Je hebt het vast wel eens gezien: filmpjes van bijvoorbeeld langzaam vallende druppels. Om dit soort opnames te maken, is een speciale camera nodig die heel veel beeldjes per seconde kan opnemen en snel kan bewegen, een speciale robotcamera.
Het mooie aan filmen is dat je kan spelen met de tijd. Dingen die in het echt in een flits gebeuren, kan je met film helemaal uitrekken. Vallende druppels, bramen die botsen of stromend water. Je kan de snelheid helemaal naar je eigen hand zetten en er zelfs een soort ballet van maken. Maar daar is wel wat techniek voor nodig.
Als wij iets opnemen wordt er eigenlijk een serie van losse foto's gemaakt: frames. Als je die frames snel achter elkaar laat zien, lijkt het net alsof het een vloeiende beweging is. Het blijkt dat we zo'n 25 plaatjes per seconde nodig hebben om ervoor te zorgen dat onze hersenen iets ervaren als een vloeiende beweging. Dat is natuurlijk mooi, maar als je een gefilmde beweging wilt vertragen dan werkt het niet meer. Dan kijk je naar veel minder frames per seconde en dan wordt het beeld schokkerig of onscherp. Voor een mooie vertraging, zoals ze dat bij eetvideo's natuurlijk willen hebben, moet je veel meer frames per seconde maken.
Vandaar dat ze hier een camera gebruiken die wel duizend tot vijftienhonderd frames per seconde kan maken. Een soort framekanon, voor de perfecte vertraging. Hiermee kun je één seconde bijna zeven minuten laten duren, zonder dat het beeld slechter wordt.
Als je in die vertraging ook nog een beweging in het shot wilt hebben, wordt het lastig. Niet alleen de frames moeten dan versneld worden, ook de beweging van de camera moet razendsnel zijn. Gelukkig hebben ze daarvoor een speciale camerarobot, waarmee de beweging precies kan worden ingeprogrammeerd.
We hebben nu dus de instelling van de camera. We hebben de beweging ingeprogrammeerd. Maar nu moeten we ook nog voor zorgen dat precies op het goeie moment het juiste effect gemaakt wordt. En dat is gewoon een kwestie van knutselen. Hoe zorg je er voor dat precies op het goede moment een plens water tevoorschijn komt? Dat is het werk van de special-effects man. Knutselen en nog eens knutselen. Net zo lang totdat het perfect is. Ho, ho!
Dan is nu het moment supreme aangebroken. Het duurt maar heel even. De camerabeweging duurt maar vier seconden, maar alles moet in een keer precies goed gaan.
Stand-by! 3, 2, 1... Wauw! Het voelde best goed. Volgens mij valt het ook best mee met de schade aan de bramen. Eigenlijk moet je... Ik denk dat ze tegelijkertijd moeten. Hè… net te weinig. Het is nog niet wat het moet zijn. Nee? Nee, dit is niet wat ik in mijn hoofd heb. Dat is een beetje jammer, daar. Het ziet er al heerlijk uit, maar het is en blijft een beetje knutselen. Ze willen het water met iets minder druk omhoog laten spuiten en ook de timing blijft een dingetje. Bijna. Ja, bijna. Nog één allerlaatste. Ja. Hebben. Dit is hem, hè? Ja, dit is hem.
