Van het een kwam het ander

Het is 26 september 1983, midden in de Koude Oorlog tussen de VS en de Sovjetunie. In Moskou rinkelen de alarmbellen voor een naderende Amerikaanse kernaanval. Maar Stanislav Petrov houdt het hoofd koel. Zijn onderbuikgevoel zegt: dit is vals alarm. Petrov besluit de Sovjet-legertop niet in te lichten, en gelijk had ie. Van het een kwam weer het ander. Petrovs beslissing om niets te doen, behoedde de wereld voor een nucleaire oorlog.

Van het een kwam het ander. Het onderbuikgevoel van de luitenant-kolonel. Dit is Stanislav Petrov. Hallo, ik ben Stanislav Petrov. Stanislav was luitenant-kolonel in de Russische luchtmacht. Het was een spannende fase in de Koude Oorlog. Een periode waarin Amerika en de Sovjetunie elkaar ontzettend wantrouwden. Amerika organiseerde provocerende militaire oefeningen. Daardoor was de president van de Sovjetunie, Joerie Andropov, op zijn hoede voor een Amerikaanse verrassingsaanval. Het was aan Stanislav om het waarschuwingssysteem voor nucleaire aanvallen in de gaten te houden. Bij een aanval van Amerikaanse raketten moest hij direct zijn superieuren bellen. Zij konden, met een simpele druk op een rode knop, een nucleaire tegenaanval inzetten. Beide partijen hadden zoveel atoomwapens dat ze de hele wereld konden vernietigen. Het was net na middernacht toen Petrov op de radar vijf rode stippen zag verschijnen. Als hij het scherm moest geloven, zouden vijf raketten Moskou binnen enkele seconden vernietigen. Er was geen tijd te verliezen. Hij moest direct alarm slaan. Maar hoe betrouwbaar was het systeem eigenlijk? En waren vijf raketten niet wat weinig voor een serieuze Amerikaanse aanval? Zijn team keek hem vol spanning aan. De tijd drong. Petrov wist dat een verkeerde keuze de dood van velen zou betekenen. Het zweet droop van zijn gezicht. Petrov pakte de telefoon. Toch besloot hij zijn superieuren niet te waarschuwen. Zijn onderbuikgevoelens vertelden dat dit een vals alarm was. De juiste keuze, zo bleek. Had hij wel zijn militaire leiding gewaarschuwd, dan was de kans groot dat zij wel op de rode knop hadden gedrukt, met een nucleaire oorlog als gevolg. En zo kwam van het een het ander. En leidde niets doen, tot het redden van de wereld. Een kleine gebeurtenis had grote gevolgen. Maarja, zal je denken. Misschien maken mensen wel elke dag beslissingen waardoor de wereld niet vergaat. Dat heeft alleen niemand door. Hoe vertellen we de geschiedenis van dingen die niet zijn gebeurd? En wat was er nog meer aan de hand waardoor de wereld niet verging tijdens de Koude Oorlog?