ik ben zo ontzettend trots op jullie. Jullie deden het hartstikke goed. Ik heb een medaille voor jullie meegenomen. Dit is een prachtige medaille. Kijk! Een eerste prijs! Voor jou ook eentje. Heb jij ook de eerste prijs? Jullie hebben alle twee de eerste prijs. Wauw! Heel erg mooi. Super mooi. Maar ik ben zo trots op jullie! Jullie krijgen van mij ook een olympisch gouden medaille! Wauw! Wat?!Kijk nou! De beste mooi blaffers van de hele wereld! Ah, ik wil er ook een! Komt-ie, komt-ie. Tadaaa. Oh...Oh...Echte gouden... Jullie zijn kampioen. Alsjeblieft. Hee, dank je wel. Ik ga nu echt naar huis. Mogen we deze echt lenen, Pieter? Ja, ga er maar fijn mee spelen. Dan moet je nu weer gaan zwemmen! Nog meer medailles winnen! Dat vind ik 'n fantastisch idee. Tot de volgende keer! Dag! Dag! Doei! Dank je wel! Pieter, je kan wel in de sloot bij Tante Perenboom zwemmen! Goed idee! Jongens, tot de volgende keer! Dag! Dag! Doei! Dag Pieter! Echt goud... Moeten we heel goed bewaren.

Pieter van den Hoogenband leest voor

Zwemmer Pieter van den Hoogenband is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit 'De snelste zebra van de wereld'.

Jullie moeten echt beter je spullen opruimen, jongens. Ja, dat is Wijze Varen! En deze, deze, deze. Zo raken jullie alles kwijt, jongens.	Tante Perenboom! Tante Perenboom! Zo raken jullie alles kwij...Hallo. Hee, Woezel en Pip! Hoi. Hallo. Hoi! Hee, Woezel. Volgens mij deed jij net Tante Perenboom na, of niet? Ja. Vind ik ook altijd heel leuk om te doen. Wat? Mensen nadoen of gekke typetjes of stemmetjes. Kun je dan ook tante Perenboom nadoen? Ja, dat kan ik wel proberen. Ja? Ja, oke. Ga ik luisteren.Ja. Ik ook. Oke. Lieve jongens, jullie moeten wel je hondenhok opruimen. Wauw! Was dat nou Tante Perenboom? Hoorde ik Tante Perenboom? Nee, nee, dat was ik. Wie ben je eigenlijk? Ik ben Wendy. O. Haha. Het is Wendy. Ja, ik ben Wendy van Dijk. Wat kom je doen? Ik kom hier op bezoek bij jullie...en ik vind het fantastisch dat ik nu eindelijk eens in de Tovertuin ben. En wat heb je mee dan? Een boekje want ik ga voorlezen. Ja! Mag ik binnenkomen? Ja. Doe je vaak stemmetjes na? Superleuk dat ik nu echt in jullie hondenhok ben. Wendy. Ja. Kan je ook Woezel nadoen? O ja! Kun je mij nadoen? Moet ik me heel even concentreren. Even goed naar je kijken en me inbeelden. Tante Perenboom, Pip heeft m'n bal afgepakt. Wauw! Wauw!	Ja? Dat leek net echt! Ik dacht dat jij het was. Nee, ik was het! Nu mij, nu mij, nu mij! Of ik jou na kan doen? Ja, mij! Oke. Ehm... Oke, jouw oortjes die zijn wat platter. Tante Perenboom, Woezel heeft me pijn gedaan! Whaaa-haaa! Dat was ik! Dat was ik! Kan je nog meer stemmetjes nadoen? Jongens, gaat het wel goed? Wat jij dat of...Nee, dat was de echte Tante Perenboom. O. Er is niks, Tante! Nee, dat was ik niet. Ze dacht echt dat jij het was. Nee. Je had zelfs Tante Perenboom gefopt. Wie kan je nog meer nadoen, Wendy? Joke. Wie? Joke? Wie is Joke? Joke het spookje. O. Ja, daar gaat dit boekje over. Joke wil spoken. Zal ik het gaan voorlezen? Ja. Ja, leuk. Oke. Daar gaan we. Het is wel een beetje spannend. Geeft niks. Nee. Als jullie het te eng vinden, moet je het eerlijk zeggen want dan stop ik gewoon. Nee. We zijn nooit bang. Oke. Nou... Dit is Joke. Ik zie niks. Waar is Joke? Ik zie haar niet. Nou, nee, maar Joke is al een poosje dood. Vandaar dat je haar niet ziet. Ooo. Kijk, die stipjes. O, dat zijn haar ogen? Ja. Ja. Ze zweeft rond als een geest. Maar voor rondzwevende geesten valt er niks te beleven. Maar ze kan toch buiten spelen? Hoe dan? Niemand kan haar zien. Da's waar, Woezel. Dus Joke wil iets nieuws. Joke wil spoken. Ooooh. Leuk, he. Ja. Ze zweeft naar het Bureau voor Spookzaken. Waar ze met een officieel laken van geesten spoken maken. 'Probeert u eens hoe deze zit.' Lekker, zegt Joke. Hij is alleen te wit. Ik wil geen wit. Ja, maar ze horen toch wit te zijn? Geen wit? We hebben enkel wit. Wit is al eeuwen de mode voor spoken. Dan koop ik zelf wel een doek, roept Joke. Gaat het wel?Ja, ja, ja. Ja, ja, hoor Joke. Maar Woezel, als het te spannend is dan moet je het eerlijk zeggen, he. Nee, nee...Woezel is een bangerd! Nee. Jawel, ik zag het zelf! Maar Pip, volgens mij vond jij het ook een beetje eng. Ja, Pip. Jongens, het is een verhaaltje, het is natuurlijk helemaal niet echt. Het is wel echt nep. Spannend. Ja. O, wat doet Joke nou? Ze gaat een museum in en pakt zomaar een schilderij uit zijn lijst. Dat mag niet! O nee! Chic, artistiek, uniek. Zo'n doek waarvan er maar een is. Hee. Ik hoor sirenes. Daar komen acht agenten aan. Die pakken vliegensvlug Joke's mooie laken af en hangen het weer terug. Nou, wat flauw. Nee, dat is beter. Je mag geen schilderij pakken. Ik vind het flauw. Nee. Maar hoe ze ook zoekt, wat Joke ook probeert...doek na doek gaat het verkeerd. Ooooh. Zielig, he. Joke is nog lang niet moe en roept: Boe! Boe! Hahaha! Je schrok, je schrok! Jullie kunnen het ook heel goed! Ja, wij waren Joke! Ja, dat dacht ik al. Kijk mij nu toch eens. Dit is echt de aller allermooiste. Maar oeps, een oude man met een lange baard op een wit paard staat boos in zijn hemd op de daken te roepen om zijn laken. Terug, die tabberd! Sinterklaas! Nee, nee, nee. Sinterklaas! Nee, nee. Woezel en Pip, dat... Dat was ik. He? Zij kan echt goed voorlezen. Zo hee. Nou, dank je wel. Hoe gaat het verder? Oke. Zelfs Sinterklaas is niet bang, maar boos op Joke... die alleen maar wil spoken. Ik ben bang dat er niks anders op zit dan toch het saaie wit. Ja. Misschien dat het went... misschien valt het mee. Misschien...Maar hee. Ik krijg ineens een superidee. Wat dan? Jullie kunnen mij helpen! Wij? Ja. Willen jullie van mijn witte laken jouw eigen kunstwerk maken? Met stiften, verf en krijt, maken jullie in een mum van tijd...van mij het mooiste spookje ter wereld. Dat is toch superleuk? Ja, wat een goed idee! Leuk! We gaan tekenen op het laken en dan wordt het een heel mooi spook! Ja! En dan kunnen we daarna spoken met Joke. Ja, en met Wendy. Ga je mee helpen tekenen? Als dat mag? Ja. Ja. Gaan we kleurtjes zoeken. Ja, dan ga ik krijtjes zoeken. Woezel en Pip, dank jullie wel, he. Want dankzij jullie kan Joke nu echt gaan spoken. Ja! Krijgt ze een heel mooi nieuw spookkleed! Ik ga mijn kleurtjes zoeken. En ik de krijtjes. Mag ik meedoen? Natuurlijk! Kan je goed kleuren? Ja.

