In Nederland wordt zo’n 2 miljard kilo eten weggegooid per jaar. Dit gebeurt niet alleen bij mensen thuis, maar ook bij het vervoeren, verwerken, bij supermarkten en bij restaurants. Dit is dus niet alleen verspilling van voedsel, maar ook van grondstoffen en energie. We gooien steeds minder weg, maar overheden en het bedrijfsleven moeten ook bijdragen aan oplossingen.
Ja, hai. Wist jij dat het woord kliko komt van de namen Klinkenberg en Koster, de twee families die in de jaren 70 deze afvalbak op de markt brachten? Ik ook niet. Is voor nu verder ook helemaal niet relevant, maar als ik deze video was begonnen met 'we moeten het even gaan hebben over voedselverspilling', dan was de helft van jullie al afgehaakt vóórdat deze banaan op is.
Maar we móeten het echt even hebben over voedselverspilling. Want wist je dat we wereldwijd ongeveer een derde van al het geproduceerde voedsel níet opeten? Terwijl wereldwijd 1 op de 10 mensen honger lijdt. En nog los daarvan, voedsel verspillen is nog zo veel meer dan alleen zonde van al dat goeie eten. Het heeft namelijk ook een gigantische ecologische voetafdruk. In de wereldwijde klimaataanpak is minder voedsel verspillen essentieel. En ook zo'n beetje het laagst hangende fruit. Dat gaan we je in deze video ook laten zien. En jij kan zelf ook wat doen.
Dus luister effe, want dit is voedselverspilling uitgelegd. En daarvoor hebben we deze kliko wél nodig.
Eerst de definitie. Want waar hebben we het nou eigenlijk precies over? Heel simpel: als voedsel bedoeld voor menselijke consumptie daarvoor niet wordt gebruikt, dan is er sprake van voedselverspilling. Aldus de Nederlandse Monitor Voedselverspilling, die het eh... monitort. En we beginnen met een nieuw getal. Vers... van de pers. Over wat Nederlandse huishoudens in één jaar aan voedsel weggooien. Schrik niet. 600 miljoen kilo. Stel je voor dat we dat allemaal in één kliko zouden proppen... Serieus, probeer het even te visualiseren. Ja, stop maar. Dat doen wij natuurlijk voor je. Voor die miljoenen kilo's heb je déze kliko nodig. En ja, je ziet het goed, dit is de skyline van Rotterdam. En juist ja, dat is de Euromast. En daar gooien we dan vooral brood, zuivel, groente, fruit en aardappelen in. En oh ja, per persoon verdwijnen jaarlijks ook nog eens tientallen liters drinken door de gootsteen. Vooral koffie, thee, zuivel en frisdrank.
Het goede nieuws: we gooien steeds minder weg. Kijk maar. Het slechte nieuws: we zijn er nog lang niet. En niet alleen in onze huishoudens. In de hele voedselketen verspillen we veel voedsel.
Het begint bij de primaire sector. Dat is de landbouw en visserij, waar het voedsel vandaan komt. Dan heb je de verwerkende industrie. De producenten die er voedingsmiddelen en dranken van maken. Dat moet allemaal verkocht worden. Denk aan de retail, de supermarkten, flitsbezorgers of maaltijdboxen aan huis. Maar ook buitenshuis. In bijvoorbeeld restaurants, bedrijfs- en sportkantines en de catering. En tot slot pas de consument, jij en ik.
Over deze héle keten zou het in Nederland gaan over een slordige 2 miljard kilo weggegooid eten per jaar.
Terug naar Rotterdam. Want zo ziet die 2 miljard kilo eruit in één kliko. Daar steekt zelfs de Zalmhaventoren, het hoogste gebouw van de Benelux, schraal bij af. Zonde natuurlijk. En dus niet alleen vanwege het weggegooide eten. Voor al dat voedsel verbruiken we ook bakken aan energie. Bij het verbouwen, kweken, verwerken, transporteren, koelen of juist verhitten, én verpakken. Ongeveer een derde van de wereldwijde uitstoot komt voort uit onze voedselsystemen.
