Ik vind het zo goed bij elkaar passen: een bioscoopfilm en popcorn. Trouwens popcorn wordt gemaakt van mais. Popcorn en mais bestaan al heel lang. Al veel langer dan films en bioscopen. Popcorn is al eeuwenlang populair in Noord- en Zuid-Amerika. In Mexico is zelfs een beeld van een maisgod gevonden van ruim 2000 jaar oud. Waarschijnlijk werd er al ruim voor die tijd popcorn gegeten. De meeste indianenstammen aten popcorn en die gebruiken werden overgenomen door de eerste kolonisten. De emigranten uit vooral Europa die zich in Amerika gingen vestigen. Tot de 19e eeuw aten Amerikanen popcorn thuis, maar door de opkomst van kermissen, circussen en markten ontstonden er popcornwagens en machines. Rond 1925, bij het ontstaan van de eerste bioscopen, werd ook daar de popcorn populair. Er zijn verschillende soorten mais. Nu is niet iedere soort geschikt om popcorn van te maken. Pofmais wel. De naam zegt het al, je kan het poffen. Verhitten zodat de maiskorrel uit elkaar ploft. Er is een overeenkomst tussen pofmais en een fluitketel. Als je water namelijk verhit in een fluitketel, dan wordt het water heet, er ontstaat stoom, er ontstaat dus letterlijk druk op de ketel en het stoom wil eruit. Wanneer de stoom de ketel verlaat dan gaat hij fluiten. Bij pofmais gebeurt precies hetzelfde. Er zit een heel klein beetje water in zo'n maiskorrel dus als je hem verhit komt hij ook onder druk te staan. Als de druk te groot wordt, dan ploft hij uit elkaar en heb je popcorn. Nog een proefje. Een klein beetje water in een boterhamzakje afgesloten. Boterhamzakje in de magnetron. Dan gaan we het water verwarmen en door het verwarmen komt het zakje onder druk te staan en als de druk te groot wordt knalt hij uit elkaar. Een explosie is nog maar het halve verhaal. Voor de explosie is een maiskorrel hard en niet te eten. Na de explosie lekker zacht en wit, lekker. In elk maiskorreltje zit een heel klein bolletje zacht zetmeel. Wat gebeurt er nou precies? Een proefje. Lepel met maiskorrels, beetje olie erop en dat gaan we verhitten. In zo'n maiskorrel zit een beetje maiszetmeel. In dat maiszetmeel zit water opgeslagen. Een heel klein beetje. Doordat we die korrel gaan verhitten wordt het water heet en dat maiszetmeel wordt vloeibaar. Doordat het heet wordt, wordt de druk in de korrel opgevoerd en dat water wil er op een gegeven moment uit. Dat gaat niet zo gemakkelijk want die rand van de maiskorrel is heel hard. Pas als de druk 9 keer hoger is dan normaal en bij een temperatuur van 175 graden zal die maiskorrel uit elkaar ploppen en dat maiszetmeel komt eruit. Dat vormt witte bubbels. Wat is er nou gebeurd? Doordat de buitenlucht kouder is, stolt dat vloeibare maiszetmeel en krijg je dus popcorn. Daar komt namelijk ook de naam vandaan, popcorn. Corn is Engels voor mais, dat popt, dat uit elkaar springt bij verhitting. Een paar korrels op een lepel poppen schiet natuurlijk ook niet op dus als je thuis popcorn wilt maken: pan op het vuur, olie erin, wachten totdat de olie heet is, pofmais erin (niet teveel want anders schiet het alle kanten op) en de deksel erop want anders schiet het alsnog alle kanten op. Kijk daar gaan ze. Popcorn maken in een pannetje in leuk voor thuis, maar in bijvoorbeeld bioscopen gebruiken ze liever dit soort popcornmachines. Het werkt hetzelfde eigenlijk alleen kun je veel meer popcorn in 1 keer maken. Beetje olie erin, maiskorrels erbij, dekseltje erop. Na 2 minuten beginnen die maiskorrels te poppen. Klaar. Als je nou de volgende keer in de bioscoop zit dan kun je mooi aan je buren vertellen hoe popcorn wordt gemaakt. Dat vinden ze vast hartstikke leuk. Of niet.
