Ivo (11) las als állereerste het boek Mot en de metaalvissers. Hij vertelt over Mot, die eigenlijk Vlinder heet. Maar Mot past beter bij haar, vindt ze zelf. Mot heeft een voorkeur voor zwarte kleding en roestige praktijken. Ze doet voordat ze denkt en deinst nergens voor terug.
Welkom bij de waanzinnige podcast. Ik ben Ivo en dit is Mot en metaalvissers. Ik ben Ivo, maar wat zei ik net al. Ik skateboard en ik speel viool. En ik ga volgend jaar met middelbare school. Ik begin maar met een grote vraag wat vind jij het belangrijkst in het leven? Uhm, dat je plezier hebt en dat je weinig ruzie met andere mensen hebt en conflicten. Het is vaak wel passend bij deze tijd hé. Ja, met Oekraïne enzo. Ik vind dat die Poetin met z'n handen van andere landen af moet blijven. Maar uh Ivo, waar gaat dit boek eigenlijk over? Het gaat over een meisje die een duikboot vind en haar moeder is er helemaal niet blij mee, want die maakt make-up en ze houdt niet van de vieze roestige dingen. En met die duikboot gaat ze dan de tunnel in om een mysterie op te lossen. Een hele bijzondere duikboot. Dan scant ie haar gezicht en hoor je een bliep en dan komt de hendel te voorschijn en het gaspedaal. Het lijkt wel of alleen mot de boot mag besturen, want als iemand anders plaats neemt, dan komt er geen hendel en ook geen gaspedaal. Maar we gaan nog even één stapje terug, want wie vindt er nou een duikboot? En hoe komt dit meisje aan de naam mot? Mot heet eigenlijk vlinder vanaf haar geboorte. Die naam gaf de moeder, omdat ze fladderig en kleurig wou dat haar kind was, maar dat was mot niet. Op de zesde ging ze het haar van haar poppen zwart verven en dat soort dingen. Uhm en ze wou Mot gaan heten omdat dat een beetje bij haar past vond ze. En ze hield ook heel erg van zwart, maar dat vind die moeder niet zo leuk. Nee, die moeder is echt totaal anders zeg. Die moeder die maakt make-up en die doet allemaal klanten en die wil niet dat de klanten der dochter zien omdat die helemaal in zwart gekleed is enzo. Uhm en die vindt het heel leuk om allerlei strikjes en dingen en kledingadvies te geven, maar dat vindt Mot helemaal niks. Ja precies, Mot en haar moeder, dat is echt een verschil van dag en nacht. Mmm, ik weet niet of je dat goed zet, want dag en nacht zijn helemaal verschillend, maar ik denk meer als er een soort schemer nacht in de schemer dag want er zit ook nog iets in dat ze ook wel een beetje bij elkaar zijn want ze hebben alle daarbij wel iets met kleren, alleen een andere kledingsmaak. Jullie willen natuurlijk weten hoe Mot aan een duikboot komt. Dat begint bij meester Lucas. Haar invalmeester die is ook aan het metaalvissen. Metaalvissen is precies zoals het woord zegt, een manier om naar metaal te vissen. Aan het eind van de draad zit alleen een magneet in plaats van een haak met een worm. Je gooit je magneet in het kanaal en alles van metaal klikt of klonkt zo aan de magneet vast. Vanaf dat moment is ze vastberaden om een magneet te kopen. Endie magneet die koopt ze in Rosie's metaalwinkel. En eerst zegt Rosie dat een magneet niks voor kinderen is, maar op een gegeven moment weet Mot der over te halen. En Rosie is een vrouw en in haar winkel liggen allerlei opgeviste dingen die zij koopt en dan weer verkoopt. En dat is heel leuk om daar in rond te kijken, want daar vind je allerlei tonnen en oude fietsen en stalen buizen. Ivo zou daar wel willen rondlopen. Hij gaat zelf vaak naar kringloopwinkels, maar wat is daar zo leuk aan dan? Gewoon dat het zo ongeordend is en dat er gewoon allerlei dingen liggen. Ook leuke dingen. Ik heb laatst ook een puzzel