De papieren handdoek, oftewel de keukenrol, is een Amerikaanse uitvinding uit de jaren 20 van de vorige eeuw. Het idee van de wegwerphanddoek sloeg aan, dus rond de jaren 30 werden ze al in grote aantallen verkocht. Zelfs de meest onsmakelijke ongelukjes zijn in een handomdraai opgelost dankzij deze uitvinding. Een keukenrol is altijd handig als er iets is gemorst, iets moet worden gepoetst of als de keukenhanddoek niet om aan te raken is. Het geciseleerde patroon, oftewel die bobbeltjes, hebben ook een functie. Juist daarin kan veel vocht worden opgenomen. Dit merk gebruikt alleen 100 procent gerecyclede papiervezels, voornamelijk afkomstig uit kantoren. Het papier wordt vermalen tot de vezels vrijkomen. Die worden gemengd met water, tot papierpulp. Een filter haalt alle rommel eruit, zoals heel veel nietjes en die ruitjes van vensterenveloppen. De volgende machine verwijdert de inkt, door lucht in de pulp te blazen. De inkt blijft aan de luchtbellen zitten, die naar boven drijven en afgevoerd worden. De schone pulp gaat door een pers, die er met behulp van een aantal rollers al het water uit perst. Deze lap is nog niet bruikbaar, dus een schroef breekt hem weer in stukjes. Met waterstofperoxide wordt de pulp mooi wit gemaakt. Daarna wordt alles grondig uitgespoeld met schoon water. Het volgende mogen we niet laten zien van de fabriek: een speciaal chemisch middel wordt meegemengd terwijl ze er een rol papier van 2,5 meter breed van maken. Dat middeltje zorgt ervoor dat het papier ook stevig blijft als het nat is. Want anders viel het, net als toiletpapier, meteen weer uit elkaar. Het papier wordt opgewikkeld tot gigantische rollen. Maar we zijn er nog niet, want dit krijg je natuurlijk nooit in je boodschappenwagentje. Twee rollen worden tegenover elkaar gezet en leveren allebei 1 laag van dit dubbellaags keukenpaper. Maar voor ze dat doen, wordt eerst een monster genomen van elke rol. Een laborant controleert de stevigheid zowel nat als droog. De testmachine trekt aan twee kanten en registreert bij hoeveel kracht het papier scheurt.
Op de verpakkingslijn krijgt 1 rol een reliëflaag van een ciseleermachine. Dan wordt er een dun laagje lijm op gespoten. Nu worden de twee rollen samengevoegd: de onderste is gewoon plat gebleven. Een scherp mes maakt de kartelrand, zodat je er straks makkelijk 1 vel vanaf kunt scheuren. Een machine windt 100 vellen om een kartonnen koker. Dat is de lengte van 1 keukenrol.
In deze machine kan de lijmlaag even drogen. De volgende halte is dan de snijmachine, want ze zijn nu nog een tikkie aan de lange kant.Een cirkelzaag snijdt ze in rollen van vijfentwintig centimeter. Dat is een standaardmaat, zodat elke rol op elke houder past. Dan worden de rollen per zes of per twaalf bij elkaar gelegd, om daarna verpakt te worden. De inpakmachine wikkelt een aantal rollen in bedrukt plastic. Dat met een beetje warmte keurig dichtgeseald wordt. Een gezin gebruikt makkelijk 1 of 2 rollen per week. Dat zijn heel veel keukenrollen die er in het hele land doorheen gaan. We zouden we eens wat minder moet morsen!