Manga zijn Japanse strips. Je herkent ze aan de grote ogen van de personages en de puntharen. De personages hebben altijd iets schattigs. Er wordt veel gebruik gemaakt van beeldtaal, zoals grote zweetdruppels.
Ik ben op de jaarlijkse conferentie voor liefhebbers van Japanse tekenfilms, de anime, en de Japanse strips, de manga. De een beweegt en de ander lees je. Dat kan zijn in een boekje, bijvoorbeeld. Maar ook gewoon op je tablet. Manga is ontzettend populair in Japan. En zoals je ziet: ook in Nederland is het superhip.
Manga herken je meteen. De personages hebben altijd iets schattigs. Want ze hebben van die enorme ogen. En ook die puntharen zijn heel typerend. Veel tekst is er niet, maar wel heel veel plaatjes. Als je ze leest, is het net of je een film kijkt. Je leest ze razendsnel. 'Manga' is Japans voor 'fantastische beelden'. En de maker van een manga noem je een mangaka, de striptekenaar.
Dit is een Nederlandse mangaka, Aimee de Jongh. Tenminste, misschien zie jij jezelf wel meer als striptekenaar? Nou, toen ik begon tekende ik wel in de manga-stijl. Maar inmiddels is het een beetje veranderd. Ja, want dit is wel ietsje anders dan deze typische manga. Ja. Maar als je goed kijkt zie je dat ik nog steeds manga-invloeden gebruik. Bijvoorbeeld die grote ogen, en de neusjes. Ja, die zitten erin. En als je manga vergelijkt met de westerse, Europese stijl, die van jou is een mix. Wat is het verschil? Dat kan ik je het beste laten zien in mijn studio.
Nou, welkom in mijn studio. Dank je wel. Kijk, hier zien we meteen het verschil. Dit is een typische Europese strip. Wat meteen opvalt, is dat de plaatjes netjes naast elkaar staan. En ook in vier stroken onder elkaar. Heel geordend. En dit is dan weer een typische Japanse manga. Wat je meteen ziet is dat de plaatjes heel chaotisch zijn. Verschillende aantallen, verschillende groottes. Maar ook wel weer heel dynamisch. Ja. Het meest opvallende is misschien wel typische manga-tekenstijl. Wat is volgens jou 'typisch manga'? Dat kan ik je het beste laten zien als ik jou teken.
Ik zal je eerst tekenen als Europees stripfiguur. Jij tekent dus op de computer. Ja, alles gaat tegenwoordig op de computer, dus tekenen ook. Herken je jezelf al een beetje? Wel een beetje een grote neus! Dat hoort bij de Europese strip. Ze noemen het de 'grote neuzen-stijl'. Het komt eigenlijk uit Asterix. Het maakt het wat grappiger, wat luchtiger. Nou, dit ben jij als Europees figuur. Mooi! Wat mij betreft kan-ie zo een stripboek in! Nu ga ik je tekenen als Japans stripfiguur. Dat is heel anders.
En het grootste verschil, dat zie je nu al, dat zijn de ogen. Wat ze ook wel gebruiken bij de manga-stijl zijn de rasters. Ze kleuren niet de plaatjes in, het is zwart-wit. En ze gebruiken puntjes om de vlakken op te vullen. Ik zag ook allemaal gekke tekentjes. Japanners gebruiken een bepaalde beeldtaal om uit te drukken hoe iemand zich voelt. Bijvoorbeeld schaamte, dat kun je uitdrukken met lijntjes op het hoofd. Nu denken alle Japanners dat jij je enorm schaamt. Ik schaam me kapot. Haha! En om het een beetje te versterken een enorme zweetdruppel. Oh! Als we ze nu naast elkaar zetten, zie je dat de manga veel intenser is. En dat emoties een veel grotere rol spelen. Dat is ook wat mij zo aantrok in manga. Het is precies hoe ik me voel, uitgedrukt in een figuurtje.
Het allereerste boekje dat jij uitbracht ging ook over manga. Hoe oud was je toen je dit schreef? Ik was 17 jaar. Echt, 17 jaar? Ja. En het grappige is: wat jij mij nu vertelt is een beetje hetzelfde als wat je hier laat zien: Wat manga is. Inclusief die typische manga-uitdrukkingen: boos, verdrietig. Ik kan wel laten zien hoe het op jouw figuurtje eruitziet. Als je verdrietig bent. Hier ben je heel somber. Boos. Hier ben je heel erg boos. Maar dit is wel mijn favoriet. Hier ben ik echt héél boos! Heel boos. Woedend.
