Mijn naam is Herman van Druten en ik ben ter plaatse. Je kent het gevoel vast wel. Je loopt ergens binnen en weet zeker dat je daar al eerder bent geweest. Maar je weet niet waar en wanneer je dit hebt meegemaakt. Dat noemen we een déjà-vu. Maar wat is dat nu eigenlijk?'
Déjà-vu betekent in het Frans ‘reeds of al gezien’. De oorzaak van het bekende psychologische verschijnsel déjà-vu ligt in het brein. Alleen wetenschappers zijn het niet eens over hoe het precies ontstaat.
Een van de populairste theorieën is dat er bij een déjà-vu kortsluiting ontstaat in de hersenpan. Au.
Normaal gesproken wordt wat we zien in de hersenen eerst doorgesluisd naar een gebied dat ons bewust maakt van wat we waarnemen. Zo weten we waar we naar kijken. Pas daarna wordt onze waarneming in het geheugen opgeslagen.
Bij de kortsluiting, volgens deze theorie de déjà-vu, gaat er iets mis.
Au. Wat we zien komt eerst in ons geheugen terecht en daarna worden we ons er gerust van. Bewust van. Doordat het beeld wel al was opgeslagen in de hersenen, en de bewustwording pas later komt, lijkt het alsof het beeld een herinnering is.
Een soort mindfuck van de hersenen dus. Een andere theorie is dat een déjà-vu ontstaat als je situaties en herinneringen in je brein fout combineert.
Je hersenen zitten vol met gebeurtenissen en plaatsen die je hebt onthouden en soms kom je in een nieuwe situatie die erg lijkt op iets wat je eerder hebt meegemaakt of gezien. Je hersenen maken dan de denkfout dat iets echt voor de tweede keer gebeurt. Eigenlijk een onechte herinnering of een déjà-vu dus.
