Ik ben Leo van den Ende, ik ben landschapsschilder en ik ben nu voor het zevende jaar bezig met dit panorama van de Bollenstreek. De Bollenstreek zoals-ie er uitzag in 1950. Een panorama is een rond schilderij. En het is uitgevonden door een Ier, die stond op een gegeven moment op een heuvel in Schotland en toen keek hij om zich heen en toen zag hij beneden zich de stad Edinburgh. En toen dacht hij: “hé, eigenlijk zou ik daar een rond schilderij van willen maken”, en dat is de uitvinding van het panorama geworden. Het bijzondere van een panorama is dat je dus denkt alsof dat je buiten staat.
Voordat ik aan dit grote schilderij begon, heb ik eerst dia’s gemaakt van alle dorpen die er in de omgeving liggen en die heb ik aan mekaar geplakt. Daar heb ik een ontwerp van gemaakt, een kleine tekening zoals-ie groot moet worden. Ik schilderde de dia’s na op het doek, ja, ja, ja, ja.
Er komen honderdduizenden bloembollen op het panorama en in totaal zal het wel waarschijnlijk één miljoen tot anderhalf miljoen worden. En ik moet bij elke bloembol dus rekening houden met de stand van de zon, die staat daarboven. En die valt dus op het bed, dus ik schilder eerst een kleur van de bol zelf. Dan moet ik achter elke bol een schaduwkantje zetten en een lichtkantje, waar de zon erop schijnt. En als laatste nog het blad ertussen. Dus elk bolletje wat ik schilder kost vier handelingen.
Het is een hele klus ja, want ik ben nu mijn zevende jaar bezig en ik moet nog zeven jaar, dus totaal wordt het veertien jaar!
Waarom schilder ik dit panorama van de Bollenstreek? Omdat de geschiedenis van de Bollenstreek aan het verdwijnen is. De bollenschuren, die verdwijnen, er waren er vroeger 1500 en nu nog maar 500. Er worden minder bollen geteeld en wij willen een monument zetten voor de Bollenstreek zoals-ie eruitzag vroeger en we hopen dat de streek behouden blijft. Wat er van over is, dat dat behouden blijft voor het nageslacht.
