De Sahara is de grootste woestijn op aarde. Het ligt in het noorden van Afrika. Het landschap is uitgestrekt, en het is er droog en heet. Op veel plekken is er kilometerslang niets anders dan zand te zien. Toch gebeurt hier iets opmerkelijks.
Niet alle zandkorrels blijven altijd liggen op dezelfde plek, maar het zand is in beweging.
Het kan namelijk hard waaien in de Sahara. De woestijnwind zorgt ervoor dat grote hoeveelheden zand de lucht in worden gezogen. Jaarlijks gaat het om miljoenen kilo’s Saharastof, zoals dat heet.
Dat zand en stof verspreidt zich naar andere delen van de woestijn, of zelfs daarbuiten. Want als de deeltjes hoog in de lucht terecht komen, kunnen ze hele grote afstanden afleggen.
Dat is te zien vanuit de lucht. Gigantische wolken Saharastof waaien over de oceaan.
Wetenschappers doen onderzoek naar de reis die het Saharastof aflegt. Met satellieten kunnen ze metingen doen en gedetailleerde beelden maken. Zo kan worden voorspeld waar het zand naartoe waait.
Zoals naar Zuid-Amerika. Daar komt een groot deel van de zandwolken terecht. En hier, in het oerwoud van de Amazone, speelt het zand een grote rol.
Wetenschappers hebben ontdekt dat het namelijk belangrijke voedingsstoffen bevat voor de bomen en planten in het gebied.
De vegetatie in de Amazone is dus onder meer zo groen door de samenstelling van het zand uit de Sahara.
Er komt ook wel eens een stofwolk naar Europa toe. Als dat gebeurt dan kun je dat zelf ook merken. Want dan kleurt de lucht prachtig rood, en op auto’s en op straat vind je dan een dun laagje Saharastof.
De bewegingen van het zand kunnen ons veel leren over windstromingen boven de oceanen en ook over hoe luchtvervuiling zich verspreidt.
Wetenschappers blijven de reis van het zand de komende jaren dus goed in de gaten houden.
