De ontwerper Rick Porcelijn maakt de eerste schets voor een stadsauto voor jongeren. Hij wil een leegte verwerken in zijn auto; een leegte die de jongeren zelf in kunnen vullen. Ook als de auto stilstaat moeten zij hem goed kunnen gebruiken, hun auto als hangplek.
Voor elke auto ontwerper geldt dat het hele proces een zoektocht naar vormen is. Voor het ontwerpen van een auto is inspiratie nodig; alles om je heen kan je op een idee brengen. De straat, televisie en natuurlijk de autobladen met de presentatie van de nieuwste modellen. Het duurt een paar jaar na de eerste schets voordat de auto werkelijk in de showroom staat. Daarom moet je een idee hebben hoe de wereld er over 5 of 10 jaar uitziet, jouw auto moet in dat wereldbeeld passen.
De met de hand geschetste lijnen legt Rick vast in de computer. Deze lijnen worden in 3 dimensies vertaald, net zoals een auto in de werkelijkheid 3 dimensionaal is. Voor Rick is het de kunst om zo weinig mogelijk lijnen te gebruiken in zijn ontwerp, des te krachtiger wordt het concept. Maar aan de technische eisen moet voldaan worden; de plaats van de motor, herkenbaarheid van het merk. Techniek en uiterlijk van de auto moeten goed samengaan.
Van de tekening in de computer heeft Rick een grote afdruk gemaakt. Met tape bepaalt hij nu precies de detaillering van de lijnen, deze versie gaat dan weer in de computer. Gebruikte materialen, wielophanging, soort motor, hoeveel zitplaatsen, zicht voor de bestuurder, bagageruimte, veiligheid, al deze facetten moeten samengaan met het uiterlijk, de uitstraling van de auto. Het is niet makkelijk om binnen deze gegevens nog iets origineels te bedenken. Dát is nu juist de uitdaging voor de auto ontwerper.
De halve auto is in een harde klei gegoten, de andere helft staat identiek in de spiegel. Voor de eerste keer heeft hij zijn model 3 dimensionaal in handen. Het kleimodel is gelakt; dit is de uiteindelijke auto op schaal, 2 maanden na de eerste schets.
