“Opstaan meneer Po, het is tijd om uit bed te gaan.”
Meneer Po is een keurig konijn. Hij gaat op tijd naar bed en staat precies op tijd weer op. Maar die ochtend ging alles mis.
“Hé, ik ben mijn bril kwijt, en zonder bril zie ik haast niks.”
Doordat hij weinig zag, was het een hele klus voor meneer Po om zich aan te kleden. Zijn jas hangt altijd naast de deur, dus die kon meneer Po wel vinden. “Maar, waar is mijn hoed nou gebleven?” Zo gebeurde het dat meneer Po in plaats van zijn hoed de po van kleine Loet op zijn hoofd zette. En zo ging hij naar zijn werk!
Meneer Po nam de korte weg door het bos, want hij was al wat laat. En meneer Po kwam altijd keurig op tijd. Toen meneer Po het bos in liep werd het opeens doodstil. Zonder iets te zeggen vloog Uil naar meneer Po zijn hoed, deed een plasje en vloog weer weg.
“Nou ja zeg, wat een manieren!”
En daar liep die keurig nette meneer Po met een plas in zijn hoed! Alle dieren van het bos wilden wel eens op een potje plassen, dus daar diende de volgende zich aan. Mevrouw Eend nam een duikvlucht naar beneden en ging voorzichtig bovenop het potje zitten.
“Oh, een leuke plek voor een nest!”
Stel je je voor: meneer Po met een nest in zijn hoed! Ook schildpad wilde een poging wagen. Maar hij was te langzaam. Meneer Po, die altijd erg vriendelijk was, had er nu echt genoeg van. “Scheer je weg!” “Zo, en nu eerst thuis mijn bril halen.”
Voor het huis stond mevrouw Po al op hem te wachten. In haar ene hand had ze zijn bril en in haar andere hand de echte hoed van meneer Po. Toen meneer Po zijn bril opzette, zag hij zijn hoed. “Maar wat heb ik in hemelsnaam dan op mijn hoofd?” “Een po, de po van kleine Loet!”
Meneer Po zette zijn echte hoed op en hij ging snel opnieuw op weg naar zijn werk. Met gebogen hoofd en rode wangen liep meneer Po het bos weer in. Een keurig nette meneer Po.