Wendy van Dijk leest voor

Wendy van Dijk is op bezoek in de Tovertuin. Ze leest Woezel en Pip voor uit ‘Joke wil spoken’.

Pip, zullen we naar buiten, balletje trappen? Nee, het waait heel hard. Nou en? Dan waait de bal toch weg? Dat is toch leuk? Woezel, wie is er eigenlijk sterker, de wind of de zon? Huh? Da's een gekke vraag. De wind natuurlijk! Want de zon zie je alleen overdag. Ja, maar de wind ziet niemand. Hallo. Mag ik binnenkomen? Eh, nou... Hee, Woezel en Pip. Hallo. Wie bent u? Ik ben Abdelkader Benali. Abdelkader Benali... Wie is er sterker, de zon of de wind? De wind is sterker. Wie is er sterker, de zon of de wind? Dat is eigenlijk een hele mooie openingszin. Van een boek. Van een boek? Wie is er sterker, de wind of de zon? Bent u ook schrijver? Ja. En komt u nu voor ons schrijven? Ik kom niet schrijven maar ik kom wel voorlezen uit een boek: Otto de boekenbeer. Voorlezen! Ja, ja, ja! Kom binnen! Mag ik naar binnen? Het wordt buiten een beetje frisjes dus hier zit ik een stuk warmer...en ook beschut. Heel fijn. Ja, Otto de boekenbeer. Hoe begint elk goed verhaal? Wisten we dat ook al weer? Ik weet het! Er was eens... Otto is een boekenbeer. Daar is-ie, daar zit-ie. Gezellig op z'n bips. Hij woont in een boek. En dat boek staat in een kast in een huis. O. Kijk, mooie grote boekenkast. Otto is blij als kinderen z'n boek lezen. Maar Otto heeft 'n groot geheim. Mogen wij het weten? Ik ben heel benieuwd. Als niemand kijkt, komt Otto uit z'n boek! Dan komt-ie gewoon uit het boek? Hoe kan dat nou? Dat kan gewoon in boeken. In boeken kan alles. Want in boeken is er fantasie. Otto verkent het huis, de familiefoto's en de bloemen. En misschien belt-ie wel even iemand. En die trap! Hij klimt op 'n hele grote trap. En hij schrijft hier op 'n ouwe schrijfmachine z'n verhalen. Schrijfmachine? Een schrijfmachine is een computer, maar dan van vroeger. En je kunt er papier in doen. En dan begin je zo: tak-tak-tak-tak-tjing! Tjing? Ja, want dat maakt het geluid. Tjing! Dat is leuk. Na elke regel hoor je tjing. En dan weet je: Er is weer een beetje verhaal bijgekomen. Ja. Op een dag gebeurt er iets vreselijks. Wat dan? Otto blijft alleen achter in het huis. Waar is z'n boek dan? Dat weet ik niet. Iedereen is weg. Hij is moederziel alleen achtergebleven. Otto wil niet alleen in het huis blijven. Hij bedenkt een plan en pakt z'n tas. Hij maakt een tekening met ideetjes. Hij springt naar buiten en trekt de wijde wereld in. Zo hee! Wat een stoere beer, zeg. Zouden jullie dat durven? Ik wel. Jij ook, he, Pip? Uit de tovertuin? Uit de tovertuin. Op avontuur. Ja... dat durf ik wel. Nou, je stemmetje klinkt klein...Nou, ze moet overtuigd worden. Maar de wijde wereld is wel heel erg groot. Al die mensen en fietsen en huizen en gebouwen. En Otto voelt zich piepklein. Hij is ook heel klein. Pas op dat niemand op je gaat staan! Hij past zo onder een schoen. Niemand ziet Otto. Zelfs dat meisje niet. Nee, dat meisje...Het is heel zielig wat hem overkomt. Otto gaat op zoek naar een plekje om te wonen, maar hij voelt zich nergens thuis. Het is te druk of te nat of te hoog of te winderig. Maar wat wil hij dan? Of het is te gevaarlijk. O ja, die katten zijn veel groter dan Otto. En die willen hem niet, die jagen hem weg. En hij loopt maar door, hij slaapt in een weggegooid plastic bekertje. Naast een klokkenhuis op straat! Toch niet leuk? Ik vind 't zielig! Ja, ik ook. Ik wil 't boek bijna dichtklappen, maar we gaan gewoon verder. Niet dichtklappen hoor! Wat wil-ie dan? Otto vindt de wijde wereld helemaal niet leuk. Hij verlangt naar z'n warme boek. Dat snap ik wel. Moe en verdrietig loopt Otto maar door, en door, en door. En net als-ie verkleumd en moe is, dat-ie wil opgeven... ziet-ie een groot gebouw met overal licht. O, daar moet-ie naar binnen! Vol hoop gaat Otto naar binnen. Ja! En daar ziet-ie...Ziet-ie? Boeken! Boeken? Boeken. Rijen en rijen boeken. Een huis vol met boeken! Want hij is in een bibliotheek. Wat is dat? Een bibliotheek? Dat is het huis van de boeken. Maar wat moet je daar dan mee doen? Die kan je lezen, en mee naar huis nemen, naar je eigen huis. Dan lees je ze, lekker rustig, met een kopje thee erbij... en de volgende dag breng je ze weer terug en haal je nieuwe boeken! En dan kan daar iedere keer nieuwe boeken halen? Iedere keer. En staan jouw boeken daar ook? Natuurlijk. Die zijn altijd uitgeleend, dus je moet reserveren! En dan kan-ie z'n ogen niet geloven... want aan het einde van die hele lange boekenplank...is dat, is dat, ja hoor! Nog een boekenbeer! Nog EEN? Hallo, zegt de andere boekenbeer. Ik heet Oscar. Hoe heet-ie? Oscar. Oscar! Wat leuk dat je er bent. Het is toch ZO leuk om vriendjes te maken. Ja, net als wij, he Pip? Jullie ruziën wat af...Ja, maar we zijn ook allerbeste vriendjes. Ja toch? Zeker. Dat maakt jullie ook zo leuk. Haha, ja! Otto's nieuwe vriend laat hem de hele bibliotheek zien. Hij ontdekt dat er een heleboel andere boekenwezens wonen. Samen met Oscar leest Otto z'n lievelingsboek. En samen schrijven ze verhaaltjes. Kijk ze hard aan het werk. O ja. Tik-tik-tik! Tikke-tikke-tikke! Samen ontdekken ze spannende dingen. En daar zijn ze, hoor. Kijk eens. Alle fantasiewezens! De wolf. Ik zie een zeehond. Ja, klopt. Dat lijkt wel een eitje! Dit is een zachtgekookt eitje! Dat is aan het wachten om opgegeten te worden. En hier dat draakje... O, ze zijn aan 't vechten, zie je? O, spannend! Jeetje, ik krijg er een warm hoofd van. Het is ZO spannend, ik durf bijna niet de bladzijde om te slaan. Doe 't toch maar wel. Het is wel vrolijk, hoor. En dat er nu ECHT heel veel kinderen Otto's boek lezen...En Oscar, ze staan samen! Daar staan ze, in het boek. Otto is de gelukkigste beer van de hele wijde wereld. En hoe eindigt 't? Eh...Ja, dat weet ik. O, o. Ze leefden nog lang en gelukkig! Wat een mooi verhaal. Hoe vonden jullie het? Ja, heel mooi. O, wat mooi. Weet je wat zo leuk is? Nee? Als ik 't dan voorlees aan jullie...en hoe jullie erop reageren, wordt 't tien keer zo mooi. O, ik wil ook wel een boek maken. Dat gaan we toch doen? Hoe dan? Nou ja, jullie hadden een heel mooi verhaal net.	 Over die, over die...Ja, ja! Wie is er dan het sterkst? Precies. De zon, of de wind. O, we moeten hier een boek van maken. Sterker nog, ik ga dat boek schrijven. Ja? Dan moet je nu naar je typemachine. Dan maken wij tekeningen erbij. Ik ga NU naar m'n typemachine. Jullie maken tekeningen. Wat een goed idee! Over zon en de wind. Maken we er een boek van, en kom ik weer voorlezen. En dan komt-ie ook in de bibliotheek! Natuurlijk, en dan mogen alle kinderen in de wereld 't lezen. Zo hee! Ik ga m'n kleurpotloden zoeken. Ga je dan nu naar huis? Ik ga NU aan de slag. Tot zo! Pip, waarmee moeten we de wind kleuren? Groen, denk ik. Wind en de zon. Ik haal de machine. Is goed. Dag, Abdelkader. Ik denk dat ik een roze zon ga maken.

