Kijk, wauw. Dus dit is wat je dan aantreft? Ja. Ruik je het ook? Ja. Het is een soort licht plastic-achtige lucht. Ja, zoet en weeïg. Hij hangt hier iets minder sterk dan in een echt lab natuurlijk. Oude kattenlucht. Dat hoor ik mensen ook wel zeggen, dat klopt. Een omzettingslab. Twee versies eigenlijk zelfs, want je ziet hier de tonnen staan waarin het proces gebeurt. Dat was in Baarle-Nassau het geval. Hier wordt van een legale stof de illegale grondstof gemaakt voor amfetamine. Dat noemen we een omzettingslab en de opstelling die je hier ziet, dat noemen ze zelfs de Brabantse methode. Zodat op een relatief eenvoudige, goedkope manier die eerste grondstof kan worden gemaakt.
En dan gaat dit halffabricaat ergens anders naartoe en daar maken ze dan amfetamine. Daar gaat het door naar de volgende stap. Het is wel heftig. Het ziet er heel anders uit dan de chemische labs waar ik in gewerkt heb. Wat een bende. Van schoon en veilig hebben criminelen natuurlijk niet gehoord. Het moet zo snel mogelijk geproduceerd worden. Een rookmelder zal je hier ook niet vinden, een brandblusser ook niet. Het gaat om zo snel mogelijk zoveel mogelijk drugs maken en zoveel mogelijk geld verdienen vooral, ten koste van alles en iedereen.
Lab nummer 2. En dit is de volgende stap in het proces? Ja, hier wordt de daadwerkelijke amfetamine gemaakt. Dat ziet er al wat meer laboratoriumachtig uit natuurlijk met die bolkorven en verwarmingsmantels om de boel te verwarmen. Dit is een wat ingewikkelder chemisch proces. Dit soort dingen vind je dus in boeren schuren? Boerenschuren, zolders bij mensen in appartementen, in woonhuizen, in tuinhuisjes. Dit jaar een lab midden in Roosendaal, midden in een dichtbevolkte woonwijk naast een speeltuin nota bene. Levensgevaarlijk. Dus ja, hoe bizar wil je het hebben. Zakt je af en toe de moed niet in de schoenen? Dat je denkt: hoe kan je hier... Want je rolt er drie op, maar dan komen er weer negen terug, lijkt het. Wij schatten in dat we één derde pakken van de labs hier in de eenheid. Dat waren er het afgelopen jaar zo uit mijn hoofd twaalf. Dat betekent dat we er 24 niet gepakt hebben.
Willem Jan laat mij het laatste lab zien, waar de topstukken staan. Wat horen we nou? Ga maar kijken. Wat vet. Een ampullenstamper. Hier komen de pilletjes uit. Het eindproduct. Zijn dit soort spullen moeilijk om aan te komen? Het is in ieder geval een ontzettende investering. Je moet denken dat zo'n pillenmachine tussen de 30 en de 80.000 euro kost. Dus wij zijn natuurlijk het allerblijst als we zo'n machine kunnen onderscheppen zonder dat die ooit gebruikt is. Maar ook als we hem uit een lab kunnen weghalen, dan brengen we daar wel een redelijke slag mee toe.
En het is weer een gore bende. Overal stof. Maar die mensen zijn toch permanent high als je in dit soort stoffende, walmende bende de hele tijd aan het werk bent? Dat durf ik zo niet te zeggen. Het lijkt me niet heel goed voor je gezondheid. Je gaat in ieder geval wel lachend naar je werk. Dat zou best kunnen. En uiteindelijk hopen wij dat we ze huilend in de cel krijgen. Dat snap ik, en terecht.
