Ik ben Rouwayda. Ik ben twaalf jaar. Ik ben een paardenmeisje. Alles wat met paarden te maken heeft, vind ik mooi en helemaal geweldig. Ik zit op paardrijles. Don't worry, dat laat ik straks nog uitgebreid zien. Hier is mijn prijzenkast en dit is mijn zusje Khalissa. Ik heb best wel veel prijzen gewonnen toch? Ik kan heel goed met mijn zusje opschieten. Dit zijn onze konijnen. Sneeuwwitje is van mij en Onneke is van mijn zusje. Ze zijn heel schattig. We moeten ze van mijn vader en moeder goed verzorgen.
Ik woon bij het Feyenoord-stadion. Ik ben liever buiten dan binnen. Ik speel vooral met mijn vriendinnen uit de buurt, Amber en Michelle. En vandaag is ook mijn beste vriendin Asia bij mij. Zij woont ergens anders. Mijn vriendinnen komen uit allemaal verschillende culturen. Sommige vriendinnen weten misschien niet eens dat ik moslim ben. Oh ja, ik ben dus moslim.
Aan mij kun je niet zien dat ik moslim ben. Ik draag nog geen hoofddoek, maar dat duurt niet lang meer.
Op die lijst staat toch dat jullie een wit t-shirt aan moeten bij gym? Ja. Is dat echt zo? Je zus heeft toch daar op school gezeten? Moest ze altijd een wit T-shirt aan? Nee. Als ze iets anders aandoet, maakt het niet uit? Maakt niet uit. Ik heb ook gewoon andere t-shirts. Dan maakt het misschien niet uit.
Mijn normale week is best druk. Ik doe veel dingen die met mijn geloof te maken hebben. Of soort van. Op dinsdag ga ik naar Arabische les. Dat heb ik bij een mevrouw thuis. Ik vind het soms best saai, maar het is wel heel belangrijk dat ik het schrift en de taal goed ken. De Koran, ons heilige boek bijvoorbeeld, is in het Arabisch. Ik krijg van mevrouw Farrar veel huiswerk en ik moet oefenen, oefenen, oefenen.
Goedzo, schat.
Had ik al verteld dat mijn vader Marokkaans is? Mijn moeder is Nederlands. Zij heeft zich 13 jaar geleden bekeerd. Mijn opa en oma en ooms en tantes moesten daar best aan wennen. Niet dat ze ons geloof niet goed vinden hoor. Ik vind het ook leuk dat zij geen moslim zijn, want dan kunnen we ook gewoon kerst en Sinterklaas vieren met opa en oma. Ik heb afscheid genomen van mijn basisschool. Dat is een islamitische school. We hadden een eindmusical van groep 8. De musical heet Het leven van de profeet. Het gaat over onze profeet Mohammed.
'Ik zal alle weetjes over paarden gaan missen.'
Gelukkig gaan veel van mijn vriendinnen ook naar dezelfde middelbare. De rest ga ik echt zo missen. Ik vind het spannend om naar de middelbare school te gaan. Ook omdat ik dan een hoofddoek gaat dragen.
'Nou, dat valt mee toch?' 'Ja, ik heb het nog extra uitgeschud'. 'Uitgeschud? Ik weet niet of je dan de klitten eruit schudt.' 'Nee, dat bedoelde ik. Ik heb er juist klitten in geschud. Zodat je lekker kan borstelen.'
'Ik houd niet van dubbele staarten.' 'Dat weet ik.' 'Mmm, die.' 'Je moet zelf kijken wat jij het beste vindt.' Ja, maar ik weet niet hoe dit moet.'
Moslimmeisjes beginnen vaak hoofddoek te dragen tussen hun twaalfde en veertiende jaar. Sommige meisjes al veel eerder. Je draagt een hoofddoek om te laten zien dat je in Allah gelooft. 'Kijk eens naar mij? Netjes, echt een diva.' Mijn beste vriendin Asia draagt al vanaf groep 4 een hoofddoek. Zij is echt mijn allerbeste vriendin.
Als de zomer straks voorbij is, ga ik ook op de manege een hoofddoek dragen. Dat vind ik ook best eng, hoe de andere kinderen daarop gaan reageren. Niet alle meisjes daar zijn makkelijk.
'Meiden, hebben jullie gebeden?' 'Ja! 'Nee.' 'Waarom niet?' 'Ik ging opruimen.' Elke dag bid ik vijf keer. Voordat ik ga bidden, moet ik me eerst wassen.
Bidden kan overal met je gezicht in de richting van de stad Mekka. Dat is onze heilige stad. Op vrijdagmiddag is het grote gebed in de moskee.
Elke vrijdag ga ik naar paardrijles. Dit is Spirit, mijn lievelingspony. In de winter heb ik weer een wedstrijd. Dan moeten we in een kring lopen. Ik ben er heel hard voor aan het oefenen.
Ik zit nu zes maanden op de middelbare school. Ik ga nog steeds heel veel om met mijn oude vriendinnen, maar ik heb ook nieuwe vriendinnen gemaakt. En zoals je ziet, draag ik nu een hoofddoek. In het begin was het wennen, maar nu is iedereen eraan gewend en vindt iedereen het normaal. Soms dan maak je je veel te druk om hoe andere kinderen naar je kijken en wat ze van je vinden.