Dat is eh... veel.
Komt vooral door de enorme stukken land die we daarvoor nodig hebben. Lees: ontbossing. En voor het verbouwen van al dat voedsel. En alles wat daarna komt. Dat geeft weer een totaal nieuwe dimensie aan voedselverspilling.
Daarvoor ga ik even in gesprek met 'mister anti-voedselverspilling', Toine Timmermans van de Wageningen University & Research. Hij is de directeur van de stichting Samen tegen Voedselverspilling. Twee jaar geleden schreef hij dit pamflet in NRC. Verspillingsvrije voedselketen moet bovenaan de klimaatagenda.
Dag Toine.
- Dag Emil.
Leg eens uit, wat hebben klimaat en voedselverspilling met elkaar te maken?
Ongeveer één derde van de uitstoot van broeikasgassen in de wereld is gekoppeld aan ons voedselsysteem. En als je beseft dat meer dan een derde van het voedsel dat we in de wereld produceren uiteindelijk niet wordt gegeten, dan snap je wel dat dit dus een heel groot vraagstuk is.
Als je kijkt naar de oplossingen tegen klimaatopwarming, het beter gebruiken van onze grondstoffen en minder voedselverspilling en een meer plantaardig dieet. Dat zijn twee top-3-oplossingen. Dus die moeten we meer prioriteit geven met elkaar.
En wat is jouw missie?
Zorgen, met elkaar, dat we een beter voedselsysteem hebben. Dus dat er geen verspilling meer is, dat we onze grondstoffen maximaal benutten. Die ontbossing, al die dingen, die ellende die je ziet in de wereld, die kunnen we daarmee wat verkleinen. En zo draag je echt bij, op een manier waar niemand tegen hoeft te zijn aan het tegengaan van klimaatverandering. Toch hét vraagstuk op dit moment.
Een belangrijke schakel: supermarkten. Daar zijn ook cijfers van. Wat blijkt? 98,4 procent van al hun voedsel komt bij de klant terecht. Da's best netjes. Die overige 1,6 procent, en da's alsnog een hele berg voedsel, valt onder verspilling. En dan vooral brood, aardappelen, groente en fruit. Eieren, zuivel, verse kant-en-klaar-producten. Vlees, vis en andere versproducten. Het gaat ook hier al iets beter. Ondanks corona was er 3,6 procent minder voedselverspilling dan in 2018 toen er voor het eerst werd geteld. Die data zijn dus behoorlijk... vers nog. Net als die over de huishoudens trouwens, die worden gemonitord sinds 2010. Maar... eerlijke kanttekening. Los van de retail en de consument zijn de cijfers uit de rest van de keten geen metingen, maar schattingen.
Zo is die 2 miljard kilo ook geen keihard getal, maar het midden van een marge ergens tussen de 1,5 en 2,5 miljard kilo. Best een ruwe schatting dus. Over de hele keten is het moeilijk meten. En dat is een probleem. Kom ik zo op terug. Laten we eerst ook eens even naar een oplossing kijken. Mijn collega Frederica gaat kijken bij miljoenen afgekeurde bananen.
Ik heb het altijd al heel erg raar gevonden hoeveel goed voedsel we met zijn allen verspillen. En op het moment dat ik dacht: ik ga echt iets doen hiertegen, ben ik gaan kijken, wat is dan het grootste probleem? Dit is waar de bananen binnenkomen op het moment dat ze in de haven worden afgekeurd. Wat ze dan doen: dan trekken ze het zakje eruit zodat iedereen weet: dit is een doos waar bananen inzitten die al zijn begonnen met rijpen. Als er meer dan zes van die dozen op één pallet zitten, wordt eigenlijk de hele pallet afgekeurd. Omdat ze dan sneller de rest van de bananen ook kunnen laten rijpen? Exact.
Wat hier ligt, dit is echt zo groen. Hoe kan het dat dit moet worden weggegooid?
