Hoe komt een zeepbel aan zijn kleuren?

Onder een microscoop zien de kleuren van een zeepbel er nog mooier uit. Professor Daniel Bonn kijkt er dagelijks naar en blijkt er onverwachte dingen mee te kunnen onderzoeken.

Als je een heel klein zeepfilmpje bekijkt onder een microscoop, dan gebeuren er wonderlijke dingen.
Ik kan daar zelf uren naar kijken.
De zeepfilm is een laagje zeep, een laagje water, en weer een laagje zeep.
Het is eigenlijk het water, en niet de zeep wat die mooie kleuren geeft.
Die zwarte plekken geven aan dat de film daar dunner is.
Daar zal het gat in de zeepbel ontstaan, en spat hij uit elkaar.
Zeepfilms zijn ook een prachtig model voor atmosferische turbulentie.
Omdat het allemaal in een heel dunne laag zit, is het feitelijk dezelfde natuurkunde als luchtstromingen in een atmosfeer.
Zo kunnen we hoge- en lagedrukgebieden bestuderen in het laboratorium en zonder supercomputers.
Dat is precies wat de zeepfilms zo mooi maakt: Het is altijd in beweging.
We hebben ook wel eens gedacht dat we ze zouden moeten verkopen aan coffeeshops.
Het is bijna kunst. De natuur maakt dingen die soms even mooi of mooier zijn dan artiesten kunnen maken.