De meeste mensen kunnen wel op de maat meeklappen met een liedje. Dat is ritmegevoel. Daarnaast heb je relatief gehoor: dat is het herkennen van een liedje als het op een andere toonhoogte wordt gespeeld. Wie is er muzikaler: Sosha of Jonata?
Je kan helemaal niet op de maat dansen. Geeft niks. Om op de maat te kunnen dansen, heb je een bepaald gevoel voor muziek nodig. Dat ontbreekt bij jou een beetje. Maar goed, jij hebt weer andere kwaliteiten. Je bent weer aan het overdrijven, Sos. Hallo. Hee. Sosha zegt dat ik geen muziekgevoel heb. Maar wat is muziekgevoel eigenlijk? Muziekgevoel is eigenlijk twee dingen: 1: maatgevoel. Dat je hoort hoe snel de muziek is. Of dat je er op kunt dansen, dat je de beat hoort. Het andere is: relatief gehoor. Dat is dat je hoort welk liedje het is, ook al wordt het hoger, lager, sneller of langzamer gespeeld. Je zegt: maatgevoel. Hoe kan het dat Jonata dat ritmegevoel mist? Mensen die geen ritmegevoel hebben, we hebben er zes gevonden. Dus het zou bijzonder zijn als Jonata dat ook is, dan moet hij meteen naar het lab. Leuk toch? Zie je nou? Dan heb jij Jonata nog niet zien dansen. Hoe weten we of hij hoort bij de mensen zonder ritmegevoel? We hebben luistertests. Daar hebben we muziek voor nodig. 1, 2, 3...
Wow, nice jongens! We gaan een luisterexperiment doen voor jullie tweeën. We gaan kijken of jullie maatgevoel hebben. Leuk. De band gaat spelen, luister vooral naar het ritme. Dan hoor je af en toe dat het ritme hakkelt, een beetje wringt. De vraag is: hoe vaak gebeurt dat in het ritme dat je hoort? Spannend. Challenge accepted. Kom maar op. Hoeveel hoorde je er? Ik heb er te weinig. Ik twijfelde heel erg. Ik had er zes. Jij had er zes. En jij? Acht. Acht. Het waren er zes. O! Ritmegevoel! Nou! Ik zag je vingers en begon te twijfelen. Dat is EEN test, he? Hou toch op. Dit zegt toch alles? We moeten nog een paar testjes doen. Ik heb er vertrouwen in. Volgens mij heb je maatgevoel. Dit is maatgevoel, maar muziek bestaat uit meer dan maten. Ja, je hebt ook melodie. Dat is EEN van de belangrijkste dingen van muziek. Die kunnen we ook testen. Dat is iets wat mensen makkelijk kunnen, maar wat bijzonder is. Wat? Relatief gehoor, heet dat. Wat is dat ook alweer? Relatief gehoor is dat je een liedje herkent, ongeacht of het hoog of laag is. De band gaat een liedje spelen en jullie moeten zeggen welk liedje het is. Oke. Kom maar op. Hee! Ronnie Flex. Maan! Ja. Blijf bij mij. Ja, die was wel goed. Je herkent welk liedje het is. Was er iets raar aan het liedje? Iets hoger? Klopt. Normaal kan ik het meezingen in de badkamer. Dat klinkt beter. Doe maar niet. Als je het liedje vaak hoort, weet je wat de originele toonhoogte is. Dit is het origineel. Leuk! Het is bijzonder dat we dat zo goed kunnen. We horen of de melodie hoger of lager is, sneller of langzamer. En we herkennen dat liedje. Dat is een muzikaal talent. Aan het eind van het liedje heb ik gewoon ritmegevoel en muziekgevoel. Precies, dat kunnen we concluderen. Maar Henk-Jan, hoe kom je aan dat muziekgevoel? Dat zijn we nog aan het uitzoeken. We dachten dat het aangeleerd was. Dat je het leert omdat je thuis gitaar speelt of omdat je ouders muziek maken. Dat je daardoor dingen leert waardoor je ritmes kunt onderscheiden en melodie herkennen. Maar het blijkt steeds meer dat dat maar een stukje is. Dat een belangrijk stuk van muziek aangeboren is of in elk geval natuurlijk ontwikkeld. Dat iedereen dat talent heeft en dat het in je biologie zit. Dat heeft iedereen? Iedereen heeft een biologische aanleg voor muziek. Dat zijn we aan het ontdekken. Je zegt: onderzoeken. Hoe onderzoek je zoiets? Met baby's. Met baby's? Pasgeboren baby's. Kijk maar. Het ziet er een beetje eng uit. Maar het is niet eng, ze hebben net gegeten, ze slapen een beetje. En ze luisteren naar ritmes. Zoals we net gehoord hebben, waar af en toe een noot wordt weggelaten. We meten ondertussen op de hersenen met die plakkertjes het hersensignaal. En iedere keer als er een noot weggelaten wordt op de eerste tel zien we dat de hersenen een negatief piekje krijgen. Dan zijn ze verrast dat er niks gebeurt. Dus die baby's verwachten dat er wel muziek is, maar er is niks. En dat meet je? Dus hebben ze maatgevoel, anders was het ze niet opgevallen. We konden aantonen dat baby's van twee, drie dagen oud al maatgevoel hebben. Dat ze al klaar zijn voor muziek, ze hebben muziekgevoel. Wauw. Dit zijn pasgeboren baby's. Het is dus niet aangeleverd, maar zit er van nature al in. Ja, ze hebben er aanleg voor. Het zit in hun genen. Precies. Cool.