Abdelkader Benali leest voor

Abdelkader Benali is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit ‘Otto de boekenbeer’.

Wauw, Pip! Zo mooi. Zie je wel dat je het wel kan. Zie je wel, zie je wel? Maar Woezel, dat was ik niet. Dat kwam van...Hallo, mevrouw. Niet mevrouw, grande dame. Ik ben Tania Kross en ik ben operazangeres. Wauw, Tania Kross. Wat was dat voor een liedje? Dat kennen jullie toch? He? Nee. Woezel en Pip, Woezel en Pip O! Dat is ons liedje. Wat komt u doen, mevrouw Tania Kross? Ik ga een boekje voorlezen. Mag ik binnenkomen? Even vragen, hoor. Tante Perenboom, Tania Kross is hier. Mag ze binnenkomen? Ja, natuurlijk, Woezel en Pip. Leuk, kom maar gauw binnen. Kom binnen. Wat kan u mooi zingen, zeg. Dank je wel. Het was gewoon: *Woezel en Pip *Woezel en Pip, Woezel en Pip. Weet je Tania, ze durft niet zo goed te zingen. Echt? Nee. Niet als er mensen luisteren. Daar heb ik juist dit boekje voor. Het gaat over een prinsesje dat alleen durft te zingen als ze in de badkuip ligt. Echt waar? Ja. Zal ik voorlezen? Ja, leuk, leuk. Alle eendjes zwemmen in het water, falderalderiere, falderalderare. Dat zingt Keteltje vrolijk. Ze zit in een bad vol schuim. De bellen glanzen in het licht. Keteltje, roept koningin Moeder, kom uit bad. We moeten naar beneden voor het feestmaal. Beneden is de lange eettafel gedekt. Dag, hallo, zegt Keteltje tegen de dame rechts van haar. Goedenavond, prinses Keteltje, zegt de mevrouw. Ik ben mevrouw Maria Katlena Fiadelli. Wat een mooie naam! Dat zegt de dame. Ik ben operazangeres. Ohhhhh. Dat zing ik dus ook, he. Hoe gaat dat dan? Het gaat een beetje zo. Ohhh. Wat mooi.
Goed was ik, he? Ik vond het best mooi, Woezel. Best wel, best wel. Keteltje zegt: O, wat leuk. Ik zing ook. De operazangeres zegt: Morgen zing ik. Er speelt een groot orkest mee. Het komt op tv. Op tv? Ja. Zingt u met mij mee? Tania, wat is een orkest? Een orkest zijn allemaal muziekinstrumenten die samen op EEN podium zitten en spelen. En dan gaat die mevrouw zingen met als die muziekinstrumenten? Ja. Op tv! Dat zou ik niet durven. Dat is spannend. Al die mensen die naar je kijken. Zullen we verder lezen? Dan komen we er vanzelf achter of ze het durft. 's Avonds loopt Keteltje aan de hand van prins Opa de televisiestudio in. De operazangeres komt aanlopen en zegt: Welkom, we beginnen meteen. Ik vind het toch wel een beetje griezelig...zegt Keteltje zachtjes tegen prins Opa. Ik snap dat wel. Het is ook griezelig als zo veel mensen kijken. In de badkamer luisteren niet zo veel mensen mee. Dat zei ik toch? Als je alleen bent, dan kan het. We moeten op, zegt de operazangeres. Ze sleurt Keteltje aan haar hand mee het podium op. De schijnwerpers schieten aan. Keteltje ziet dat de zaal vol mensen zit. Leuk! Heel veel mensen? Ja. De muziek begint. De dirigent wijst naar Keteltje. Nu moet ik zingen, denkt Keteltje wanhopig. Maar mijn zingen zit op slot. Dat bedoel ik! Dat heb ik dan ook. Het is hier zo anders dan thuis in de badkamer. Dat is ook veel spannender. Gaat jouw zingen dan ook op slot? Ja, dan komt er niks meer uit? Dat heb ik nooit. Wat vervelend voor jou. Ja. Zing, fluistert de operazangeres ongeduldig. Keteltje perst haar lippen op elkaar en schudt haar hoofd. Kom op, Keteltje. Precies op dat moment roept Prins Opa: Maak plaats! Waarvoor? Er komen lakeien de studio in.	Ze tillen iets groots en zwaars. Het is de badkuip van het paleis! Veertien lakeien dragen emmers water en vullen de badkuip. Echt? Daarna helpen ze Keteltje met jurk en al het bad in. Met een jurk aan! Zo gaat het beter, denkt Keteltje. Ze haalt diep adem en zingt. Dan klimt de operazangeres bij Keteltje in de badkuip. Samen zingen ze de sterren van de hemel. Ook met een jurk aan! En hoe ging het liedje? Alle eendjes zwemmen in het water, falderalderier, falderalderare, alle eendjes zwemmen in het water, falderalderalderalderarara. Hee, Pip! Je kan zingen! Bravo! Bravo! Dan moet ik buigen als een echte operazangeres. Ooo, wat goed. Nou, daar word ik zo blij om. Ik ook. Wat is dat leuk, zeg, zingen. Leuk, he? Kunnen jullie ook een beetje techniek gebruiken? Techniek? Wat is dat? Dat je je buik een beetje aanspant en goed inademt...en dan uitspannen en dan komt het geluid zo: Mi, mi, mi, mi, mi, mi. Mi, mi, mi, mi, mi, mi. Goed inademen eerst, he. Figaro, Figaro, Figaro, Figaro, Figaaaaaaroooooooo. Nu wij. Figaro, Figaro, Figaro, Figaro, Figaaaaaaroooooooo. Heel erg goed.Kom wij nu ook op tv? Ik ben trots op jullie. Nou, ik laat jullie dat lekker samen doen. Jaaaaa! Ik ga er weer vandoor. Het was erg leuk dat ik mocht komen. Wij vonden het ook leuk dat je er was. Ja, wat heb je mooi gezongen. Dank je wel. Tot ziens. Daar gaan we. Een, twee, drie, vier. Figaro, Figaro, Figaro, Figaro, Figaaaaaaroooooooo. Figaro, Figaro, Figaro, Figaro, Figaaaaaarooooooo.

