Hoe legden de Romeinen hun wegen aan?

De Romeinen zijn de eersten in de geschiedenis die een flink wegennetwerk aanleggen. Hier hebben ze een bijzondere eigen manier voor. Eerst graven ze de grond een stukje af. Dan komt er een laagje grind als stevig fundament, gevolgd door een laag zand. Dan komen de grote, kenmerkende stenen.

De Romeinen bouwden voor het eerst in de geschiedenis een compleet wegennetwerk. Met een oude Romeinse wegenkaart ben ik op weg naar het centrum van het Romeinse Rijk. Gaan we even een mooi oud stukje over. Hou je vast. Ook als je televisie kijkt, want het schommelt alsof het een kermisattractie is. Eens even kijken. Zo.
Ja hoor, we zijn in Rome. Het centrale deel van de kaart. Kijk hier, de grote cirkel met de letters Roma. Op dit moment sta ik bij de beroemdste van allemaal, de Via Appia Antiqua. Ruim 2000 jaar geleden aangelegd door de Romeinen en ik rij er nog gewoon overheen. Kom, gaan we.
Dat is met een motor al niet makkelijk, laat staan met paard en wagen of wandelend. In al die eeuwen na de Romeinse overheersing is er veel met de Via Appia gebeurd. Originele stukken zijn vaak vervangen en hier kun je dat mooi zien. Het is het grensvlak tussen het heden en het verleden. Kijk, deze vierkante steentjes worden ook wel 'sanpietrini' genoemd. Die liggen hier nu pakweg 20-30 jaar, zijn nog hartstikke jong. Maar deze basaltblokken neergelegd door de Romeinen zijn ongeveer 2000 jaar oud. Welke van de twee zou langer blijven liggen?
Ik denk de oudste van de twee. En waarom? De Romeinen bouwden hun wegen op een bijzondere manier. Hoe deden ze dat? Allereerst goed nadenken, niet meteen beginnen, werken met een strak plan. Stel je voor, dit is de grond en er ligt nog helemaal geen weg. Wat ze dan allereerst deden, was het graven van een greppel aan de zijkant. Dan hou je het weggedeelte over, maar eerst werd er dan vaak aarde weggehaald daar op de plek waar de weg moet komen. En dan is het tijd voor de eerste laag steentjes, heel fijn grind. Dat vormt een beetje het fundament van de weg. Goed aanstampen. Daar bovenop een laag zand. Een beetje dik zand, gravelachtig. Klei, lijkt het ook wel op. Om de boel goed bij elkaar te houden. En dan is het tijd voor de zo kenmerkende Romeinse stenen. Ze beginnen met het leggen van de stenen in de lengterichting van de weg. Hier zie je ze ook aan de zijkanten staan. Daar beginnen we even mee. Ja, en dan wordt het een soort puzzel. Geen enkele steen is gelijk, dus het wordt gewoon een beetje passen en meten. Als het maar goed in elkaar schuift, is het goed. En dan blijft het ook stevig tegen elkaar aan zitten. Zo. Een kleintje hier. Komt hij daar mooi tussen? Nee. Toch andersom, dat is beter. De laatste steen erin, en mijn Romeinse weg is af.