Bij professionele schaatswedstrijden draait het vaak om honderdsten van een seconde. Het is dus belangrijk dat de tijd van de schaatsers nauwkeurig wordt gemeten. Daarom dragen de schaatsers een zendertje. Maar er zijn meer manieren om de tijd waar te nemen.
Welkom in Thialf. Het ijsstadion van Nederland waar alle grote wedstrijden gereden worden. Het gaat daarbij om tijd. Dus hoe snel doe je over een bepaalde afstand. Vaak worden de wedstrijden beslist op duizendsten van een seconde. Hoe kun je die tijd zo nauwkeurig meten? Nu Moet Nuis de motor nog even aanzetten. Maar Lorentzen kan ook een kilometer rijden. Maar daar komt Nuis...Op twee honderdste verliest hij van Lorentzen. De tijd wordt bij grote schaatswedstrijden op vier verschillende manieren gemeten. Zodra het startschot klinkt, start een centrale elektronische klok in de kelder van het Thialf die is aangesloten op dit startpistool. En nu goed weg. Heel goed weg! Allereerst dragen alle schaatsers om hun enkel een transponder. Onder het ijs liggen 12 zogenaamde detectielussen. Iedere keer als de schaatser zo'n lus passeert wordt z'n tijd gemeten. Die informatie wordt doorgegeven aan dit kastje, om constant de snelheid van de schaatsers te meten. Dat is belangrijk voor de rondetijden. Lange klappen. Stoot voor stoot. 29.2! Van 30.1 naar 29.2. Er is alleen een klein probleempje met die transponders. Ze zijn niet nauwkeurig genoeg om tot op de duizendste van de seconde te meten. Daarnaast zitten de transponder om de enkel terwijl de punt van de schaats de eindtijd bepaalt. Vandaar dat er voor de precieze finishtijd een andere techniek gebruikt wordt. Namelijk de laser. Precies op de finish schijnt deze laserstraal naar een spiegeltje aan de overkant. Iedere keer dat die straal wordt onderbroken, wordt de tijd geregistreerd. Zodra de schaatser met de punt van zijn schaats door de straal rijdt, stopt de tijd. Zoals je ziet loopt de straal laag over de baan. Het kan dus voorkomen dat de schaatser met zijn punt omhoog over de finish komt. Dan stopt de tijd te laat. Daarom is er nog een derde methode: de fotofinish. Deze twee camera's zijn precies in dezelfde lijn als de finish opgesteld. En iedere keer als schaatsers finishen, maken ze een heleboel foto's. Heel snel achter elkaar. Zo kunnen ze nauwkeurig meten wie van de schaatsers er als eerste over de finishlijn gaat. Deze ruimtes zit bij grote schaatswedstrijden helemaal vol met tijdwaarnemers die alle systemen in de gaten houden. Jeroen is zo'n tijdwaarnemer. Heb jij wel eens meegemaakt dat schaatsers precies tegelijk over de finish gingen? Dat komt voor. En dan kijken we met fotofinish of er een winnaar is. Als het niet zo is, zijn beiden winnaars. Dus tijd is alles? Ja, schaatsen zonder tijd is niet leuk. Daar het vingertje de lucht in van Sven Kramer! Met een 29er als laatste ronde