Tania Kross leest voor

Tania Kross is op bezoek in de Tovertuin. Ze leest Woezel en Pip voor uit ‘Keteltje, prinses op les’.

Pip, kijk eens. Kijk daar eens. Oh! He? De maan? Hoe kan dat nou? Het is helemaal niet meer donker. Misschien is-ie op de thee bij zonnetje. Hallo! Dag, Woezel en Pip. Hallo. Wat leuk dat ik jullie gevonden heb. Dat is heel normaal want wij zijn hier altijd. Ja. Het moet wel fijn zijn om hier te wonen...want ik denk dat je hier 's nachts goed de sterren kan zien. Klopt. Vinden jullie het leuk om naar de sterren te kijken? Ja! Ja! Wil je er meer over weten? Ja! Ja! Ik heb een mooi boek geschreven over de sterren en de maan. Wie bent u dan? Ik ben Govert en ik weet alles over de ruimte. Govert?! Govert wie? Govert Schilling. Govert Schilling? Ja. En ik weet alles over de sterren en de planeten en de maan. Echt waar?! Zal ik het voorlezen? Ja! Ja, leuk, voorlezen! Mag ik dan bij jullie in het hok komen? Even vragen. We moeten dat vragen. Aan wie? Tante Perenboom! Ja, wat is er? Mag Govert voorlezen? Ja, natuurlijk Woezel en Pip! Kom maar binnen! Oke, leuk, gezellig. Voorlezen! Voorlezen! Zo...Zo. Hoe heet het boek? Het boek heet 'Spacey zoekt zijn planeet'. Oh...O, is Spacey die pinguin? Nee, Spacey is dit groene ruimtemannetje. O ja! De pinguin heet Ponko. Ponko. En Ponko speelt buiten in de sneeuw. O, ja. Het is heel erg koud, maar Ponko houdt van de kou. Opeens komt er een raar ding uit de lucht. En er stapt een gek mannetje uit. Kijk! Hij zegt... Ja, daar heb je hem. Hij zegt: Ik ben Spacey, ik ben verdwaald met mijn ruimteschip. Ik weet niet meer aar mijn planeet is. O! O, nee... En hij is een beetje verdrietig. Hij heeft vier ogen! Ja. En hij is helemaal groen! En een rode neus. Maar Ponko heeft een idee. We gaan samen op zoek naar jouw huis, zegt-ie. Hij rent naar de deur van het ruimteschip! 'Kom, jij moet sturen'! Ja, natuurlijk! Hij kan dat niet. Waar gaan ze nou heen? Ze vliegen door de lucht en dan landen ze bij een palmboom. Ze klimmen uit het ruimteschip. 'Au!', roept Ponko. Hoezo? Het zand doet zeer aan zijn voeten, zo heet het. Het is te warm voor een pinguin.Ja! Ja, veel te warm. Onder de palmboom zit een jongen. 'Ik ben Juma, ik woon hier, in de woestijn.' Oh... En Ponko die puft echt van de hitte. En Spacey heeft het ook heel warm. 'Juma, waarom is het hier eigenlijk zo heet?' Ja, waarom? Wat denk je? ...Eh... O, de zon schijnt! Natuurlijk! Ja! Juma wijst naar de zon. Hij zegt: De zon schijnt hier heel erg hard. En daarom is het zo heet. De zon is wel ver weg, hij zweeft in de ruimte...en toch voel je hoe heet-ie is. O... En hoe heet is de zon dan? Nou, wel een paar duizend graden. Wel duizend miljoen 136 graden! Haha. Zo hee, dat is veel! Ja, echt! Doet zeer aan je voeten. Daar kan hij niet wonen, hoor. Maar nou krijgt Ponko een idee! 'Spacey, misschien is de zon wel jouw planeet!' Nee. Nee. Dat kan niet, dat is veel te warm! Dat zegt Spacey ook: Dat kan niet, mijn planeet is niet zo heet als de zon. Maar wat dan? Nou heeft Juma een plan. Hij klimt in het ruimteschip en zegt: Kom mee, we moeten op zoek naar de maan. 'Want die zweeft ook in de ruimte en misschien is dat wel Spacey's planeet.' O...O, ja. Ponko, Spacey en Juma vliegen over de aarde.	En Spacey zet het ruimteschip neer bij een meer. En buiten is het heel stil. Aan de rand van het meer ligt een meisje in het gras en ze kijkt naar de maan. Juma loopt naar het meisje toe en gaat naast haar in het gras zitten. 'Wie ben jij?', fluistert hij. Ik ben Lin-Lin, zegt het meisje. Lin-Lin ligt naar de maan te kijken. Net als wij! Ja! Net als jullie. Dat is mooi om te zien, he? Kijk, de maan heeft ook een gezichtje. O, ja! Als je goed kijkt lijkt het of de maan een gezichtje heeft. Hij heeft vlekken. O, ja. O... Wat zijn dat voor vlekken? Misschien wel grote kuilen op de maan. Kuilen?! Heeft Molletje die gemaakt, die kuilen?! Ik weet het niet. Maar Govert, soms is de maan rond...en soms is hij een beetje half. Ja, hij verandert een beetje van vorm. Alsof er 'n hap uitgenomen is! Een koekje. Hoe kan dat? Dan schijnt de zon er van de andere kant op. O. O. Maar nou wordt Spacey ongeduldig. Hij zegt: De maan, dat is ook niet mijn planeet, want mijn planeet heeft geenvlekken. O. O. Arme Spacey, denkt Lin-Lin. Misschien zwerft jouw planeet wel ergens ver weg tussen de sterren. We moeten verder op zoek. Op zoek naar de sterren, naar die verre lichtpuntjes. O, sterren... Juma tuurt naar buiten. Hij ziet heel veel sterretjes, maar, wacht, dat zijn geen sterren...Maar wel heel veel lichtjes. Dat zijn de lichtjes van een grote stad! O, dat zijn ramen met lichtjes. Van gewone mensen. En in de stad komen ze een jongen tegen en die heet Robin. En Robin heeft bijna nog nooit de sterren gezien. Huh? Hoe kan dat nou? Ze zijn er toch elke nacht?	Hij woont in de stad en daar is het veel te licht om de sterren te zien. He? Hoe kan dat dan? Allemaal ramen, allemaal lantaarns en allemaal licht. O, dan wordt het nooit donker! O, ja, dan zie je ze niet. Maar waar moeten ze dan heen? Als je de sterren echt goed wilt zien...moet je buiten de stad op een hele donkere plek. Daar gaan ze naartoe. En ver buiten de stad is het heel donker. Moet je kijken. Robin heeft nog nooit zoveel sterren gezien. Kijk! Die lijkt op 'n vlinder! En een gekke dikke muis! Je ziet van alles in de sterren, he. Dit lijkt net een beer. Maar, wat is dat nou? Dit? Ja! Een vallende ster. Valt die uit de lucht? Die schiet zo langs de hemel. En dan? Dan mag je toch een wens doen? Ja. O, ja! Dat heeft Wijze Varen wel eens verteld! Ja? Nou, Robin wenst dat er in de stad minder licht is, want dan kan hij de sterren beter zien! Moeten ze de lichten wat vaker uit doen. Ja. En Lin-Lin wenst dat er nooit meer ruzie komt. O, dat is een mooie wens. En Juma wenst dat hij nog veel meer nieuwe grappige vriendjes krijgt. Overal vriendjes! En Ponko wenst 80 miljoen sneeuwballen. Kan hij sneeuwballen gooien! En Spacey zucht heel diep, kijkt naar zijn nieuwe vriendjes en zegt: Ik wens, ik wens dat ik mijn eigen planeet weer terugvind. Ah...Spacey wil weer naar huis.	 En iedereen is heel stil. Zou Spacey's wens wel uitkomen? Ik hoop het. En dan begint er opeens EEN ster te knipperen. Zou dat Spacey zijn planeet zijn? O, ja! Ja! Hij heeft hem gevonden! Dan kan hij weer terug naar huis! Ze geven elkaar een hele dikke knuffel. En dan stapt Spacey in zijn ruimteschip en vliegt omhoog. Naar de sterren, naar zijn eigen planeet, waar hij woont. Ah...Ah... Hij roept: Daag, Ponko! Ponko roept: Daag, Spacey! Daag! Daag! 'Als ik een ster zie knipperen, dan zal ik zwaaien!' 'Doei!' Daag! Daag! Daag!Daag! Dat was een mooi verhaal, he? Ja. En nou kan Spacey weer naar z'n eigen huis. Heeft hij z'n eigen plek in de ruimte weer gevonden. Zouden ze op de ster van Spacey ook hondjes hebben met een hondenhok en een tuin? Ja, tuurlijk! Misschien wel. Overal vriendjes! Ja! En een Govert, die dan komt voorlezen! Zou wel heel fijn voor ze zijn. Ja, leuk! Zullen we zwaaien? Ja. Oke, doei! Daag! Daag! Daag! Daag! Daag! Ik ga er vandoor, jongens. Ah, ga je weer weg? Tot kijk. Ga je weer sterren kijken? Sterren kijken en naar de maan. En naar de planeten. En jullie ook vaak kijken, he. Ja! Ja, wij gaan ook kijken. Zwaaien we naar dezelfde ster! Ja. Doei! Dag, Govert! Dag! Dank je wel voor het voorlezen! Wat een mooi verhaal. Ja. Zullen we naar buiten kijken? Ja! Ik wou dat het al nacht was. Ik ook. Konden we sterren zien.

