In die tijd, tot zo'n 30 jaar geleden werd Zuid-Afrika geregeerd door een kleine groep witte bewoners met Europese voorouders. Met een ingewikkeld systeem van rassenscheiding werd het overgrote deel van de zwarte Zuid-Afrikaanse bevolking onderdrukt, uitgebuit en buiten spel gezet. Dat systeem had een Nederlands klinkende naam: Apartheid. In dit apartheidmuseum in Johannesburg kun je zien hoe dat verschrikkelijke systeem bijna een halve eeuw heeft stand gehouden. In het Zuid-Afrika tijdens de apartheid bepaalde de kleur waarmee je geboren werd je toekomst. Om je dat onrechtvaardige gevoel mee te geven krijg je bij de ingang van 't museum een identiteit toegewezen. Wit of niet-wit. En tijdens de Apartheid maakte dat ontzettend veel uit. Ik ga naar binnen als, even kijken… een wit persoon. Hier zie je hoe geraffineerd en fijnmazig dat systeem in elkaar zat. Alle inwoners van Zuid-Afrika werden geclassificeerd en kregen pasjes. Op de pasje stond je ras. Het kon gaan om witte of zwarte inwoners, Aziaten. En er was een groep van mensen die noch zwart, noch wit waren. En die kregen de naam 'Coloured'. Speciale commissies bepaalden tot welke categorie je behoorden. En dat was belangrijk want in het dagelijks leven hing alles van die categorieën af. Was je wit, dan kon je volop genieten van de welvaart die Zuid-Afrika bood. Was je zwart of had je een kleur, dan was je tweederangs burger en werd in het openbare leven buitengesloten. Overal was die scheiding aanwezig. Op bussen, in parken, op stations. Zelfs de openbare toiletten hadden aparte ingangen. Gemengde huwelijken waren verboden. Dus mijn witte moeder had nooit met mijn donkere vader mogen trouwen. En ik had tijdens die Apartheid niet mogen bestaan. De categorie waarin je ingedeeld werd bepaalde welk werk je kon doen en hoeveel je verdiende. Natuurlijk waren de beste baantjes gereserveerd voor de witten. EEN van de apartheidspresidenten, die is geboren in Nederland…Hendrik Verwoerd probeert het apartheidssysteem uit te leggen. Of eigenlijk, goed te praten. De schijnheiligheid droop er vanaf. De buren waren helemaal geen buren. Want voor de buren gelden andere regels dan voor jou. En hier zie je een wand met regels en wetten die werden ingesteld om de rassen van elkaar te scheiden. Apartheid was geen nabuurschap, het was een gruwel. De scheiding werd niet alleen vastgelegd in wetten, maar ook op de landkaart werden bevolkingsgroepen gescheiden. Het grootste gedeelte van het land, inclusief de steden, was voorbehouden voor de witten. Miljoenen anderen werden gedwongen om te wonen in de 'thuislanden'. Vaak arme, onherbergzame gebieden aan de randen van Zuid-Afrika. Omdat witten in de stad werknemers nodig hadden voor hun bedrijven mochten zwarten wel in de stad komen werken. Ze kregen er een speciaal pasje voor. Zolang ze werk hadden, mochten ze wonen in de zogenaamde townships. Speciale wijken aan de randen van de steden. Die werden uit de grond gestampt en bestonden uit barakken en huisjes. Was er geen werk meer, dan moesten de inwoners terug naar 't thuisland. Het verzet tegen de apartheidsregering groeide. Het regime werd gedwongen om te onderhandelen met verzetsstrijders. Die onderhandelingen werden gevoerd met Nelson Mandela. Hier nog te zien in het oude Soweto. Hij zou later de eerste zwarte president van Zuid-Afrika worden.