Bijvoorbeeld bij deze, zie je dat ze al geel aan het worden zijn. Op het moment dat dat gebeurt en het duurt nog twee, drie weken voordat het in een supermarkt is, dan kun je je voorstellen dat deze er niet meer zo mooi groen uitzien zoals je ze normaal gesproken in de supermarkt tegenkomt.
Spannend! Zo, het ruikt hier echt heel erg naar banaan.
- Ja, erg he?
Deze hebben hier nu ongeveer vijf dagen gelegen. Ik denk dat dit naar de perfecte kwaliteit gaat om verwerkt te worden tot puree.
Met die stipjes?
- Echt met die stipjes erop. Die ziet er dus zo uit. Deze puree verwerken wij in onze bananenbroden en onze ovengebakken donuts. En dit wordt dus ook gebruikt door andere partijen in de voedingsindustrie. Op het moment dat dit succesvol is, gaat er hopelijk ook een belletje rinkelen bij andere partijen en gaan zij ook hun reststromen opnieuw onder de loep nemen om te kijken hoe ze daar iets uit kunnen halen.
We gaan met die banaan weer even terug naar de cijfers. Sinds vorig jaar moeten alle lidstaten van de
Europese Unie hun cijfers rapporteren aan Brussel. Benieuwd naar een totaaltje? Rotterdam, zet je schrap. In de hele Europese Unie zou het in totaal gaan om 57 miljard kilo weggegooid eten. Die eiersnijder hier? Da's de Erasmusbrug. Eens even kijken. Volgens deze gegevens van Eurostat staat Nederland in de top 5 van grootste verspillers. Vooral Cyprus lijkt er een potje van te maken, met name in de verwerkende industrie. In Portugal en Italië doen vooral de huishoudens het relatief erg slecht. En in Ierland lijkt het erop dat ze hun glas Guinness niet altijd helemaal leegdrinken. Of eh, zal het ergens anders aan liggen?
Maar... de cijfertjes. Zijn ze weer. Kijk alleen al naar Nederland. Volgens Eurostat verspillen wij jaarlijks bijna 3 miljard kilo. Da's een stuk meer dan die 2 miljard. Da's nogal een verschilletje. Wacht.
Toine?!
Hoe kan het nou dat de cijfers van Eurostat zó afwijken van de Monitor Voedselverspilling?
Nou, dat is vrij makkelijk, omdat ze een andere definitie gebruiken. En die tellen ook mee: producten die aan voedsel hebben vastgezeten, maar niet meer eetbaar zijn. Bijvoorbeeld sinaasappelschillen, is het makkelijkste voorbeeld. En het tweede grote verschil is dat in de oorspronkelijke definitie in Nederland voedsel dat uiteindelijk naar veevoer ging telde wel mee als voedselverspilling. En in Europa is nu gezegd: nee, als het naar veevoer gaat is het geen voedselverspilling. Maar al die stromen die gebruikt worden om energie van te maken of compost blijft gewoon voedselverspilling. Dus je ziet eigenlijk twee verschillen, waardoor het lastig vergelijkbaar is. We zien ook landen die eigenlijk heel weinig data hebben. Dus wij weten vrij veel, maar er zijn heel veel landen die die informatie nog niet hebben. Wat ik wel zie, is dat de kwaliteit van de data in de loop van de jaren van die andere landen ook wel gaat verbeteren.
Oké, voor nu, al die cijfers effe weg. Feit blijft dat er miljarden kilo's aan eten verloren gaan. En dat moet naar nul. Dat noemen we circulair: een wereld zonder afval waarin we álle grondstoffen, en dus ook voedsel, optimaal benutten en hergebruiken. Zo'n circulaire economie is pure noodzaak, willen we in de toekomst de planeet leefbaar houden en miljarden monden kunnen blijven voeden. Da's nou niet bepaald appeltje eitje. Maar wel broodnodig.
Ja toch, Frederica?
