Wie heeft de emoji bedacht?

Met emoji’s kun je heel makkelijk iets duidelijk maken. Ze zijn in 1999 bedacht door de Japanse programmeur Shigetaka Kurita. Maar er zijn ook emoji’s die vaak verkeerd begrepen worden. Eva praat erover met Lilian Stolk, die een boek schreef over emoji.

Nou ja. Ik stuur een berichtje met een grapje, maar diegene heeft het niet door. Heb je dat ook wel eens? Als je er een lachende emoji bijzet...Tadaa. Kijk. Dan schiet die ander gelijk in de lach. Als je door je emoji-toetsenbord scrolt, kom je een aantal merkwaardige tekens tegen. Zoals eh... Deze bijvoorbeeld. Dat stokje met die balletjes. Of dit cirkeltje. En je ziet ook tekens met mensen, zoals deze. Of deze. Kijk, ik zie dat het om mensen gaat, maar wat het betekent...ik heb geen idee. Dit is Lilian, jij weet veel over emoji's. Je hebt er zelfs een boek over geschreven. Ja. Dus jij kunt vast vertellen wat deze emoji betekent. Ja, dat is een Dango, een Japans toetje. En je hebt ook dat rondje met dat roze erin. Ja, die. Dat is ook een Japans etenswaar, dat zit in ramen, een Japanse soep. Dat is een soort viskoekje. Maar waarom is het allemaal Japans? Dat komt omdat de allereerste emoji's bedacht zijn door Shigetaka Kurita. Dat is een computerprogrammeur. Oke. Hoe weet je dat allemaal? Ik heb hem voor het boek geïnterviewd. Hij heeft me alles verteld over hoe hij het toen bedacht heeft. Vanaf wanneer gebruiken we eigenlijk emoji's? Wij gebruiken het ongeveer 10 jaar, maar in Japan is het al veel ouder. 20 jaar gebruiken ze daar al emoji. Kurita had ze bedacht toen wij zulke telefoons hadden. O ja, dat is echt een oude he? Ja. Met een heel klein schermpje, heel veel toetsen. Op dat schermpje konden vooral letters worden weergegeven. Terwijl het soms heel handig is om ook beelden er bij te hebben. Bijvoorbeeld bij een weerbericht. Dan wil je zien dat het zonnig wordt en niet lezen: zonnig. Emoji is een Japans woord. Het is een samenvoeging van twee Japanse woorden. E, dat is beeld. En moji is karakter. Oh, dat is dus beeldkarakter. Ja, eigenlijk beeldletters. Hoe zagen die allereerste oer-emoji's er dan uit? Die waren heel pixel-achtig. Ze konden maar uit 12 bij 12 pixels bestaan. Dat waren er ook maar 176. Dat ziet er echt uit als de opa's en oma's van al onze smiley's. Hartjes, gezichten en...Klopt. En misschien wel daarom hangen ze ook in het museum. In New York. Waarom is dat? Omdat dat het begin is van de digitale beeldtaal die we nu hebben. Ja. Zijn de emoji's in de afgelopen jaren veel veranderd? Ja, zeker. Eerst werd emoji alleen in Japan gebruikt. Duw waren het vooral Japanse dingen. En nu de hele wereld emoji gebruikt wil ook de hele wereld objecten die voor hun belangrijk zijn. Ja. Bijvoorbeeld een meisje dat een hoofddoek draagt, die wilde graag een hoofddoek-emoji. Ja. En je hebt natuurlijk al die verschillende huidskleuren. Tegenwoordig. Ja, precies. Ja. Zullen we afsluiten met de meest gebruikte emoji? Ja, laten we dat doen. Oke, komt-ie.