Govert Schilling leest voor

Govert Schilling is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit 'Spacey zoekt zijn planeet'.

Wacht even. Ik zit stil. Zit-ie goed? Ja. Draai je om. Hoeveel poten steek ik op? Vijf? Oke, dan ga ik je draaien. Ja! Ja! Nou moet je me zoeken. Woezel! O, Woezeltje, gaat het? O! Alles draait. Hee, Pip! Hallo.  Hai. Hallo. Hallo. Mag ik even binnenkomen? Nee, dat gaat niet, meneer. Woezel heeft heel veel rondjes gedraaid en is helemaal duizelig. Heeft-ie een pirouette gedraaid? Een pirou-wie? Een pirou-wat? Een pirouette. Dat is iets uit ballet, dat je zo ronddraait. Ballet?! Ballet! Dat is een soort van sport. Het is goed voor je spieren.	Maar het is ook kunst. Kunst. Dat je naar iets kijkt en dat het heel mooi is om te zien. En dat je een goed gevoel krijgt in je buik, en dat het je inspireert omdat je het prachtig vindt. Kunst! Ah ja. O! Wie ben jij eigenlijk? Ja? O, sorry. Ik ben Jan Kooijman. Jan Kooijman. Jan Kooijman. Hoi Woezel en Pip. Komt u voor ons balletten? Nee, ik wil jullie voorlezen. Ja, voorlezen! Ja!	 Is dat leuk? Mag ik dan nu wel binnenkomen? Ja! Ja! Ik ben een beetje groot voor jullie hok. Je past wel, hoor! Wat leuk hier! Mooi, he? Ik heb een boekje bij me en dat heet 'Honden doen niet aan ballet'. He?! Honden doen wel aan ballet, toch? Het gaat over Roef. Roef is anders dan andere honden. Hij houdt niet van hondendingen. Hij plast niet tegen paaltjes, hij krabt niet als hij vlooien heeft. En hij drinkt nooit uit de wc-pot. Ieuw! Dat doen wij ook niet, hoor! Gelukkig maar. Roef doet dat ook niet. Als z'n baasje een stok voor hem weggooit dan kijkt hij haar aan alsof ze gek is. He?!
Dan moet ze er zelf achteraan. Wij doen dat wel! Ja, leuk! Ja, het is ook leuk. Roef vindt het niet leuk. Roef houdt wel van muziek. En van maanlicht. En van op z'n tenen lopen. Roef voelt zich namelijk geen hond, maar een balletdanser. Huh, een balletdanser?! Wauw! Hoe kan dat nou, hij is toch een hond? Dat kan toch? Ja, dat kan ook wel. Eens even kijken hoe het verder gaat. Als zijn baasje zich klaarmaakt voor de balletles, kijkt hij vol verlangen naar haartutu. Tutu? Wat is dat? Dat is een balletrokje. Dat staat een beetje rechtop en is gemaakt van tule. Balletdanseressen dragen dat. Het is roze of wit. Roef kijkt naar haar schoenen en naar haar tutu. Zijn baasje weet zeker dat Roef in zijn dromen de ster van de show is. Want hij wil misschien eigenlijk ook wel dansen. Ik ook wel! Papa, zegt z'n baasje, mag Roef mee? Hij is dol op ballet. Absoluut niet! He?!He?! Honden doen niet aan ballet. Maar...He?!Nou ja! Hij moet huilen! Hij houdt op met kwispelen en laat z'n oren hangen. Da's niet goed. Wat verdrietig! Hij gaat in z'n hok liggen. Daar blijft hij dagen liggen en 's nachts huilt hij naar de maan. Ik vind het zielig! Woezeltje, Pip, ik denk dat het wel goed gaat komen. Voor haar verjaardag krijgt ze kaartjes voor het Nationale Ballet. O, dat is leuk! Papa, mag Roef ook mee? Hij is namelijk dol op ballet. Ja, dan kan hij kijken! Roef gaat rechtop zitten en kwispelt met z'n staart. Hij is dol op ballet, dus hij wil mee. Nee, zegt papa streng. Hoe vaak moet ik het nog zeggen: honden doen niet aan ballet. Nou, hoor! Terwijl ze wachten op de bus, denkt ze aan Roef...die helemaal in z'n eentje naar de maan ligt te huilen. Hee! Wat een slimme hond! Hij heeft zich verstopt! Kijk, hij zit onder de stoel. Hij gaat ook mee naar binnen, kijk maar. Dat is wel slim! Ja, hij zit verstopt! Kan hij toch lekker kijken. De hele zaal zit vol, kijk maar. Wat veel mensen. Het zit helemaal vol. Kijk, Pip, een orkest. Inderdaad. Het orkest zit klaar. En allemaal danseressen, en dansers. En tutu's! En tutu's. En het ballet is fantastisch. Het orkest speelt en de eerste danseres trippelt en draait. En ze zweeft en ze buigt en ze springt en... O! O nee, ze valt! O nee! Ze valt! Wat een drama. Kijk, daar gaat ze. Wat een ramp! Met haar hoofd in die grote toeter. Ben jij ook wel eens gevallen? Ja!  En toen? Heel hard, op m'n billen, midden op het podium. Verschrikkelijk! En zij valt ook. Iedereen denkt: Dit is het einde.	Ja, als je valt, kun je niet dansen. Roefs baasje is verdrietig. Maar iemand vindt dat het helemaal nog niet voorbij is. Want voor hem begint het nu pas. Het is iemand met grote zwarte ogen en flaporen...Roef! Ja! Het publiek zet grote ogen op. Het is een hond! Honden doen niet aan ballet, roept iemand. Jawel! Roef bloost en slaat z'n ogen neer. Dat zeg ik ook altijd, zegt de papa van het baasje van Roef. En dan begint het orkest te spelen. Prachtige muziek. En Roef danst zoals er nog nooit een hond heeft gedanst.	Plie! Jete.Ja! Arabesque. Pirouette! Hij is zo licht als een veertje, zo sierlijk als een elfje, en het publiek gelooft z'n ogen niet. Hoera, roept z'n baasje. Hoera!	 Kijk eens naar mijn Roef! Dat is mijn Roef, dat is mijn hondje! En als de muziek ophoudt, maakt Roef een buiging. Zoals dat hoort bij ballet. Zo moet dat. Onzeker blijft hij staan. Mooi!	Mooi! Dat hoeven we niet meer te oefenen! Onzeker blijft Roef op het podium staan. Het is helemaal stil in de zaal. Zo stil dat je een zeepbel uiteen kunt horen spatten. Een dame op de eerste rij... Wat doet die? Die staat op. Zie je dat? Die is opgestaan. Bravo, zegt ze. En dan begint het hele publiek te joelen en te klappen. En ze gooien met bloemen naar Roef. En Roef is zo trots. Hij straalt van blijdschap. En de papa van zijn baasje schudt verbaasd zijn hoofd. Niet te geloven, zegt hij. Roef is echt een balletdanser. Ja! Ja! Ja, dat is zo, he? Zie je nou wel, honden doen wel aan ballet! Precies. Wat een mooi verhaal. Een prachtig verhaal. Jan? Kan ik ook balletdanser worden? Natuurlijk. Alles kan, toch? Je kan worden wat je wilt. Ja! Ja, wij kunnen alles worden wat wij willen. Kan het ook nu? Wil je dat graag? Natuurlijk! Als jij dat wilt dan kan dat. Ga je ons dan een pirou-wattes...
Een pirouette. Ja! Of een Pipouette. Ja! Ga je dat doen? Dat wil ik leren! Dat is goed. Dan moeten we het even proberen. Zullen we dat buiten doen? Ja! Ja! Oke. Leuk! Ik ga wel eerst. Dat is goed. Nou mag jij, Pip. Dan gaan we nu een echte pirouette doen. Daar gaat-ie. Ik hoop dat ik het nog kan. Jij doet het voor, he? Wauw! En nu jullie. Wieieieie! Ja, drie.. vier! Wauw! Vier pirouetten. Knap, he?! Wat knap! Nog een keer, met z'n drieën?! Een, twee... Komt-ie. Hoera.Ja! Goed zo!

Jan Kooijman leest voor

Jan Kooijman is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit 'Honden doen niet aan ballet'.