Ik ben zelf opgegroeid in een bakkerij, en ik weet gewoon hoeveel brood er wordt weggegooid. Gewoon vers goed brood. Ik zie hier een hele grote emmer. Normaal gebruiken mensen misschien bloem om koekjes te bakken, maar jullie gebruiken dus dit? Ja, dit is eigenlijk ook bloem, maar het is al iets geweest. En er zit al een heleboel liefde en ambacht in. En nu nog een keer. Dus we hoeven geen nieuwe verse bloem te gebruiken.
Want zou normaal dit brood bij de bakker dan weggaan?
Ja, dit gaat weg. Soms gaat het wel naar veevoer, dus dan komt het wel goed terecht. Maar ook een groot deel van de broden bij bakkers wordt gewoon weggegooid. We redden hier toch wel ruim 1500 kilo brood per jaar. Als je kijkt naar één pakje koek, daar zitten bijna twee sneden brood in die we redden.
Als je niet hard genoeg werkt, dan vallen ze dus op de grond.
Dan krijg je strafpunten.
Als je kijkt naar het totaal, je zet het af tegen het totaal van brood wat er verspild wordt, weegt dat tegen elkaar op?
Nee. Er wordt zoveel brood verspild, dat kunnen wij niet redden in Nederland. Maar ik geloof wel in de kracht van het signaal. Vooral omdat we ons bewust moeten zijn van wat we weggooien, en dat het niks geks is. Het is eigenlijk heel normaal dat we gewoon kijken, wat kunnen we hergebruiken? Wat is nog goed?
Lekker circulair bezig. Maar lang niet genoeg voor een volledig circulaire economie. De oplossing zal ook van bovenaf moeten komen. Nee, ik heb het over grote bedrijven en overheden. Daar gebeurt al wel het een en ander. Zo heeft de Wageningen Universiteit samen met onder meer deze multinationals en het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit de stichting Samen tegen Voedselverspilling opgericht. Een voorbeeld: de kortingsstickers op bijna niet meer houdbare producten. En zo gebeurt er al veel meer.
Een bloemkool is vaak toch wel wat te groot, waardoor we de helft weggooien. Daarvoor hebben wij een nieuwe bloemkool gemaakt, dat is deze. Hiermee kun je dus de porties zo groot maken als voor jouw familie het beste past.
Ook het huidige kabinet omarmt de circulaire VN-doelen. Tenminste, als we het regeerakkoord mogen geloven. Maar ja. Beleidsmatig wordt de soep lang niet zo heet gegeten als-ie wordt opgediend. Soms worden in zo'n regeerakkoord vooral zoete broodjes gebakken en is de uitvoering vlees noch vis en slaat het nog geen deuk in een pakkie boter. Of ziet het bedrijfsleven er geen brood in.
- Emil, kappen.
Sorry.
De hamvraag: doen we eigenlijk wel genoeg? We zijn er nog lang niet. Toverwoord in de aanpak van voedselverspilling: reststromen. Dat zijn "productstromen die niet de reguliere weg van het voedsel volgen maar gedurende het productieproces of bij de consument worden verspild". In andere woorden: dat wat normaal gesproken in de kliko zou belanden. Dat wil je dus niet. Maar wat wil je dan wel?
Daar is een ranking voor gemaakt. Da's deze: de Ladder van Moerman. Hoe lager op de ladder, hoe slechter. Helemaal onderaan staan verbranden en storten. Gebeurt helaas nog vaak. Een treetje omhoog: vergisten of composteren. Liever niet. Maar zo kan je het op z'n minst nog recyclen tot bijvoorbeeld meststoffen. Verre van perfect, maar al wel beter: overgebleven voedsel hergebruiken als grondstof. Als alternatief voor fossiel. Dus bijvoorbeeld biobrandstof. Een stuk beter al: maak er dierenvoer van. Zo komt bijvoorbeeld al twee derde van het niet verkochte brood terecht in veevoer. Maar nog beter: als voedsel dat voor de mens is geproduceerd ook daadwerkelijk door de mens wordt geconsumeerd. Zoals de koekjes van Marijntje en de bananen van Laura. Zo ga je met reststromen om. Maar in de perfecte wereld, helemaal bovenaan die ladder voorkomen we dat er überhaupt reststromen zijn.
