Ik vind stokstaartjes hele leuke dieren. Ze staan altijd zo grappig rechtop. Daarom is mijn vraag aan Het Klokhuis: waarom lijkt het alsof ze altijd op de uitkijk staan? Stokstaartjes, wat een onwijs goede vraag. Kijk, wat een toffe diertjes zijn dat. In Arnhem, in de Burgers' Zoo, zitten ze ook op de uitkijk. De stokstaartjes zitten of staan recht overeind. Ze steunen op hun achterpoten en hun staartje. Altijd op een hoger plekje als dat kan. Ze kunnen heel goed hun balans bewaren. Stokstaartjes leven in 't wild in de Kalahari. Dat is een woestijn, hier, bij Zuid-Afrika en Namibië. En altijd staat er EEN groepslid op de uitkijk. Dat zie je hier ook. Kijk, er komt er eentje naar boven. Die let op of er gevaar dreigt. Op dat moment geeft-ie een signaal af. Is dat niet zo, dan blijft-ie gewoon kijken... en kan de rest ondertussen lekker spelen of eten. Je hoort ze de hele tijd een geluidje maken. Dat is normaal. Maar als er gevaar dreigt, dan maken ze een hard piepend, soort blaffend geluid. Zo weet iedereen dat er gevaar is en dat ze weg moeten rennen. Ook andere dieren in de woestijn maken daar gebruik van. Daarom worden stokstaartjes ook wel de schildwachten van de woestijn genoemd. Dit is een gezin van zes stokstaartjes. Stokstaartjes leven altijd in een familie. Aan 't hoofd staan EEN mannetje en EEN vrouwtje. Zij zijn de baas. Alleen zij mogen zich voortplanten. Als er jongen worden geboren, dan gebeurt dat onder de grond. In ondergrondse kraamkamers. De eerste weken kunnen de jongen helemaal niks...en de broers en zussen zorgen dan voor ze. Verder leven ze altijd als familie. Wat een onwijs leuke beestjes zijn het. Zijn het ook echt lieve dieren, Jan? Jij bent hier verzorger. Ja. Lief is geen goed woord, het zijn gewoon roofdieren. Wel kleintjes, maar 't zijn roofdieren. Alles wat beweegt eten ze op. Of het nou een schorpioen is...of een gifslang of een muis, eigenlijk lusten ze alles. Echt gifslangen heb je in Nederland niet. Jan, wat eten ze hier dan? Nou, in de dierentuin krijgen ze een gevarieerd menu. Vandaag is het rundvlees met een stukje appel, druifje, tomaatje. Iedere dag wisselt dat. Ze zien er zo schattig en aaibaar uit...maar het zijn gewoon roofdieren en ze eten vlees. Best gevaarlijk nog eigenlijk. Zijn ze hier meestal buiten? Ze mogen hier altijd kiezen. We hebben een binnenverblijf met een verwarming...maar ze kunnen buiten graven en in holen kruipen. De meeste dieren voelen zich in een hol veiliger... dan in een groot binnenverblijf. Ze zijn met z'n zessen. Worden dat er meer? Wij verwachten van niet. We hebben een hechte familiegroep hier. Afgelopen jaar is de moeder overleden. Hier loopt een vader met al z'n kinderen. Het is zo'n hechte familiegroep, als je daar een vreemd dier tussen zet...die maakt geen schijn van kans. Die wordt er meteen uitgebonjourd. Nou, hechte familie, ik voel me enorm vereerd dat ik bij jullie te gast mocht zijn. Het ga jullie goed. En nu weer op de uitkijk.
