Hagelwitte stranden, een felblauwe zee: Bonaire heeft het allemaal. Wat een stank! Ja. Dat is wel iets...Het is echt heel erg. Een heel een hoop verrotte dingen samen. Toeristen bezoeken Bonaire graag vanwege de prachtige natuur. Maar daar gaat het niet zo goed mee. De biodiversiteit neemt af. Er is overbevissing en essentiële ecosystemen zoals koraalriffen en mangroves hebben het zwaar te verduren. Je ziet daarzo, die stukken mangroves die helemaal grijs zijn, dat is mangrove dat dood is gegaan door het aangespoelde sargassum. Het is niet altijd duidelijk wie er verantwoordelijk is voor het beschermen van deze kwetsbare natuur. En met een eiland waar 40 procent van de mensen nauwelijks nog kan rondkomen door de gestegen prijzen is de situatie zeer complex. Stacey McDonald onderzoekt hoe je natuurbeschermingsprojecten kunt laten slagen. Als sociaal psycholoog probeert zij alle betrokken partijen te begrijpen en op één lijn te krijgen. Alles wat met natuurbescherming of natuurbeheer te maken heeft en ook hoe mensen omgaan met de natuur, dat is allemaal onze keuze, ons gedrag. En daar komt psychologie wel handig van pas om mensen beginnen te begrijpen en weten hoe je daar mee om moet gaan. Nu spreken we af met Sena van Stinapa. Een van de van de uitdagingen waar ze nu mee te kampen hebben is het aanspoelen van sargassum. Bonaire wordt bedreigd door sargassum. Dat is een soort zeewier dat sinds 2018 in grote hoeveelheden aanspoelt. Het zwart gat helemaal hoopt zich op in mangrovebossen die aan de kust groeien en hierdoor langzaam afsterven. Hee. Hai. Hallo. Alles goed? Hoeveel was er hier? Dit was helemaal vol. Dus je kon geen zee zien hier. Zo erg was het dit keer. Hoe ruimen jullie dit op? Hoe gaat dat in z'n werk? Dus eigenlijk het proces is: zes uur 's morgens komt een van de Rangers of de chief-ranger langs kijken de hoeveelheid. We moeten alles zo snel mogelijk weghalen doordat het gaat rotten na drie dagen ongeveer. We krijgen wel hulp van volunteers, dus wel mensen die gewoon hun tijd aan ons lenen en geven om ons te helpen. En we zijn heel dankbaar voor dat want zonder hen is het eigenlijk niet mogelijk om het zo snel weg te halen. Mangrovebossen zijn essentiële maar kwetsbare ecosystemen. Ze beschermen het eiland tegen stormen en zijn belangrijk voor de biodiversiteit. De wortels krijgen geen zuurstof. Wij hebben al een stuk mangroves die we hebben verloren, die zijn allemaal doodgegaan. En dat willen we niet. Er liggen booms in het water die ervoor zorgen dat het zorg als ze niet in de mangroves terechtkomt, maar juist in de richting van het strand wordt geduwd waar het kan worden opgeruimd. Alleen er is maar 650 meter aan booms beschikbaar, terwijl studies hebben aangetoond dat er wel 2800 meter nodig is om de mangroves goed te beschermen. Half miljoen kunnen we alles doen, maar het is ook mankracht. Het is ook machines betalen, grote wagens om schoon te maken. Het is een structureel probleem, dus we moeten ook structureel oplossen en we kunnen niet elk jaar gaan kijken: oké, hoe gaan we dit jaar aanpakken? Want iedereen komt wel op vakantie en willen lekker bij het strand leggen. Het is niet leuk wanneer er een hoop sargassum daar ligt of wanneer het stinkt, maar dat is hier de realiteit. Veel vissen die komen naar mangrovegebieden en die leggen dan hier hun eitjes. Er is veel eten, er zijn veel schuilplekken, dus is een hele veilige, rustige omgeving voor hun een groot te worden. En als ze groot genoeg zijn, dan gaan ze de open zee op. En uiteindelijk worden ze daar dan ook gevangen. Dus als de mangroves goed in stand zijn, dan zorgt er dus ook voor dat er genoeg vissen zijn voor het ecosysteem, maar ook voor mensen om te eten.
