Op dit moment zijn er meer dan 25 miljoen kinderen op de vlucht voor oorlog en geweld. Ook Obada en zijn familie moeten vluchten voor de oorlog. Ze woonden eerst in Syrië, een land in het Midden-Oosten. In 2011 begon er een opstand tegen de president van het land, Assad. Assad sloeg keihard terug met zijn leger. Er brak een oorlog uit.
Obada, jij bent nu 13 jaar en voor de oorlog woonden jullie met de hele familie in de stad Aleppo in Syrië. Hoe was jullie leven toen? Ons leven was toen best goed en best als normale mensen gewoon. Ja, we hadden een huis, mijn vader had een eigen bedrijf, mijn moeder studeerde en we leefden gewoon een goed leven. Totdat in 2012 de oorlog uitbreekt en het leger van president Assad jullie stad binnenvalt om de opstandelingen te verslaan. En jij bent dan zes jaar, hè? Ja. En toen waren wij gewoon thuis op een dag. En toen kwamen ze met allemaal tanks en vliegtuigen, kwamen ze allemaal naar ons huis toe. En toen ging het helemaal uit de hand. Op elkaar schieten en daarna bommen gooien. Ik vond het toen heel eng als ik naar buiten ging en ook al was ik binnen, vond ik het ook heel eng, dat er opeens een bom op ons huis zou komen. Ik was superbang. Je was echt nooit zeker van je leven daar in Syrië.
De oorlog in Syrië wordt steeds erger en steeds meer verschillende groepen gaan zich ermee bemoeien. Zo ook de terroristen van IS.
Jullie moeten weg uit Aleppo, vluchten, en dan gaan jullie een tijdje bij je opa en oma in Damascus wonen. Waren jullie daar dan wel veilig? We waren daar wel wat veiliger, maar nog steeds niet veilig. En kon je dan nog wel buitenspelen? Nou, dat kon ook niet, want het was te gevaarlijk. Er kon op je geschoten worden enzo. En daar was oorlog. Alles was verwoest. Er was geen één klimrek over, alles was verwoest. Elke dag en elk tijdstip konden ze binnenkomen om je huis te checken. Een keertje kwamen ze bij ons binnen, om vier uur 's nachts. En wie kwamen er dan precies binnen? Nou, dan kwamen de soldaten of het leger van Assad. En ze wouden weten wat je aan het doen was. Of je van Assad hield. En ja, je kon niks anders zeggen dan: 'Ja, ik vind hem wel aardig' of 'Ik vind hem heel goed, de beste president ooit'. Wat als je niet van hem hield? Nou, dan moest je naar een gevangenis toe en daar werd je mishandeld en geslagen door de soldaten.
Uiteindelijk konden jullie vluchten naar Nederland. Jullie wonen hier nu vier jaar. Hoe is het hier voor jou? Ik vind het heel veel fijner dan in Syrië. Ik kan hier naar school en kan sporten, kan buiten spelen zonder bang te zijn voor allerlei dingen. Zou je nog wel terug willen naar Syrië? Nee, dat zou ik echt nooit van mijn leven willen. Ik ben hier veilig. Ik kan nu makkelijker slapen. Ik heb geen nachtmerries meer en ik ben hier heel erg gelukkig.
