Mart Roumen is sportjournalist en homo-ambassadeur in Zeeland. Naar mijn eigen ervaring in de macho-cultuur van voetbal is met name dat ik vroeger ook op voetbal zat dat er in mijn dorpje in Zeeland daar heb ik ervaren dat het woord homo op het trainingsveld als scheldwoord redelijk vaak wordt gebruikt. Als je 8 rondjes om het veld niet kon lopen dan was je een homo en dan moest je doorlopen. En als je weer niet op kon drukken was je homo. En daardoor dacht ik, ik ben helemaal geen homo want ik kan wel 8 rondjes om het veld lopen en ik kan wel opdrukken. Veel klasgenoten hadden het erover dat ze meisje leuk vonden en wie dan en hoe het ging en dat had ik eigenlijk niet. Maar ik had soms wel met jongens het idee dat ik daar bij wilde horen en dat ik ze graag als vriend had. De jongens waar ik bij wilde zijn was meer dan alleen dat. Toen bedacht ik dus van hé, dan moet ik dus homoseksueel zijn. Toen heb ik dat vrij snel verteld, ook voetbalvrienden en vrienden van het dorp en het vmbo-milieu dat er heerst in dat dorp. En met een hartslag van 230 heb ik toen verteld "ik val op jongens'. De reactie was eigenlijk onverminderd positief. Al kom je van Pluto, maakt mij dat uit, we zijn toch vrienden. Dit hoeft toch helemaal niet in de weg te staan voor het feit dat we vrienden zijn? En toen dacht ik ook wel van waarom heb ik het zo opgekropt. Omdat er in die voetbalclubs echt dat haantjesgedrag, zo'n machosfeer heerst, denk ik dat de sfeer in zo'n team toch maakt of het niet vertellen dat ze homo zijn en het dus een beetje verstoppen en voor zich zelf houden en daarmee ook een soort dubbelleven moeten gaan leiden. Of je ziet toch ook wel een aantal voetballers denken van ik stop maar met voetballen want het kan niet in het voetbal. De drempel om uit de kast te komen is daarom erg hoog en daar moeten we met zijn alles iets aan veranderen. Om de homoacceptatie in het voetbal te bevorderen, start de KNVB in 2012 een actieplan, een jaar later vaart voor het eerst in de geschiedenis namens het Nederlandse voetbal een boot mee in de gayparade. En is er iemand hier die al eens aandacht heeft besteed aan het thema homo en voetbal? Ik ben op dit moment ambassadeur van de homojongeren in Zeeland. Dat houdt in dat ik me bezig hou met het bespreekbaar maken van homoseksualiteit in Zeeland in de breedste zin van het woord. Vanaf dit jaar is er ook een traject ontwikkeld, John Blankenstein foundation, opgericht door de scheidsrechter John Blankenstein die zelf uit de kast gekomen was om voorlichting te geven op voetbalclubs en die kun je dan als club uitnodigen om in de kantine aan alle trainers en spelers op een heel laagdrempelige manier uitleggen dat homoseksualiteit een non-issue is en dat het zelfs bijdraagt aan de sfeer in je hele voetbalclub als je het accepteert. Door ook ervaren hebben dat ook in de loop der jaren mensen in mijn omgeving is dat je eenmaal wel uit de kast gekomen bent de sfeer in het team ook veel relaxter is en je hoeft niet meer zenuwachtig om je heen te kijken als het daarover gaat en je kan gewoon echt jezelf zijn en als je echt jezelf bent kun je ook veel beter voetballen.
