Rustig, mensen! Mensen, mensen, mensen, Jordanezen hier te samen. In de harmonie op de Rozengracht. O is het. Zijn wij boos? Zijn wij nijdig? Dat Colijn onze uitkeringen wil verlagen, dat is een schande! Het was drie keer niks. En nu is het vier keer niks! Nee wacht effe, dat kan niet. Nee kijk, vier keer niks is net meer dan drie keer niks. Onzin, niks is niks. Daar gaat het niet om. Greet Luister nou. Hoe dan ook! Wij worden gekort, dus gaan wij morgen rustig demonstreren. Dat is toch verschrikkelijk! Dat kan toch gewoon niet! Heb iemand nog wat voor de rondvraag? Wie is zij? Geen idee. Mensen Jordanezen, luister naar mijn verhaal en huivert.
Mijn zeven kinderen lijden altijd honger
We hebben thuis geen kruimeltje droog brood
We leven van elf gulden, van de bijstand
Soms denk ik wel eens: waren we maar dood
We kreperen van de armoe en de tering
We smeken om een snel en pijnloos graf
Want van die elf broodnodige guldens
Haalt Colijn er zomaar drie vanaf
Zo gaan we kapot
Ja, zo gaan we eraan
Maar pikken we dat, in die ouwe Jordaan?
Nee! Mensen, gaan we knokken? Actie!
Dus breek de straat op en gooien met die steen
Trek lantaarnpalen om, een voor een
Gooi de keien naar de smeris
En je po op de sergeant
Jordanezen laat je horen
Steek de hele wijk in brand
Ga naar buiten
We pikken het niet meer
Ook al schieten ze alle Jordanezen neer
Colijn, krijg toch de klere,
Loop voor mijn part naar de maan
Want nu komen wij in actie
We gaan er keihard tegenaan
Met die hele, die arme, die mooie, die warme, die harde, die stoere, die taaie, die fijne, die trouwe, die linke, die gouwe, die hele ouwe Jordaan!