Het is wel veel werk, he Pip, dit opruimen. Nou, he. Ruim jij dat dekentje op? Ja, leg jij dan de boeken in de kist? M-hm. O, hallo. Hoi, Woezel en Pip. Hallo. Hoi. Wie bent u? Ik ben Humberto Tan. Hoi, Humberto Tan. Hallo. Wat komt u doen? Nou, ik wil jullie eigenlijk een verhaal vertellen. Een verhaal? Ik ben een verhalenverzamelaar. Wauw! Wat is dat? Wat ik doe is: Ik luister naar mensen. Die zitten aan een grote tafel en die vertellen bijzondere verhalen. En jullie zijn bijzonder. Daarom wil ik een verhaal voorlezen. Wij zijn toch niet bijzonder? Echt wel. Mag ik binnenkomen? Ja. Wacht, dat kan toch niet? Nee. We moeten eerst opruimen. Tante Perenboom heeft gezegd... dat we niks anders mogen doen voordat we opgeruimd hebben. En daarna mochten we pas iets anders doen van tante. Maar ik vind opruimen zo saai. Ja, wij ook. Wij ook. Ik vind opruimen heel saai.Ik vind opruimen ook heel saai. Ik ook. Maar echt saaaaaai, saai. Saaaai. Maar kunt u goed opruimen? Nee, ik ben een sloddervos. Aahhh! Nee, ik ben niet DE sloddervos. Ik ben EEN sloddervos. Gelukkig. Ja. Ik hou niet van opruimen. Nee, wij ook niet zo. Maar ik hou wel van verhalen. Heeft u nu ook een mooi verhaal? Ik het een prachtig verhaal. Ik een boekje bij me, Garage Gust. Het grappige is: Gust moet ook opruimen. Echt? Ja. Dat is toevallig, he Woezel? Maar wij mogen niks anders doen voor we hebben opgeruimd. Dat is zo. Maar ik lees voor. Wacht even, dan doen wij niks. Nee. Wij doen niks anders, JIJ doet iets anders. Ja. Lees maar voor. Ja. Zal ik gewoon beginnen dan? Leuk. Het boekje heet dus Garage Gust. En het gaat over Gust het varkentje. Wauw! Zo, hee. Kijk. Kijk nou. Wat een troep, he? Hij heeft veel meer spullen. En prullenbakken en een badkuip. En een stoel. Wauw. Maar moet jij opletten wat hij allemaal doet daarmee. Ja, het wordt een mooie dag. Gust gaat vrolijk aan de slag. Daar is Rico, die zit niet fijn. Gust, mijn zadel is te klein. Dat is ook een hele grote neushoorn! Zijn helm is ook te klein. En hij heeft hele dikke billen. Hij heeft dikke billen. Gust heeft nog wat spullen staan. Alsjeblieft, en graag gedaan. Kijk, hij heeft de stoel op de brommer gezet. Wat een slimmerd, die Gust. Ja. Gina dan, geen dak gekocht. Gust, ik heb zo'n last van tocht. Dat is een grote giraf. Ja. En ze heeft een, twee, drie sjaals om. En een coltrui. Die heeft het heel erg koud. Ja. Gust heeft nog wat spullen staan. Alsjeblieft, en graag gedaan. Wat doet hij nou? Kijk dan. Hij heeft allemaal dingen op elkaar gestapeld... en een kachel eraan vastgemaakt. Ja, nu heeft ze het warm. Ja, hartstikke slim. Daar is Walter, met een tere huid. Gust, ik droog een beetje uit. Humberto, wat is een tere huid? Ja, wat is dat? Jij hebt een hele zachte huid. Ik ook, ik ook. Een snoezige huid. Maar een tere huid moet je goed soepel houden. Die is een beetje te droog. Een walvis moet in het water, toch? O, het bad! Ja, het bad. Natuurlijk. Gust heeft nog wat spullen staan. Alsjeblieft, en graag gedaan! Kijk nou, die vis zit ook in het bad. Hoe moet hij nu sturen? Hij heeft allemaal ijzer gemaakt aan het stuur vast. Weet je wat ik grappig vind? Nou? Het bad heeft een raam. O ja! Dan kan hij onder water kijken. Het is wel handig als je zo veel spullen hebt. Dan kun je er altijd iets van maken. Hij heeft ook een toeter, zie je dat? Pep-pep.	Toet-toet. En nu bij mij. Toet-toet. En bij mij, bij mij. Toet-toet. Mevrouw De Keizer heeft een groot probleem. Gust, ik moet een koelsysteem. Die pinguïn heeft het warm en de giraf had het koud. Ja. Dat is gek, he? O, dan moet ze in de koelkast. O ja. Ja, ja. Gust heeft nog wat spullen staan. Alsjeblieft, en graag gedaan! Kijk, ze heeft een ijsje. Ik wil ook zo'n lekker ijsje. Een roze ijsje. Daar is Hendrik, uitgeblust. O, ik ga zo langzaam, Gust. Humberto, wat is uitgeblust? Dat je heel moe bent. Dat je geen energie meer hebt. Dat je batterij leeg is. Dat je helemaal zo bent: Ooo, ik wil niks doen. Ik ben uitgeblust. Een beetje als Wijze Varen. Ja, als hij de hele dag met ons gespeeld heeft. Ja. Gust heeft nog wat spullen staan. Alsjeblieft, en graag gedaan. Wauw! Toet-toet. Je moet er wel mee oppassen, anders moet je het ook uitblussen. Jij bent grappig. Dank je wel. Gust is moe en Gust is klaar. Gust is smerig, een beetje maar. Een beetje? Nou, hij is heel erg smerig. Een beetje veel! Dat valt best mee. Hij is heel vies. Hoeveel spullen heeft hij nog? Bijna niets meer. Een prullenbak. Ja. En een telefoon. Ja, en gelukkig nog z'n fiets. Het is allemaal weg. Hij heeft wel al zijn vriendjes geholpen. Dat is wel waar. Wauw! Dat is handig! Hij heeft een soort douchefiets gemaakt. Ja. Dan kan hij schoon worden terwijl hij naar huis rijdt. Slim, zeg. Een fiets-prullenbak-douche. Ja. Nou ja! Goede uitvinding, hoor. En toen was het verhaaltje uit.
Ik wil nooit meer opruimen. Dan kunnen we ook een garage beginnen. Woezel, dat is echt een goed idee. Dat we een garage beginnen met al deze spullen. Weet je wat? Dan maken we een verhalenvanger. Dat is een goeie. En weet je wat ik ga doen? Nou. Ik ga snel naar huis. Want ik heb veel spullen. Dan maken we samen een verhalenvanger. Ja! Zullen we dat doen? Ja. Beginnen jullie vast? Dan kom ik zo terug. Dag. We komen zo meteen met heel veel spullen. Dag, Humberto.

Humberto Tan leest voor

Humberto Tan is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit ‘Garage Gust’.