gevonden die nog helemaal nooit gelegd was, die nog in het folie zat. Ik heb nog een casino koffertje gevonden. Helaas heb ik der al een. Mot kijkt haar ogen uit. In Rosie's Roest de metaal winkel van Rosie en ze weet precies welke magneet ze wil kopen. Maar ze heeft niet genoeg geld. Maar een jongen uit haar klas die altijd nette spijkerbroeken draagt is een beetje het tegenovergestelde van haar. Wil haar wel helpen met het tientje, maar Mot is bang dat dan die jongen gaat zeggen dat voor één vierde zijn duikboot is. Ja, ze weet in het begin nog niet eens wat voor schat ze gaat vinden, maar ze denkt de hele tijd. Oh, straks, zegt hij het is voor een kwart van mij precies. Hoe heet ie eigenlijk van zijn voornaam? Vincent. En dan zegt Vincent dat die voor één vierde van hem is, maar daarna zegt ie meteen grapje. Dat hangt wel de hele tijd in de lucht hé. En vertrouwde jij Vincent meteen?Nee, nou, omdat ie een beetje omdat ie ook de hele tijd overhemde droeg. Een beetje geniepig overkwam volgens mij. Vincent is super netjes. Dat is sowieso verdacht vind Mot. Maar deze Vincent zegt ook nog eens dat hij het neefje is van Arkon Bolwerk. Arkon Bolwerk is degene die de baas is van alle huizen en de huur torenhoog houdt en alle leuke dingen laat slopen en alle speeltuinen weg laat halen enzo. Het Arkon, die bezit de hele stad en die is eigenlijk een beetje gemeen. Ja en alleen maar met één doel. Zoveel mogelijk geld verdienen. Mot is dolblij met haar duikboot. Lucas regelt dat de boot op de werf mag liggen. Daar liggen veel meer duikboten. Ze ontmoet Lely, een dame met een hanenkam. Zij leert haar varen in haar eigen duikboot. Er gaat een wereld voor Mot open. Er blijkt een hele onderwaterwereld te bestaan en op de werf voelt Mot zich helemaal thuis. De werf, daar wonen Lucas en Lely en iedereen daar woont in een duikboot. Uhm. En die duikboot? Die hijsen ze 's winters in het water om te gaan varen. Oh nee, zomers en 's winters geven ze optredens voor de uh. Hij is van de stad in, op de werven en lijkt zo te zweven. En ze kunnen ook allerlei dingen zoals weer jongleren met vuurballen en in bomen klimmen en salto's maken. En is dat een plek waar je graag zou willen zijn? Ja zeker ook omdat er gewoon veel natuur is. Zie het voor me met veel struiken en bomen, met een duikboot en de tussen met allemaal aardige mensen met kampvuur. En ja ik zit zelf ook op scouting en doe ook altijd dingen met kampvuren. En als je met zo'n groep bent bij een kampvuur, dat zat gewoon heel gezellig. Het spannendste stuk vond Ivo toen Mot in haar eentje een geheimzinnige tunnel in ging. Nou, ik was vooral op een gegeven moment. Toen stopte ik met lezen en toen was ik opeens twee uur aan het lezen, zeg maar. Waarvan ik dacht oké, ik heb het dus heel lang gelezen, maar voor mij voelt het echt als een paar minuten of zo. Dus dat gaan we even voorlezen. Hoofdstuk 34. Het zonneslot. Lely aanbod. Alles goed? Er klonk gekraak uit de luidspreker boven haar hoofd. Mot pakte de portofoon en drukte de knop in. Alles goed? Ze was zenuwachtig natuurlijk. Ze voelde haar hart kloppen in haar keel terwijl ze door het donkere water van het kanaal voer. Bij alles wat ze deed kwam de tunnel een stukje dichterbij. Maar in haar hoofd was het wonderlijk rustig. Ze wist precies wat ze moest doen. Het was spannend, maar niet eng. Het was nieuw, maar ze had alles geoefend. Ze was alleen. Maar ze wist dat Lelie achter haar aan voer en dat duiker Dave wachtte in de buurt van de tunnel ingang. In de verte zag ze de contouren van de oranje boei al. Lucas had gelijk gehad. Het was fijn om