Michel Huisman

---

Michel Huisman is beeldend kunstenaar. Zijn beelden en installaties nodigen uit om de diepere betekenis te vinden.

De kunstwerken van Michel Huisman zijn niet wat zij bij het zien lijken te zijn. Er zit een diepere betekenis achter. Waar het hem om gaat is de zeggingskracht.
Michel: Wat ik ook mooi vind is, dat ik een keer een brief heb gekregen van een jongen van 7 jaar, via een museumdirecteur. En die zei: "ik vind het niet eerlijk, dat je die andere vogel geen handen hebt gegeven, anders had ie het pakje aan kunnen pakken". Dat vond ik meesterlijk!
De mensen denken wel eens, dat je als kunstenaar helemaal vrij bent, maar ik geloof dat helemaal niet. Ik geloof, dat je als kunstenaar juist enorm gebonden bent dat te doen waarvan je gelooft, dat je het doen moet. Het is eigenlijk meer een soort afwijking. Ik kan heel moeilijk niet werken. En ik kan vooral niet werken aan dingen die ik persé wil, mij overkomt altijd iets.
Nu kan ik het laten zien, maar dan moet ik wel de kast vasthouden, want de vloer houdt 'm niet en anders dondert ie om. En ik schroef even de rug er weer op. En een kunstwerk dat goed is, dat leeft. Als je ergens niks aan vindt, dan is er waarschijnlijk niks aan. In ieder geval voor jou niet. Maar het kan ook zijn, dat je je vergist, dat je je te weinig hebt ingespannen om je in te leven in het ding. Het is eigenlijk een soort uitnodiging.
Het beeld heb ik "Het Danspaar" genoemd, omdat ze als het ware samen iets aangaan. Zij zullen daar ook met elkaar dansen. En je zou zeggen: "hij danst alleen maar met haar", maar zij hangt in hem en zij danst bij gevolg mee. Hier, in haar arm, hangt een klein model van dat wat haar vasthoudt. Sommige mensen verwarren hun model van de werkelijkheid zó met de werkelijkheid zelf, dat ze daar het slachtoffer van worden. Het is een heel licht vrouwtje, ze is van papier en zij is gevuld met schuimpjes, het is heel hard, maar heel licht. En dat moest wel, omdat zij straks een genadeloze behandeling krijgt.
Kijk: die vrouw had het ook niet gedacht, dat hij zo zou zijn. Je hebt heel vaak, dat je op een vriendschap of een liefde iets projecteert wat er helemaal niet in zit, gewoon omdat je het graag zou willen of dat dat wat je oorspronkelijk in iets dacht dat erin zat, in een religie of in een bepaalde overtuiging, of in een vriendschap zoals ik nou al zei. En dat je je daar zó aan vasthoudt, dat ook als het jezelf al aan het vernietigen is, dat je nog denkt: "nee, zo is het niet!". Dat is het gevaar van een model van de werkelijkheid: je kan er wel wat mee, maar je kan er niet alles mee.