Woezel! Whaaah! Monster, monster! Het is al heel erg laat. Ik kon niet slapen, Pip. Er zat vannacht een monster in het donker. He? Nee! Neem, toch? Oooh! Oooh! Hallo? Sorry dat ik jullie liet schrikken. O wauw! Wat een mooie studio. En Woezel en Pip in het echt. Ja. Te gek. Dag, meneer. Ik dacht dat u een monster was. Ja. Nee, zeg maar jij. Ik ben Giel en een monster? Ja, we hebben een monster ik het hok. O. Ik heb dat ook een keer gehad. Een monster onder mijn bed. Echt? Ah! En die was toen ineens weg. He, maar hoe dan? Ik had toen heel lang radio gemaakt, 198 uur achter elkaar. 198 uur? Dat is lang. Ja, dat is heel lang. En toen kwam ik terug en toen was ie weg. Zo. Ik kan natuurlijk wel even kijken of ik die... O! O! Ik kan jullie ook wel helpen anders. Echt waar? Dan ga ik het monster in het hok wegjagen. O.O, dat... Maar meneer...Giel heet ik. Hoi! Giel. Giel wie? Giel Beelen. O. Giel Beelen. Van de radio. Ik ga het even vragen aan tante Perenboom. Natuurlijk. Tante Perenboom! Mag Giel Beelen de monsterverjager binnenkomen? Ik dacht dat hij het mannetje van de radio was. Ja, maar ik jaag ook monsters weg. Wat? Ik jaag ook monsters weg! O, in dat geval. Giel, maar wel netjes blijven, he? Geen stoute woorden in de tovertuin. Nee, dat zal ik doen. Het mag. Kom maar binnen. Ja. Giel, gebruik je dan vaak stoute woorden? Hahaha. Nou, het valt wel mee, hoor. Maar op de radio kan iedereen het horen. En dan zeg ik gewoon wat ik denk en dan flapt er weleens wat uit. Kunnen wij ook radio maken? Ja, tuurlijk. Echt? Dit zou ok een prima radiostudio kunnen zijn. O! O! Hondenhok FM. Hahaha! Hahaha! Of Woezel en Pip FM. Of studio tovertuin! Hahaha! Hahaha! Dat is een goeie. Wat heb je meegenomen? Nou kijk, dit verhaal. Hoe heet het? Het heet: EEN monster te veel. Ga je dat voorlezen? Ja, zal ik het voorlezen? Jaha! Kom erbij. Ja! Sneeuwwitje, ben jij weleens bang, vraagt Dora. Ik, vraagt Sneeuwwitje. De witste geit van de wereld? O, Sneeuwwitje is een geit? Ja, is een geit. Nee, nooit. Ik ben nooit en nergens bang voor. Zo, he! Giel, ben jij weleens ergens bang voor? Ja, ik vind slangen niet zo leuk. Slangen zijn ook een soort langwerpige monsters. Ja, zeker. Ik vind slangen wel leuk. Maar Sneeuwwitje is nooit ergens bang voor. En Dora is haar stokoude buurvrouw. Dat is ook een geit. Ja. Ik wel, ik ben bang voor alles. En het bangst ben ik voor het zwart onder m'n bed. O ja! Oooo! Ik denk altijd dat daar een monster ligt. Net als bij ons. Ja! Ja. Onder onze mandjes, he? Ja. Sneeuwwitje heeft een idee. Wat dan? Weet je wat je moet doen? Nee. Nee. Je legt een monster onder je bed, zodat je zeker weet dat er eentje ligt. Nou! Nou ja. En dan past dat zwart er niet meer bij. O, wat slim, zeg! Ja! Hoe kom je dan aan een monster? Onlangs heb ik er nog een gebreid. Gebreid? Ja. Hier, met allemaal roze wol. Zal ik er ook eentje voor jou breien? Ja! En Sneeuwwitje begint gelijk. Mag ik er een met veel roze? Roze? Ja? Waarom roze? Is dat jouw lievelingskleur? Ja. En varkentjes zijn ook roze. En dat is mijn lievelingsdier. Haha! Eigenlijk ben jij een soort roze radioman. Ja! Hahaha! Een soort roze monster. Precies. Ja! En die zijn ze dus aan het maken, aan 't breien. Samen lopen Dora en haar monster naar huis. Giel. Het monster heet Giel. Hahahahaha! Dat is een goeie. Oke. Dan is het ook minder eng, als je een monster een naam geeft. Een lief monster dat Giel heet. Giel is behulpzaam. Het ziet dat Dora niet veel meer kan. Overdag lapt het de ramen en draagt het boodschappen. Maar het slaapt niet onder het bed. Giel is ook bang voor het zwart. Haha! Een monster dat bang is voor monsters! Wat krijgen we nou, zegt Dora. Nou, kom er maar bij. En met een reuzesprong belandt het monster Giel naast haar in bed. Hahaha! Haha! Dora