niet te hoeven zoeken naar de ingang. Ik ben bij de boei, zei ze. Goedzo. Ik vaar naar de rand van het kanaal en wacht daar. Mot remde af en stuurde de boot naar rechts. Daar in de kademuur doemde de holte op, die precies zo groot was als haar duikboot. Mot voer een stukje naar achteren en draaide de boot zo dat ie recht het gat in kon. Lely zie je Dave. Even blijven stil. Ja, ik zie hem door de periscoop. Hij zit aan de rand van de kade. Zijn voeten bungelen in het kanaal. Als er iets is, dan is hij in een paar slagen bij de tunnel. Ben je er klaar voor? Ja, zei Mot. Ik ga de tunnel in. Ze ging recht op haar kruk zitten en een moment dreef ze daar in het kanaal met een muur voor zich. Ze voelde dat de boot heel zachtjes mee bewoog met de stroming en de golfjes. De rommelige stilte van het onderwater zijn was al vertrouwd. Onder haar handen voelde ze de kleine ribbeltjes van de aanwijzing van Ritter. Ga, maar ga alleen. Nu ze zo dichtbij was had ze t idee dat ze de erfenis van Jacqueline bijna kon aanraken. Daar, in die tunnel, achter een poort die ze vanaf hier nog niet kon zien, lag een kist. Dat wist ze zeker. Het was een kist en in die kist lagen juwelen, armbanden van ridders vrouw en oorbellen, zoals de oorbel die ze vond toen ze met Lucas hengel mocht vissen. Die eerste keer. Even dacht ze aan haar moeder die hem met azijn had gelegd. Toen schudde ze haar hoofd. Ze moest zich nu helemaal concentreren op de tunnel. Ze ademde diep in en weer uit. Ze was er klaar voor. Ze voelde zich geen beginner in een gevonden boot meer. Ze was een metaalvisser, de kapitein van haar eigen duikboot. Ze was een Mot en ze ging een geheime tunnel in. Wil je weten waarom mot die tunnel in gaat, wie Ritter is en wie Jacqueline is? Dan moet je het boek gaan lezen. Maar, dat mot een hoofdpersoon is om van te houden. Dat is wel duidelijk. Ze is heel nieuwsgierig en ik ben dat ook wel een beetje. En ze wil de hele tijd nieuwe dingen ontdekken, schatten gaan zoeken en dat ze uhm die duikboot gaat doen omdat ze er meteen in wil gaan varen en dat ze meteen wil gaan metaalvissen zonder dat ze ooit heeft gelezen hoe dat moet. Ik vind het altijd wel leuk als hoofdpersonen anders zijn hoe iemand anders de wereld ziet. Daarom is het boeken ook zo leuk omdat vaak in het echte leven lukken dit soort dingen niet. Maar in boeken lukt het vaak wel en dat vind ik ook gewoon leuk. Alles kan in boeken. Ivo was de allereerste lezer van Mot en de Metaalvissers. Al voordat het boek gedrukt was, kreeg hij het manuscript toegestuurd. Hoe vond je dat? Ja, ik vind het leuk. Is wat anders dan een boek, maar ik ga het echte boek ook nog kopen. Hou je echt een toegestuurd. Echt? Hij had zich opgegeven voor deze speciale podcast omdat hij groot fan is van de schrijfster Sanne Rosenboom. Ik heb wel al een mini serie van oplossingen gelezen, behalve de laatste. Die heb ik dus niet gelezen. Die hebben ze nog niet in de schoolbieb. En die boeken voor Sanne Rosenboom, die lees ik vaak in de schoolbieb, maar daar zijn ze heel nieuwsgierig in. Ze willen de hele tijd alles oplossen en ze willen daar heel erg de wereld verbeteren. Maar zij gaan meteen tot actie over. En dat is net zoals met de mat en de metafoor. Ik zou het wat langer overwegen. Dit was mot en de metaalvissers. Een boek van Sanne Rosenboom met tekeningen van Sophie Pluim. Over twee weken dan zijn we er weer. Hoi, ik ben Akash en dit is het werkstuk of hoe ik verdwijn in de jungle. Toen ik eigenlijk om naar school ging kon ik bijna geen Nederlands dus ik wist niet wat school was eigenlijk zeg maar. Tot over twee weken.
