Nieuwe tot slaaf gemaakten uit Afrika worden op de slavenmarkt in Paramaribo verkocht. Handelaren en toeschouwers komen kopen en kijken hoe de tot slaaf gemaakten per opbod worden verkocht.
Den dezer arriveerde alhier het Hollandsche Fregat Schip genaamd De Standvastigheid. Gevoerd bij Kapitein Karel Bredou, komt van Middelburg laatst van D'Elmina. Geladen met een armazoen slaven van 200 koppen, gedestineerd naar Suriname.
En hier worden met regelmaat slavenverkopen gehouden waarbij grote aantallen slaven tegelijk worden verkocht. Vertegenwoordigers van plantages uit heel Suriname komen hier naartoe om nieuwe slaven in te kopen. John Stepman, een Schots/Nederlandse tekenaar en militair, beschrijft hoe de slaven worden opgekalefaterd om op de markt de kooplust op te drijven.
Als een schip is aangekomen, worden de negers op het dek gebracht. Men laat hen zuivere lucht inademen, men wast hen, verfrist hen met planten, bananen en oranjeappelen. Zonder scheermes, zelfs zonder zeep, met alleen een stuk glas tekenen ze beeltenissen als zonnen en halve manen bij elkaar op het hoofd. Hierna gaan ze aan land om te koop gesteld te worden.
Komt dat zien! Komt dat zien! Nieuwe verse slaven uit Afrika! Om 2 uur in het Veilinghuis. Nieuwe verse slaven, komt dat zien, dames en heren, komt dat zien!
Meer dan een kwart miljoen slaven zijn er verkocht. En hoe dat in zijn werk ging vertelt André Lore. Hij is een jeugdheld van mij, die vroeger een televisieprogramma had over de Surinaamse geschiedenis. Nu is hij oud en bijna blind, maar nog even scherp en gepassioneerd als toen.
Kijk: de dag van de veiling, dat werd natuurlijk op de plaats waar de veiling gehouden zal worden, daar kwam de veilingmeester uiteraard en er werden slaaf of slavin of meerdere als er meerdere waren, die werden dan op de plaats van de veiling gebracht. En daar kwamen natuurlijk de mensen die geïnteresseerd waren in kopen, maar vaak ook mensen die gewoon iets leuks willen zien, die iets leuks willen meemaken hè. Kijk: men lette in de eerste plaats op de leeftijd. Hij moest dan zijn zo tussen 15 en 35 jaar. Dat was de ideale leeftijd. Men werkte met een eenheid die men noemde: “Picor de injos”. Dat was de eenheid waarin de waarde van de slaven werd uitgedrukt. En een slaaf die gezond was, tussen 15 en 35, dat was 1 picor de injos. Maar een jongen beneden 15 die gezond was, was dan 2/3 picor de injos. Een vrouw boven 35 was ook een halve picor de injos.
Meneer Lore, Ik sta er. U bent de veilingmeester, ik sta.
Mijne heren, hier hebben we een gezonde slaaf, een stevige jongeman, 30 jaar oud en deze man is een volledige picor de injos. Je mag eraf stappen.
105 gulden, één man. 65 gulden, één meisje. 105 gulden, één man. 160 gulden, één meisje. 75 gulden, één jongen. 105 gulden, één man. 190 gulden, één vrouw. 105 gulden…