gaat terug naar Sneeuwwitje. Sneeuwwitje, het werkt niet! Kan je misschien twee monsters voor me breien? Nog twee? Ja. Want samen durven ze misschien wel onder m'n bed te slapen. O ja. Al weer, denkt Sneeuwwitje geïrriteerd. Wat is geïrriteerd? Als je iets niet leuk vindt. Als je denkt: Moet dat nou weer? Dan ben je geïrriteerd. O ja. Toch zet ze prikkelige geitenwollensokkenwol op haar pennen. Dat is ze van zichzelf, want ze is een geit. Dan heb je altijd wol. Ja! En het is weer hetzelfde liedje. De monsters zijn wel dapper. Ze klimmen op het dak, ze vegen de schoorsteen, ze maken de goten schoon.	Maar voor geen goud, echt voor geen goud kruipen ze onder Dora's bed. Nee, he. Ooooh! Was het weer niet goed? Met een bokkengezicht zet Sneeuwwitje knarsetandend nieuwe wol op haar pennen. Dora wacht geduldig op haar nieuwe monster. En opeens vraagt ze: Sneeuwwitje, waarom heb je eigenlijk van die hoorns? Het is een geit. Ja, geiten hebben hoorns. Ja, zegt Sneeuwwitje, misschien omdat ik zelf een beetje op een monster lijk. Hahaha! Hahaha! Dora roept: Kom jij dan met me mee. Sneeuwwitje legt haar pennen weg. Ja, wat een goed idee. Vooruit dan maar, voor EEN nachtje. Misschien is Sneeuwwitje wel dapper. Ja, gezellig. Die avond springen alle monsters vrolijk in bed. De tweeling helpt Dora en allemaal kijken ze naar Sneeuwwitje. Sneeuwwitje staat bibberend bij de deur. Oh. Ze bukt onder het bed om te kijken. En het is daar zwart. Pikzwart. Oh! Ooooh! Dus voor geen goud kruipt ze onder dat bed. Nee! Nee! En met een reuzensprong springt ze in het bed. Nee he! Sneeuwwitje er ook al bij. Hahahaha! En dan: krak, boem! Wat?!Haha! Het hele bed is ingezakt. Het bed is kapot. Dat was dus EEN monster te veel. Nou ligt het bed op de grond. Ja, het is stuk. En weg is het zwart. Aaaah! Geen monster meer. Het past er niet meer onder. Precies. Dus iedereen slaapt als een roos en snurkt als een monster. Hahaha! Alleen maar lieve monsters. Ja! Wat een mooi verhaal, Woezel. Hee, Giel? Ja. Blijf je nou ook bij ons logeren? Ik bij jullie? Ja! Ja! Ja, ja, ja. Als dat mag. Ja! Ja! Logeren! Hartstikke leuk! Gaan we slapen? Ja, dekentje erbij. O, heerlijk. Mag ik naast jou? Ja, natuurlijk. Kom ik tegen jou aan, Pip. Kom maar. Welterusten, Pip. Welterusten, Woezel. Welterusten, monster Giel. Doei.

Giel Beelen leest voor

Giel Beelen is op bezoek in de Tovertuin. Hij leest Woezel en Pip voor uit ‘Een monster te veel’.

Waarom zijn bananen krom? Hoe werkt je geheugen? Uiteenlopende vragen die Clipphanger met een grappige animatie op een verrassende manier beantwoordt.

Clipphanger header

Clipphanger logo

Clipphanger 

Clipphanger op Youtube

Leesvaardigheid

Taalvaardigheid

Bekende Nederlanders lezen voor aan Woezel & Pip

Voorlezen met Woezel & Pip

Bekijk ook

Extra's

Schooltv biedt meer dan video's! Ontdek onze extra inhoud:

Ontvang jij de nieuwsbrief al? Blijf op de hoogte door je aan te melden en ontvang elke maand een nieuwsbrief naar keuze in je inbox!

Op dit moment ervaren wij problemen met de site, waaronder de zoekfunctie. Er wordt aan gewerkt, hopelijk snel opgelost. red. Schooltv.nl

Schaatsende kinderen

Schrijf je in de voor de maandelijkse nieuwsbrief voor het laatste Schooltv PO-nieuws

Nieuwsbrief PO

Blijf op de hoogte van het laatste Schooltv-nieuws voor VO.

Nieuwsbrief VO

Contact

Schooltv Help

Veelgestelde vragen

Schooltv maakt educatieve content voor het onderwijs, bestaande uit video's en interactief materiaal. Altijd bij de les!

Over Schooltv

Over Schooltv.nl

Schooltv.nl is een videodatabase, gevuld met educatieve en informatieve videoclips, filmpjes, fragmenten, liedjes, animaties, lesvideo’s afleveringen, TV-programma’s, televisieseries, videoverzamelingen en afspeellijsten.