Voor sommige mensen zijn geluiden als klikken met een balpen, het kraken van chips en sloffende voeten niet zomaar irritant, maar echt heel vervelend. Dat noem je misofonie.
Lotte's vader die zijn voeten niet goed optilt:
Stop met sloffen!!
Of haar broer, die een broodje eet. Stop met smakken!
Het zijn geluiden waar Lotte helemaal gek van kan worden.
Ik hoor dat geluid dan echt heel erg.
En dan kan ik nergens anders meer aan denken.
Hou op met klikken.
Als ik dan die geluiden hoor, dan zou ik die mensen wel iets vreselijks willen aandoen.
Liever dan dat ze nog verder gaan met zo'n geluid.
Al op jonge leeftijd kwam Lotte erachter dat zij sommige geluiden heel sterk hoort en ze totaal niet kan verdragen.
Toen lag ik in bed, en toen moest ik huilen omdat mijn moeder een appel aan het eten was en daar kon ik zo niet tegen.
En toen kwam m'n moeder bij me, en toen wist ze wel dat er iets aan de hand was.
Door te zoeken op internet kwamen ze erachter dat het misofonie was.
Het is zeg maar niet alleen vervelend, het is echt haat voor die dingen.
Het is echt dat je zo'n eh soort van woedeuitbarsting hebt, dat je dat niet echt tegen kan houden.
Ook op school heeft Lotte er last van.
Als iemand bijvoorbeeld klikt met een pen.
Of als iemand teveel beweegt.
Klasgenootjes proberen rekening te houden met Lotte.
Ik wiebel heel vaak met m'n voeten en dan zegt Lotte dat ze dat niet fijn vindt, en dan stop ik wel ermee.
En als Lotte zich serieus moet concentreren is er nog een andere oplossing.
Ik mag tijdens toetsen in andere ruimtes zitten en ja dat vinden ze goed en dan ga ik even apart zitten en dan heb ik oordopjes of een koptelefoon op.
Marthe is gedragstherapeut en helpt kinderen met misofonie.
Wat mensen met misofonie heel vaak horen, is van ah ja dat heb ik ook.
Ik vind smakken ook vervelend.
Het is wel echt belangrijk om te weten dat dit verder gaat dan gewone irritatie.
Nee, geen gewone irritatie, maar een ernstige aandoening is het met best veel gevolgen.
Zo kunnen de meeste kinderen uit deze groep niet samen met anderen eten.
Ik eet thuis niet aan tafel.
Ik eet eigenlijk altijd boven.
Tijdens de therapie krijgen de kinderen oefeningen, bijvoorbeeld met video's, om rustiger om te leren gaan met de geluiden die ze horen.
Bij de video's is het zeg maar de bedoeling dat je hersenen een beetje door de war raken zeg maar.
Want je hoort het irritante geluid, maar je ziet het fijne beeld dan.
Bij het sloffen van haar vader, moet Lotte proberen te denken aan het verven van een schilder.
En het geluid van chips eten?
Dat is net zoiets als lopen door bladeren.
We proberen die geluidjes weer te koppelen aan iets leuks, of iets wat ze vrolijk vinden of waar ze blij van worden.
Om te kijken of we dan op die manier tot een nieuwe meer neutrale reactie kunnen komen.
Altijd als ik nu mn vader hoor sloffen, dan denk ik vaak aan iemand die met een kwast bezig is.
Ook in de sportzaal zijn er oefeningen.
Okee kijk hoe hoog je wilt gaan.
Terwijl de kinderen opdrachten moeten doen, is iemand anders luidruchtig aan het eten.
En de kinderen moeten proberen zich niet te laten afleiden.
Tot nu toe is er geen genezing voor mensen met misofonie.
Het enige wat ze in de therapie proberen, is ervoor te zorgen dat de kinderen er voortaan minder last van hebben.
Het gaat nooit helemaal weg, maar ik hoop wel dat ik er beter mee leer leven.
