Clipphanger

In de Middeleeuwen is de pest een gevreesde ziekte die vrijwel altijd de dood tot gevolg heeft. Inmiddels is de ziekte uitgeroeid en is er antibiotica uitgevonden.

In de 14de eeuw wordt Europa overvallen door een mysterieuze ziekte: mensen worden onrustig, ze krijgen koorts en enorme puisten en builen zo groot als appels. Er komen zwarte vlekken op de huid en het is ook bloed spugen geblazen! Dat is allemaal niet best, dat is de pest.
De meeste mensen denken dan dat de pest een straf van God is, maar niemand weet waar het precies vandaan komt. Maar wel waar het heengaat: naar de begraafplaats, want pestlijders overlijden binnen 2 tot 8 dagen. Al vrij snel heeft de pest vrij spel: hele gebieden worden uitgeroeid. En zo ongeveer elke tien jaar is er weer een nieuwe uitbraak. In 1664 maakt een pestepidemie in Amsterdam zo'n 25.000 slachtoffers. Een treurige zaak, behalve voor de mensen die op een huurwoning wachten.
Inmiddels weten we dat de pestbacil verspreidt wordt door vlooien die op ratten leven. Zij springen over op mensen en die kunnen dan – letterlijk - de pest krijgen. Bij ons gebeurt dat voor het laatst in 1929, in de haven van Rotterdam. Mocht je nu nog de pest oplopen, dan liggen de draaiboeken klaar: je wordt eerst in quarantaine geplaatst, om te voorkomen dat andere mensen besmet raken. Je krijgt antibiotica toegediend, en een pak kaarten om een weekje lekker in je eentje te patiencen. Pest relaxed.