Frederica, kom d'r maar in.
Verleden jaar hebben we 2,3 miljoen kilo door onze handen gehad. Ja, da's veel. Elke dinsdag sorteren we hier allemaal groente en fruit. Ja, dit komt van de boer, dit is toevallig ook van een biologische boer. Dat is over, het is eigenlijk een beetje de onderkant van wat je kan verkopen. Kan je het verkopen, kan je het niet verkopen? Het zijn gewoon goeie aardappelen. Dit is gewoon een goede aardappel. En ook nog biologisch. Het is gewoon zonde om dat weg te doen of aan koeien te geven.
Maar dit is dus voor een boer, die denkt: dit ga ik niet kwijtkunnen aan supermarkt?
Ja, dit is een andere kwaliteit dan de kwaliteit die in de schappen ligt.
Waarom is het nodig om dit zo te doen?
Nou ja, de toestroom van mensen van de voedselbanken, die groeien. Want hoeveel mensen maken er nu gebruik van de voedselbank, of zijn ervan afhankelijk?
Kees? Hoeveel mensen zijn afhankelijk van de voedselbank?
Op het ogenblik zo'n honderdduizend.
- En is dat gegroeid, ten opzichte van vorig jaar?
Ja, dat is in een jaar tijd, als ik het goed gehoord heb, iets van 15 tot 20 procent gegroeid. Ja, van tachtigduizend naar honderdduizend.
Goede zaak. Want dat verdwijnt dus allemaal niet in deze kliko. Toch ga ik jullie nog één keer vervelen met wat er wél in verdwijnt. Wereldwijd.
Volgens de FAO, da's de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie, gaat minimaal zo'n 14 procent van de totale voedselproductie in de keten verloren tussen de oogst en de retail. En volgens het VN-Milieuprogramma in de rest van de keten, tot en met de consument nog eens 17 procent. Tellen we even mee? Dat zou dus inderdaad betekenen dat wereldwijd een derde van al het voedsel wordt verspild. Rotterdam? Komt-ie. Wereldwijd praten we over zo'n 1,3 biljoen kilo aan voedselverspilling. En juist ja, die tandenstoker daar, dat is de Euromast. Volgens de FAO zouden we, als we wereldwijd helemaal géén voedsel zouden verspillen 1,4 miljard hectare aan land besparen. Da's een gebied groter dan Europa. En zouden we met gemak meer mensen kunnen voeden, dan er momenteel honger hebben.
Dat zijn schokkende cijfers. Maar: kennelijk is het dus hier al heel moeilijk te meten. Laat staan hoe dat gaat in minder ontwikkelde regio's.
Oké, even samenvatten. Uiteindelijk telt voor voedselverspilling maar één getal, en da's nul. Dat is het hele eieren eten. En de oplossing? Die is zo klaar... als een rondje. De uitvoering, da's een lastiger verhaal. Wordt aan gewerkt. Het is eigenlijk heel normaal dat we gewoon kijken, wat kunnen we hergebruiken? Wat is nog goed? En ook jij kan een ver-schil maken. Stap af van het idee dat voedsel weggooien 'normaal' is. Eet je bord leeg, en schep vooral niet te veel op. Werk met een boodschappenlijstje. Kook op maat. Bewaar restjes. En eet ze ook op. Vries het in, als je kan. Vertrouw op je zintuigen, en vaar niet blind op die tenminste-houdbaar-tot-datum. En hou gewoon eens een keer bij hoeveel voedsel in een week jij verspilt. Maar denk vooral gewoon effe logisch na.
Oh enne, tot slot, die boodschappen in deze video, die gaan gewoon netjes op hoor. Makreel effe langs?
